این دومین حضور پورناظری‌ها در فستیوال خانه موسیقی در عمارت تاریخی مسعودیه بود.
به گزارش سرویس موسیقی هنرآنلاین سهراب و تهمورس پورناظری که ایام پرمشغله‌ای را می‌گذرانند، و شب پیش در کنار پدرشان کیخسرو و گروه شمس در همین مکان روی صحنه رفته بودند، این بار در کنار همایون شجریان به اجرای برنامه پرداختند تا اجرای متفاوتی را برای مخاطبانی متفاوت رقم بزنند.
طبق روال شب‌های گذشته، که یکی از بازیگران سینما برای قرائت متن کمپین خانه موسیقی تحت عنوان "من از موسیقی حمایت می‌کنم" پشت تریبون قرار می‌گرفت، تریبون شب همایون شجریان و پورناظری‌ها در اختیار حامد بهداد گذاشته شد. حامد بهداد متن کمپین خانه موسیقی در حمایت از حق کپی‌رایت اهالی موسیقی را قرائت کرد و سپس صحنه را به گروه موسیقی وانهاد.
همایون شجریان و سهراب ناظری به همراه نوازندگان سازهای کوبه‌ای، حسین رضایی‌نیا و آیین مشکاتیان، به روی صحنه آمدند تا بخش نخست برنامه را با اجرای یک قطعه آوازی آغاز کنند. تنبور سهراب پورناظری با آواز شجریان و این غزل از حضرت مولانا همراه شد: به جان جمله مستان که مستم/ بگیر ای دلبر عیار دستم/ به جان جمله جانبازان که جانم/ به جان رستگارانش که رستم... سپس با پیوستن کوبه‌ای‌ها، قطعه زیبای "خداوندان اسرار" با غزل دیگری از مولانا اجرا شد: خداوند خداوندان اسرار/ زهی خورشید در خورشید انوار/ ز عشق حسن تو خوبان مه رو/ به رقص اندر مثال چرخ دوار...
بخش دوم کنسرت مطابق برنامه اعلام شده به اجرای قطعات آلبوم "نه فرشته ام نه شیطان" ساخته تهمورس پورناظری اختصاص داشت تا کسانی که شانس شرکت در کنسرت "چرا رفتی" را نداشتند، لذت اجرای زنده یکی از محبوب‌ترین آلبوم‌های موسیقی چند سال اخیر را تبدیل به یکی از زیباترین خاطرات موسیقایی خود کنند.
ارکستری که در شب عمارت مسعودیه همایون شجریان و برادران پورناظری را همراهی می‌کرد خیلی کم تعدادتر از ارکستر این کنسرت در تالار وزارت کشور و البته بسیار متفاوت با ارکستر آن در ضبط آلبوم بود. همچنین نباید از ذکر این نکته گذشت که اجرای تالار وزارت کشور هم به علت عدم حضور نوازندگان اصلیِ آلبوم و همچنین کیفیت نامناسب صدا و نور هدف برخی انتقادات قرار گرفته بود.
در آغاز تهمورس پورناظری با سه تارش همایون را در قطعه "کولی" همراهی کرد تا بار دیگر یاد سیمین بانوی غزل ایران را در دل‌های دوستدارانش زنده کند: کولی کنار آتش رقص شبانه‌ات کو؟/ شادی چرا رمیده؟ آتش چرا فسرده؟/ رفت آن سوار کولی با خود تورا نبرده...
اجرای تصنیف زیبای "دل به دل" شور و هیجانی به جمع حاضران بخشید تا با توجه بیشتری به پیشواز قطعه آوازی "شتک" با شعر حسین منزوی بروند که سه‌تار تهمورس و آوای دلهره‌آور طبل رضایی‌نیا تنها همراهان این قطعه آوازی بودند: کجا به سنگرس دیو و سنگبارانش/ در آبگینه حصاری شوند هشیاران؟/ شتک زده است به خورشید خون بسیاران...
تصنیف‌های "نفسم گرفت از این شب" با شعری از شفیعی کدکنی و "چونی بی من" با غزلی از مولانا قطعات بعدی بودند که شور و حرارت برنامه را دوچندان کردند. سپس نوازندگان سازهای زهی غربی به ارکستر پیوستند تا تنها قطعه بی‌کلام این کنسرت را اجرا کنند. قطعه بسیار زیبایی که از ساخته‌های جدید پورناظری است و در ترکیب آلبوم وجود ندارد.
بعد از قطعه آوازی "درون آینه"، نوازنده پیانو (رضا صادقی) و دو همخوان که از سوپرانوهای گروه آوازی تهران بودند به صحنه آمدند تا خاطره انگیزترین قطعه این آلبوم یعنی "چرا رفتی" را با شکوه هرچه تمام‌تر تقدیم علاقه‌مندان کنند و مهر پایانی بر این شب خاطره انگیز بزنند.