بازيگر 86ساله بريتانيايي بين سال‌هاي 1973تا 1985در 7فيلم جيمز باندي نقش اصلي را ايفا كرد تا از اين حيث هم از همتاي خود كانري با 6فيلم پيشي بگيرد. جورج لازنبي، تيموتي دالتون، پيرس برازنان و دنيل كريگ ديگر بازيگراني هستند كه از 1962تا 2012در 23فيلم سينمايي به نقش جيمز باند ظاهر شده‌اند. مور در تازه‌ترين گفت‌وگوي خود با نشريه آبزرور درباره سال‌ها حضور در سينما حرف زده است.
بزرگ‌ترين حسرت دوران بازيگري: بدون ترديد نداشتن پيشنهاد براي ايفاي نقشي كه پيتر اوتول در فيلم «لورنس عربستان» بازي كرد. هر چند، كار از كار گذشته و زمان هم هرگز به گذشته برنمي‌گردد.
نقش دارو در زندگي امروز: افسرده شده‌ام. هر روز صبح با اين خيال از خواب بيدار مي‌شوم كه دارم مي‌ميرم. گرچه در سني كه من هستم، دير يا زود اين اتفاق مي‌افتد.
بزرگ‌ترين درس مادر: هميشه اين حرف او را در ذهن داشتم كه «من از نداشتن كفش مي‌ناليدم تا وقتي يك مرد بدون پا ديدم.» همواره با اين عقيده زندگي كردم كه بدون چشمداشت به ديگران خوبي كنم.
زندگي كردن با جيمز باند: هنوز هم لباس‌هاي مأمور 007را در خانه دارم. زماني آنقدر قلمي بودم كه اگر به پهلو مي‌ايستادم به راحتي فكر مي‌كرديد وجود ندارم! الان ديگر هيچ‌كدام از آن لباس‌ها اندازه‌ام نيست. شرم‌آورترين كارهاي زندگي: دوست دارم درباره آن كارها حرف بزنم. فقط اگر زمان به عقب برمي‌گشت و مي‌خواستم به جواني خودم نصيحتي بكنم، مي‌گفتم «بزرگ شو!»
دريافت لقب شواليه براي فعاليت‌هاي انساندوستانه: بسيار بيش از حضور در سينما برايم ارزش دارد. مطمئنم برخي از مردم مي‌گويند يك بازيگر درباره مسائل انساني چه مي‌داند؟ سال‌ها همكاري با يونيسف من را به يك كارشناس در موضوع‌هاي انساني تبديل كرده و از اين نظر به‌خودم مي‌بالم.
همراه شدن با شخصيت باند: احساس غبن نمي‌كنم. وقتي بيرون مي‌روم هنوز هم خيلي‌ها من را آقاي باند صدا مي‌كنند. اين اصلا ناراحتم نمي‌كند و اصلا چرا بايد ناراحت شوم؟
نقش شانس در زندگي: در سال‌هاي اول حضور در سينما شنيده بودم يك بازيگر براي موفقيت به شخصيت، استعداد و شانس به يك اندازه نياز دارد. من مخالفم. در موفقيت من 99درصد شانس دخيل بود!
پيري: ناراحت‌كننده‌ترين نكته براي من اين است كه بسياري از دوستانم به «اتاق كناري» نقل مكان كرده‌اند. بيش از همه دلم براي ديويد نيون تنگ مي‌شود و هنوز هم وقتي فيلم‌هايش را مي‌بينم، اشك مي‌ريزم.