براساس گزارش استرونومي، خورشيد، ستاره‌اي كه انسان همه زندگي‌اش را مديون نور، حرارت و انرژي آن است، از مقياس زمان نجومي به زودي خواهد مرد، اما اين فرصت كوتاه در مقياس زميني پنج ميليارد سال طول خواهد كشيد، و انسان تا پنج ميليارد سال ديگر فرصت خواهد داشت از اين ستاره عظيم براي ادامه حياتش روي زمين بهره ببرد.
مرگ اين ستاره باستاني به معني خاموشي مطلق آن نخواهد‌بود،در حقيقت روند مرگ خورشيد ويژگي‌هايي دارد كه در ادامه به آنها اشاره خواهد شد:
1. ستاره‌هايي مانند خورشيد براي 10 تا 20 ميليارد سال آْينده خواهند درخشيد. اما فرصت چنين ستاره‌هايي به عنوان يك ستاره بالغ براي سوزاندن هيدروژن درون هسته‌اش و تبديل آن به،تنها پنج ميليارد سال است. در سال 1942 اخترشناسان نشان دادند زماني كه ستاره‌اي 12 درصد از هيدروژن خود را به هليوم تبديل مي‌كند، دوران جديد از عمر ستاره‌اي خود را آغاز كرده‌است.
2. زماني كه سوخت هسته‌اي ستاره‌اي به پايان مي‌رسد، ستاره خاموش مي‌شود. از آنجايي كه حرارت به ناگهان فروكش مي‌كند و فشار تابشي يا تشعشعي به بيرون رانده مي‌شوند، ستاره آغاز به انقباض مي‌كند.
3. ستاره‌اي مانند خورشيد مسير نابودي عجيبي را پشت‌سر مي‌گذارد. نيروي گرانش با فروكش كردن گداز هسته‌اي، بر ستاه سلطه مي‌يابد. مواد باقيمانده روي ستاره به سمت داخل فشرده شده و ستاره كوچكتر و كوچكتر مي‌شود.
4. در نهايت شگفتي ميانگين تراكم خورشيد به آب بسيار نزديك است. با فشرده شدن ستاره،خورشيد به ستاره غول‌پيكر سرخي تبديل مي‌شود و لايه بيروني آن متورم شده و به بيرون فوران مي‌كند. قطر خورشيد با كاهش درجه حرارتش بزرگتر مي‌شود و طي اين مرحله، خورشيد به اندازه‌اي بزرگ مي‌شود كه لايه خارجي آن تقريبا در موقعيتي قرار مي‌گيرد كه زمين قرار دارد.
5. خورشيد تا حداكثر بزرگي ممكن متورم خواهد‌شد و حتي ممكن است عطارد، ونوس و زمين را در خود ببلعد و يا بقاياي اين سياره‌ها را به بيرون براند. در اين مرحله ابعاد خورشيد 150 بار بزرگتر از ابعاد كنوني‌اش خواهد‌شد.
6. در اين مرحله نيز ستاره هنوز كاملا نمرده‌است. در هسته ستاره نيروي گرانش لايه‌هاي هيدروژن و هليوم را به متراكم‌ترين حالت خود،مرحله‌اي كه گداخت هسته‌اي آغاز مي‌شود، رسانده و اين مواد براي مدت كوتاهي شعله‌ور مي‌شوند. در اين مرحله درخشش خورشيد دو هزار و 100 برابر بيشتر از حالت كنوني آن خواهد‌شد.
7. درحدود هفت تا هشت ميليارد سال ديگر خورشيد در مرحله پاياني عمرش قرار خواهد‌گرفت،مرحله‌اي ديدني كه نمايشي زيبا را در كهكشان راه شيري رقم خواهد‌زد. بقاياي ستاره به كوتوله‌اي سفيد تبديل خواهد‌شد، بقاياي پوسيده‌اي كه كاملا سرد و به شدت متراكم هستند.
8. نمايش بزرگ زماني آغاز خواهد‌شد كه خورشيد به يك سحابي سياره‌اي تبديل شود، مجموعه‌اي درخشان از توده‌هاي گازي كه با سرعت‌هاي متفاوت به بيرون پرتاب مي‌شوند و نمايشي از نورهاي فلورسنت را براي 50 هزار سال اجرا خواهد‌كرد.
9. كربن در اين فرايند يكي از اصلي‌ترين محصولات جانبي به‌شمار مي‌رود، كربن موجود در اتمسفر خورشيد به سمت داخل حركت كرده و هسته‌اي غني از كربن را ايجاد خواهد‌كرد. اما هسته دچار گداخت هسته‌اي نخواهد شد و در عوض لايه‌اي خارج از هسته آغاز به سوزاندن هليوم مي‌كند و لايه‌هاي خارجي‌تر ستاره را به فضاي ميان‌ستاره‌اي پرتاب مي‌كند و به اين شكل حباب‌هايي از مواد در اطراف ستاره ايجاد مي‌شوند.
10. آخرين شعله هليومي غبار و گاز را با شتابي بالا به بيرون پرتاب كرده و با ايجاد برخورد‌هايي ميان گلوله‌هاي پرسرعت و قديمي‌تر مواد با توده‌هاي كند‌تر، سحابي سياره‌اي ايجاد مي‌كند.
11. اكنون سحابي سياره‌هاي ويژگي‌هاي مخصوص به خود را شكل مي‌دهد، كوتوله سفيد آغاز به داغ شدن و يونيزه كردن گازهاي اطرافش مي‌كند و مانند لامپي فلورسنت مي‌درخشد.
12. ابربادها و بادهاي سريع ستاره از هم پاشيده را كه با گازهاي اطرافش در تعامل است، آشفته ساخته سحابي سياره‌اي را به شكل‌هاي مختلفي، كروي، تخم‌مرغي و يا بيضوي در مي‌آورد.
13. نوسان بادها ساختاري پيچيده و هاله مانند را ايجاد مي‌كنند كه هاله خارجي آن مرز سحابي و ميانه خالي آن فضايي مملو از موادي است كه درخششي ندارند.
14. ميدان‌هاي مغناطيسي نيز در شكل‌گيري سحابي سياره‌اي، آخرين فرياد خورشيد، نقش دارند. سحابي به تدريج ناپديد مي‌شود و در همان نقطه كه زماني سيستم خورشيدي عظيمي با حضور سياره‌اي مملو از تمدن و اميد قرار داشت،چيزي باقي نخواهد ماند به جز بقاياي يك كوتوله سفيد ناچيز.