المپيك لندن در سال 1948 برگزار شد. در حاشيه اين رخداد بين المللي طرح برگزاري بازي‌هاي آسيايي موسوم به المپيك آسيايي توسط " ساندهي گورو دات" رئيس كميته المپيك هندوستان مطرح شد كه مورد توافق قرار گرفت.
طبق توافق‌هاي صورت گرفته قرار بود نخستين دوره اين بازي‌ها دو سال بعد از بازي‌هاي المپيك يعني در سال 1950 در هندوستان برگزار شود اما اين مسبقات با يك سال تاخير در 4 مارس سال 1951 با شركت يازده كشور آسيايي برگزار شد. ايران تنها كشور خاورميانه‌اي بود كه دراين مسابقات شركت كرد.
1951 - در نخستين المپيك آسيايي، ژاپن اول، هندوستان دوم و ايران سوم شد
1954- دومین دوره اين مسابقات در مانيل پايتخت فيليپين برگزار شد. اين مسابقات مصادف بود با ماجراهاي كودتاي 28 مرداد در نتيجه ايران در اين مسابقات شركت نداشت. در اين دوره از مسابقات 19 كشور آسيايي شركت كردند.
1958- سومین دوره اين مسابقات در توکیو، پايتخت ژاپن برگزار شد. در اين مسابقات 20 كشور شركت كردند كه ژاپن، كره جنوبي و چين رده‌هاي يك تا سه را به خود اختصاص دادند. ايران در اين دوره به مقام هفتم رسيد.
ایران پس از یک دوره غیبت به بازی‌ها برگشت. تعداد ورزشکاران کشورها به ۲۰ کاروان افزایش یافت. این بار هم ژاپنی‌ها روی سکوی نخست، و بالاتر از کره جنوبی و چین قرار گرفتند تا شرق آسیا حرف اول و آخر بازی‌ها را بزند. ایران هم به رده هفتم سقوط کرد.
1962- چهارمین دوره مسابقات در جاکارتا، پايتخت اندوزي برگزار شد. ايران به همراه چين و اسرائيل در اين دوره از مسابقات شركت نداشتند و تعداد كشورهاي شركت كننده نيز به 16 كشور كاهش يافت. ژاپن بار ديگر قهرمان اين مسابقات شد.
1966- پنجمین دوره مسابقات در تايلند با حضور 18 كشور در 14 رشته ورزشي برگزار شد. ايران بار ديگر به رتبه هفتم مسابقات بسنده كرد و چين قهرمان اين دوره شد.
ایران، چین و اسرائیل به رقابت‌ها بازگشتند. بازی‌ها را سلطان بومیپول با حضور ۱۸ کشور برای مصاف در ۱۴ رشته ورزشی افتتاح کرد. تعداد مدال‌های طلای ژاپنی‌ها باز هم از مجموع مدال‌های طلای سایر کشورها بیشتر بود. ایران دوباره در رده هفتم قرار گرفت.
1970- ششمین دوره مسابقات نيز در يك اقدام عجيب بار ديگر در بانکوک، پايتخت تايلند برگزار شد. اين مسابقات قرار بود در كره جنوبي برگزار شود اما اين كشور دچار مشكل مالي شد و تايلند پذيرفت كه مجددا ميزبان مسابقات باشد.
در اين دوره ژاپن همچنان در صدر ورزش آسيا قرار گرفت. چینی‌ها فقط به یک مدال طلا بسنده کردند و ایران نیز با ۹ طلا که شش تای آن در کشتی بود، در رده چهارم ایستاد.
1974-هفتمین دوره مسابقات قهرماني آسيا در تهران برگزار شد.
در این دوره، تیم‌هایی مثل کویت و بحرین، برای نخستین بار در مسابقات حضور یافتند تا رکورد تعداد کشورها نیز به عدد ۲۵ برسد.
ژاپن برای هفتمین دوره پیاپی باقی تیم‌ها را پشت سر گذاشت. ایران با ۳۶ مدال طلا که ۲۳ تای آن در کشتی آزاد، فرنگی و وزنه‌برداری به دست آمد، در رده دوم قاره پهناور ایستاد که بهترین نتیجه ایران در تاریخ ورزش آسیا محسوب می‌شود.
1978-هشتمین دوره مسابقات مجدد در بانکوک برگزار شد تا تايلند ركورددار ميزباني اين مسابقات باشد. ايران در اين دوره از بازي‌ها به دليل حوادث مربوط به انقلاب، شركت نكرد. همچنين از اين دوره بازي‌ها اسرائيل از شركت در مسابقات آسيايي محروم شد.
1982- نهمین دوره مسابقات در هندوستان، مبدا اين بازي‌ها با حضور 33 كشور برگزار شد.
ایران پس از انقلاب در شرایطی به بازی‌ها بازگشت و برترین تیم غرب آسیا لقب گرفت که نام کشورهایی مثل قطر نیز برای نخستین بار در جمع تیم‌ها دیده می‌شد. در این دوره سرانجام، استیلای ژاپنی‌ها بر ورزش آسیا پایان یافت و چین موفق شد با اختلاف ۴ مدال طلا قهرمان شود.
1986- كره حنوبي ميزبان دهمين دوره اين مسابقات بود كه در سال 1986 در سئول برگزار شد. در اين سال چيني‌ها به ركورد 94 مدال طلا رسيدند و بعد از آنها ورزشكاران كره جنوبي به 93 طلا در رده بعدي قرار گرفتند.
1990- پکن ميزبان يازدهمين دوره مسابقات قهرماني آسيا موسوم به المپيك آسيايي بود.
در این دوره، کره شمالی نیز حضور یافت و رده سوم را به خود اختصاص داد. ايران در اين دوره توانست مدال طلاي فوتبال را با پيروزي بر تيم كره شمالي بدست آورد.
1994- ژاپن و اينبار شهر هيروشيما ميزبان دروه دوازدهم اين مسابقات بود
کشور شرکت‌کننده با حدود ۶ هزار و ۹۰۰ ورزشکار در رقابت‌هایی حضور یافتند. در این دوره کشورهای آسیای میانه هم با فروپاشی شوروی حضور یافتند و معادلات ورزش آسیا را تغییر دادند. ازبکستان به محض ورود با درخشش ایگور شکورین، طلای فوتبال را گرفت. قزاقستان هم ۲۵ طلا گرفت تا در رده سوم بایستد.
ترکمنستان، تاجیکستان و قرقیزستان اما از همان بدو ورود به صحنه ورزش آسیا تا امروز، همواره به تک‌ستاره‌های ورزش خود قناعت کرده‌اند. ایران به یُمن درخشش کشتی‌گیران خود به رده ششم دست یافت و اگر آسیای میانه‌ای‌ها نبودند، چهارم می‌شد.
1998- سیزدهمین دوره مسابقات براي مرتبه چهارم در بانکوک پايتخت تايلند برگزار شد. چيني‌ها كه قدرت برتر آسيا شده بودند قهرمان اين دوره شند و بعد از آنها بازيكنان كره جنوبي و ژاپن جايگاه خود را به عنوان برترين‌هاي قاره بزرگ تثبيت كردند در اين دروه ايران با كسب 10 طلا در مكان هفتم قرار گرفت.
2002- كره جنوبي با ميزباني شهر بوسان چهاردهمين دوره بازي‌هاي آسيايي را برگزار كرد. در اين دوره 7600 ورزشكار از 44 كشور شركت داشتند. چيني‌ها بار ديگر با كسب 150 مدال طلا خود را به عنوان طلايي ورزش آسيا معرفي كرند. ايران در اين دوره از مسابقات با يك پله سقوط به مكان دهم بسنده كرد. اما زيباترين مدال بازي‌ها يعني طلاي فوتبال را تيم ايران با غلبه بر كره جنوبي ازآن خود كرد.
2006- قطر ميزبان پانزدهمين دوره اين مسابقات بود. ۱۳ هزار نفر از ۴۵ کشور به بازی‌ها آمدند که از تعداد ورزشکاران حاضر در آخرین دوره بازی‌های المپیک نیز حدود سه هزار نفر بیشتر بود.
چین، کره جنوبی و ژاپن مثلث قدرت را تشکیل دادند و قزاقستان با پیشرفتی چشمگیر چهارم شد. ایران نیز ششم شد تا بهترین تیم غرب آسیا باشد. مرگ کیم هیونگ چیل، سوارکار کره جنوبی، هم از حوادث تلخ این بازی‌ها بود.
2010- چين در اين سال با ميزباني شهر گوانگ‌ژو برگزاري مسابقات را بر عهده گرفت. در اين دوره 9704 ورزشكار از تمام كشورهاي عضور شوراي المپيك آسيا، يعني 45 كشور شركت داشتند. در اين دوره از مسابقات ورزشكاران در 41 رشته ورزشي به رقابت پرداختند كه يك ركورد تازه محسوب مي‌شد.
2014- شانزدهمين دوره مسابقات بازي‌هاي آسيايي از 19 سپتامبر تا 4 اكتبر(28شهريور تا 12مهر) در اينچئون كره جنوبي برگزار مي‌شود.