اگر در کودکی که صرفا بسیار فعال است به اشتباه تشخیص «اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی» (ADHD) داده شود، ممکن است تحت تجویز غیرلازم داروی متیل‌فنیدیت یا ریتالین قرار گیرد.
مشکل این است که تشخیص دادن اینکه شخصی واقعا ADHD دارد، گاهی بسیار مشکل است و تشخیص‌های نادرست در این مورد رایج است.
به نوشته گیزمگ پژوهشگران در تجربه‌‌ای بر روی دو گروه شامل ۲۲ فرد بزرگسال یک تست کامپیوتری تشخیصی ADHD به نام «تست متغیرهای توجه» را انجام دادند.
گروه اول که همه‌شان قبلا در آنها تشخیص ADHD داده شده بود، این تست ۲۲ دقیقه‌ای را دوبار انجام دادند- یک بار بدون مصرف دارو و یکبار با مصرف یک داروی مهارکننده ADHD یعنی متیل‌فنیدیت.
گروه دوم که مبتلا به ADHD نبودند به عنوان گروه کنترل عمل می‌کردند.
نتایج این بررسی نشان داد که افراد مبتلا به ADHD به طور قابل‌توجه و مداومی کمتر می‌توانند حرکات چشم‌های‌شان را در هنگام انتظار برای تحریک‌های بینایی در اولین تست مهار کنند. اما هنگامی که این افراد داروی‌شان را مصرف می‌کردند، میزان حرکات غیرارادی چشم‌های‌شان به حد گروه شاهد کاهش می‌یافت.
به گفته این پژوهشگران این تست یک روش ساده و ارزان است که ممکن است در آینده به صورت ابزاری عملی و قطعی برای متخصصان برای تشخیص ADHD درآید.
کارآزمایی‌های بزرگتر برای سنجش این شیوه جدید در حال طراحی است.