وقتش که انارها برسند، می‌‌رویم به مرکز انارستان، یعنی شهر یاقوت‌های سرخ، ساوه تا این میوه‌ی بهشتی را ببینیم و از خوردن تک‌تک دانه‌های انار لذت ببریم. حالا می‌خواهیم چرخی در شهر بزنیم.
می‌گویند که ساوه از کلمه‌ی سه‌‌آوه، به‌معنی سه آب آمده و در فرهنگ معین براده‌‌ی طلا و بوته‌ی زرگری معنی شده است. این شهر با آب و هوایی گرم و خشک یکی از شهرستان‌های استان مرکزی است.
بنای اولیه‌ی مسجد جامع ساوه که پیش از اسلام ساخته شده و در دورههای سلجوقی، ایلخانی، صفوی و قاجار، بناهایی به آن اضافه شده است. درون مسجد و محرابش کاشی‌‌کاری و گچ‌بری‌های زیبا دیده میشود. وقتی در مسجد می‌ایستی، هوای خنکی می‌‌وزد. وقتی هم به حوض و بازی پرنده‌ها نگاه می‌‌کنی و به صدایشان گوش می‌دهی، احساس سبکی و آرامش می‌‌کنی.
بنای بازار ساوه به دورهی صفویه برمی‌گردد. سقفش از آجر است و نورگیرهایی دارد که سبب تـهویه‌ی هوا میشود. در این بازار مسجدی قرار دارد که قدمتش به دورهی زندیه می‌رسد.
بام موزه‌ی چهارسوق گنبدی‌شکل است و درونش کاشی‌کاری‌های زیبایی دارد، مانند درون گنبد مسجدجامع. این موزه هم از دوران صفویه به‌جا مانده است. این موزه، حجره‌حجره است و در این حجره‌ها طرز پوشش مردم و عکس‌های قدیمی از ساوه و مردم گذشته وجود دارد و در فضای باز آن، وسایل قدیمی مانند سکه‌ها در دورههای مختلف، قفل‌ها و... به نمایش گذاشته شده است.
مجتبی مرتجی، ۱۶ساله
خبرنگار افتخاری هفته‌نامه‌ی دوچرخه از ساوه