کارکنان پزشکی از جمله آسیب‌پذیرترین افراد به عفونت با ابولا هستند و چندین نفر از آنها تا به حال به علت دچار شدن به ویروس این بیماری درگذشته‌اند. پزشکان محلی تجربه قبلی مواجهه با ابولا را ندارند، و نمی‌دانند چگونه از خودشان محافظت کنند یا بیماری را مهار کنند.
به گزارش رویترز فرانسیس کاسولو، هماهنگ‌کننده در مرکز زیرمنطقه‌ای هماهنگی شیوع ابولا در سازمان جهانی بهداشت در یک مباحثه آنلاین میان پنج کارشناس درباره این بیماری گفت: «عامل ترس نقش عمده‌ای دارد، اما لازم است افراد دریابند که می‌توان ابولا چه در یک کلینیک یا چه در یک کشور کنترل کرد.»
سایر کارشناسان نیز گفتند که این بحران در واقع نشانه‌ای از وضعیت نظام‌های بهداشتی محلی در این کشورها است. در سه کشوری که با وخیم‌ترین شیوع ابولا مواجهند- سیرالئون، گینه و لیبریا، شمار پزشکان و پرستاران محلی بسیار کم است. برای مثال بر اساس ارقام سازمان جهانی بهداشت سیرالئون با جمعیتی حدود ۶ میلیونی فقط دارای چند صد نفر کارکنان پزشکی است.
شمار آمپولانس‌های در اختیار هم کم است. به گفته آنجا ولز، هماهنگ‌کننده اضطراری سازمان خیریه پزشکی «پزشکان بدون مرز» که اخیرا در سیرالئون بوده است، در منطقه کایلاهان در شرق سیرالئون با جمعیتی ۴۷۰ هزار نفری فقط چهار آمبولانس موجود است.
همچنین به گفته این کارشناسان شمار کافی لباس‌‌های محافظ با مشخصات مناسب ساخته شده باشند، وجود ندارد، و بیمارستان‌ها حتی فاقد دستکش محافظ هستند.
سازمان‌های امدادرسان و مقامات محلی منابع کافی برای گردآوری ایمن اجساد مردگان در اختیار ندارد. کارشناسان حاضر در این مباحثه آنلاین گفتند که بر اساس گزارش‌هایی که از لیبریا به آنها رسیده است، در مواردی ۳۰ ساعت یا بیشتر طول کشیده است تا فردی برای بردن جنازه‌های مردگان بیاید.
به گفته این کارشناسان گرچه برخی از کارکنان پزشکی پست‌های‌شان را رها کرده‌اند، بسیاری از آنها نیز با وجود خطرات بر سر کار خود باقی مانده‌اند.
یوهان فون شریب، استاد پزشکی مصائب بین‌المللی در انستیتوی کارولینسکا در سوئد در این باره گفت: «کار قهرمانانه پزشکان و پرستاران محلی باید مورد تقدیر قرار گیرد و ما نیاز به یافتن راه‌هایی داریم تا در برابر کار خطرناکی که به عهده دارند، پاداش مناسبی به آنها بپردازیم.»
قرنطینه
دولت لیبریا از روز ۱۹ آگوست (۲۸ مرداد) در وست پوینت، زاغه‌نشین بزرگی در پایتخت این کشور را تحت قرنطینه قرار داده است. نیروهای امنیتی برای جلوگیری از ورود و خروج افراد از این محله به کار گرفته شده‌‌اند.
اما کورتو ویلیامز، رئیس کشوری سازمانActionAid Liberia در این مباحثه گفت گرچه قرنطینه در اساس شیوه‌ای موثر برای متوقف کردن انتقال بیماری است، حفظ کردن آن کار بسیار مشکلی است و تاثیر شدیدی بر افرادی می‌گذارد که مجبورند در انزوا بمانند.
ویلیامز گفت: «برقرار کردن قرنطینه، بدون داشتن طرحی کارآمد برای ردگیری تماس‌ها با بیماران، به پایان بخشیدن به بحران کمکی نخواهد کرد.»
او افزود: «قرنطینه کردن نباید به معنای ایجاد دهکده‌های طاعونی باشد. اجتماعات مبتلا به ابولا را نباید به حال خود رها کرد. نباید نواحی ورود ممنوع برای کارکنان بهداشتی ایجاد کرد.»
او افزود که داد و ستد و ارتباطات با نواحی تحت قرنطینه باید مجاز باشد تا از فقیرتر شدن افرادی که اجتماع‌ها و گذران‌زندگی‌شان هم اکنون هم در معرض خطر است، جلوگیری شود.
نتایج مثبت شیوع بیماری؟
کاسولو گفت ماه‌ها طول خواهد کشید تا شیوع فعلی ابولا وضعیت پایداری پیدا کند.
به گفته برخی از کارشنان در این مباحثه در این فاصله کارکنان پزشکی محلی تجربه بیشتری از چگونگی درمان و مهار کردن این همه‌گیری پیدا میکنند و این تجربه باعث می‌شود آنها در آینده بهتر بتوانند با موارد مشابه شیوع ابولا مقابله کنند. اما در حال حاضر پول و منابع بیشتری برای بهبود بخشیدن به نظام‌های بهداشتی محلی به شدت مورد نیاز است.
کاسولو گفت که پزشکان بسیاری هستند که به ساختن نظام‌های بهداشتی در غرب آفریقا علاقمندند.
او افزود: «این ماراتونی است که به دنبال مسابقه دوی فعلی رخ خواهد داد.»