حامد وحدتي‌نسب، سرپرست گروه بررسي اين محوطه پارينه سنگي و از ديرينه شناسان كشور به خبرگزاري ميراث فرهنگي گفته است كه اين محوطه در حاشيه كوير چاه‌جم (حاجي علي‌قلي) قرار گرفته و بيش از 9كيلومتر وسعت دارد.
به گفته او، اين محوطه پارينه‌سنگي در ايران، پراكنش وسيعي از دست افزارهاي سنگي منتسب به دوران پارينه سنگي مياني كه 250 تا 40هزار سال پيش را دربرمي‌گرفت در خود جاي داده است.
آنطور كه خبرگزاري ميراث فرهنگي اعلام كرده، در اين محوطه، وجود عناصر فرهنگي شاخص دوران پارينه سنگي مياني همانند سرپيكان‌ها و قطعات ساخته شده با فناوري لوآلوا بسيار چشمگير است. (لوآلوا محوطه‌اي در حومه شهر پاريس است كه نخستين بار اين فناوري از آن گزارش شده‌است.)
به گفته حامد وحدتي نسب، يافته‌هايي كه از محوطه جديد پارينه سنگي ايران به‌دست آمده بيانگر آن است كه نمكزار چاه جم بخشي از يك درياچه بزرگ بوده كه در ادوار يخبندان خشك و تبديل به نمكزار شده است.
وحدتي نسب مي‌گويد: حاشيه نمكزار چاه‌جم، زماني پوشيده از گياهان بوده و توسط اجتماعات انساني كه احتمال مي‌رود از نسل نئاندرتال‌ها بوده‌اند براي شكار مورد استفاده قرار مي‌گرفت.