به گزارش مهر، محققان دانشگاه‌های امریکا و بریتانیا در تحقیقات مشترکی به نتایج قابل توجهی در رابطه با سلول‌های سرطانی دست یافتند که می‌تواند کلید اصلی درمان سرطان باشد. محققان و دانشمندان علت بروز سرطان را نقص و عدم عملکرد صحیح و مناسب کروموزم‌ها می‌دانند که به مرور زمان به بدن آسیب رسانده و تبدیل به سلول‌های سرطانی می‌شود.
سرطان، یکی از بیماری‌هایی است که به شدت با نقص در پروتئین‌های انتقال پیام در ارتباط است. برای مثال سرطان خون (لوسمی میلوجنوس مزمن) در اثر یک نقص کروموزومی به وجود آمده و باعث اخلال در پیام‌ها و تکثیر سلولی می‌شود.
اما اکنون پرفسور دانکن برد از دانشگاه کاردیف انگلستان به همراه همکاران خود از دانشگاه مینه سوتا امریکا ژن خاصی را کشف کرده‌اند که سلول‌های سرطانی برای زنده ماندن و همینطور تکثیر به آن نیازمند هستند. پرفسور "برد"در این رابطه می‌گوید:ما ژنی را کشف کرده‌ایم که می‌تواند در جریان تکثیر و همینطور انتقال سرطان به سایر قسمت‌های بدن موثر باشد. با استفاده از این تکنیک ژنی و در زمانی که ژن کشف شده فعال بود، سلول‌های سرطانی می‌توانستند تکثیر شوند اما در زمانی که این ژن غیر فعال بود، تغییر در کروموزوم‌ها به وجود نمی‌آمد در نتیجه سلول‌های سرطانی نیز قابلیت تکثیر نداشتند.
از سوی دیگر اختلال عملکرد تلومر نیز شناسایی شد. تلومرها در حفاظت کروموزوم‌ها از تخریب اگزونوکلئازی، اتصال کروموزوم‌ها به کروموزوم و همچنین جلوگیری از دیگر اشکال نو ترکیبی ناقص نقش دارند. شناسایی این ژن اجازه می‌دهد تا سایر سلول‌ها از آسیب و همینطور حمله سلول‌های سرطانی در امان بمانند. تلومر شامل توالی ويژه‌ای از DNA و پروتئين‌های غير نوكلئوزومی متنوعی است كه برای بقای كروموزوم ضروری است. تلومر انتهای كروموزوم ها را محافطت می‌نمايد، اما همچنين می‌تواند مانع از بيان ژن‌های مجاور شود كه اثر موقعيتی ناميده می‌شود.
این ژن جدید که Ligase 3 نامیده می‌شود، می‌تواند نقش مهمی در سرطان داشته باشد. اما مطالعات نشان می‌دهد که عملکرد این ژن بستگی به فعالیت‌های کلیدی DNA و همینطور ژن P53 دارد. (ژن P53، ژن سرکوبگر تومور است و نقش بسيار مهمی در فرآيند مرگ برنامه ريزی شده سلول ايفا می‌کند. اين ژن مانند يک نگهبان برای سلول است و فرآيند همانند سازی را در DNA آسيب ديده سلول مهار می‌کند.) اما از آنجایی که ژن P53 شایع‌ترین ژن جهش یافته در سرطان‌های انسانی است بایستی ارتباط بین این ژن و ژن کشف شده مورد بررسی قرار گرفته و مطالعات بیشتری انجام شود.