اما آنچه تاكنون بسياري از ناظران اين نشست و نشست‌هاي مشابه را به درنگ واداشته مشاركت و سهيم شدن كشورهايي در اين ائتلاف است كه خود در نهان يا آشكارا دامن به تروريسم آلوده‌اند يا دست‌كم متهم به اين اقدامند. عربستان در مقام يكي از مهم‌ترين صحنه‌گردانان اوضاع جاري در عراق و سوريه، كشوري است كه در اين نشست شركت كرده اما خود در قطب‌بندي و صف‌بندي‌هاي گروه‌هاي مسلح فعال در اين دو كشور نقشي كليدي داشته است.
تشكيل اتاق عمليات مشترك سرويس‌هاي اطلاعاتي عربستان، تركيه و شماري از كشورهاي غربي در اردن، بازگذاشتن راه حمايت‌هاي سرمايه‌داران عربستاني از گروه‌هاي تروريستي داعش و جبهه النصره و حمايت رسانه‌اي شديد از مخالفان مسلح سوريه يا گروه‌هاي راديكال در عراق طي 3سال گذشته همچنان از جدول سياستگذاري خارجي عربستان خارج نشده است. اما در حال حاضر شرايط به‌گونه‌اي ديگر است. داعش در عراق و سوريه جولان مي‌دهد و درازدستي‌هاي داعش به عربستان دست‌كم در سطح رسانه‌اي و متهم شدن رياض در ميان افكار عمومي به حمايت از تروريسم در خاورميانه باعث شده تا رياض‌نشينان سياست دوسويه‌اي را اتخاذ كنند.
آنان از يكسو، مي‌كوشند با سخن‌راندن درباره بازگشايي سفارت همچنان بسته خود در بغداد و نماياندن نوعي نرمش سياسي در سطح رسانه‌اي، دست به يارگيري‌زده، عراق را به سوي خود متمايل سازند و آن را از محور سوريه و متحدانش دور نگه دارند. در عين حال، عربستان مي‌كوشد از رهگذر همين سياست، اتهامات افكارعمومي خاورميانه در حمايت از تروريسم را رد كرده، خود را از هرگونه خشونت‌گرايي مبرا كند. اما اين سياست، يك تاكتيك است تا يك راهبرد و دوام آن به حركت بعدي كنشگران ديگر منطقه در شطرنج سياست خاورميانه بستگي دارد.