در گذشته سازمان ملي جوانان به اين علت كه ضمانت اجرايي كافي براي پيگيري مصوبات خود نداشت عملا نمي‌توانست كار زيادي انجام دهد. اين نكته را بايد مدنظر قرار داد كه موضوع جوانان يك موضوع خاص در يك سازمان اجرايي مشخص نيست. موضوعاتي مانند اشتغال، مسكن، ازدواج، فرهنگ، هويت، مشاركت اجتماعي، نشاط و سرگرمي، تفريح و آموزش همه و همه در حوزه جوانان است و يك سازمان هر چقدر هم بزرگ باشد به تنهايي نمي‌تواند از عهده اين مسائل بر آيد.
حوزه جوانان يك كار فرابخشي است كه اگر بگوييم 70درصد تصميمات دولت معطوف به جوانان است سخن گزافي نگفته‌ايم. همه دولت متكفل امورجوانان است و وزير ورزش و جوانان بايد پيگيري‌كننده تحقق امور باشد اما ما يك ظرفيت مغفول مانده در حوزه جوانان داريم كه آن هم شوراي‌عالي جوانان است كه بعد از گذشت يك سال، اخيرا رئيس‌جمهور حكم دبيري آن را براي وزير صادر كرده است؛ اين شورا فرا قوه‌اي است يعني سازمان‌ها و نهادهاي خارج از دولت مثل صدا و سيما، بسيج و... در آن عضو هستند و بايد فرماندهي ميدان كار در حوزه جوانان را در دست بگيرند. وزارتخانه‌ها و نهادها و سازمان‌هايي كه در اين شورا عضو هستند با تقسيم كار مي‌توانند امور محوله را پيگيري كنند.
به همين دليل بايد گفت فعال‌سازي شوراي‌عالي جوانان ده‌ها برابر يك سازمان توان اجرايي و هم افزايي دارد و فعال‌سازي آن بسيار مهم‌تر از تشكيل سازمان ملي جوانان است.
بايد به اين نكته توجه داشت كه اهميت حوزه جوانان قابل مقايسه با حوزه ورزش نيست چرا كه ورزش جزء كوچكي از حوزه جوانان است اما به‌دليل جذابيت آن بخش و رسانه‌اي‌بودن خبرها و اتفاقات ورزشي اين بخش بر حوزه جوانان چيره شده و نيازهاي اصلي جوانان مغفول مانده. ما بايد براي برخي موضوعات مانند ازدواج، سازمان‌هاي متولي خاص داشته باشيم كه دستور اصلي آن فرهنگسازي در ازدواج و تسهيل امور ازدواج باشد. اگر چه اكنون براي برخي موضوعات جوانان سازمان متناظر مانند سازمان مسكن -كه نيازمندي اصلي اين بخش جوانان است - يا وزارت تعاون،كار و صنعت و معدن و چند دستگاه ديگر كه متكفل حوزه توليد و شغل هستند را داريم اما براي برخي بخش‌ها نيازمند تمهيداتي متفاوت هستيم. براي نمونه هويت و نشاط و سرگرمي و تفريح جوانان را نمي‌شود در يك سازمان كوچك جمع كرد. بايد حواسمان باشد بعضي وقت‌ها با طرح‌هاي فانتزي كه بخش كمي از جوانان را پوشش مي‌دهد خودمان را مغفول نكنيم. وزير ورزش و جوانان هم بايد بپذيرد كه وزير جوانان و ورزش است؛ اگر اين موضوع را باور كرد بخشي از مشكلات حل مي‌شود. اگر فضاي عمومي و باور خود وزير بر مسائل جوانان نباشد، ده‌ها سازمان ديگر هم نمي‌توانند براي جوانان قدمي مؤثر بردارند و وزير ورزش و جوانان بايد خود را متكفل امور جوانان در دولت بداند.