شاید کمتر فیلمنامه‌ای در تاریخ سینمای جهان بوده که 18 سال در مرحله بازنویسی و تصحیح درجازده و طی این مدت از مشورت صدها تن از فیلمنامه‌نویسان و تهیه‌کنندگان استفاده کرده باشد.
اما اکنون پس از گذشت این همه سال سرانجام فیلم خانواده سیمپسون به پرده سینماها رسیده است و در هفته جاری میلیون‌ها تن از علاقه‌مندان این خانواده پر ماجرا که بیش از 18 سال آنها را در تلویزیون همراهی کرده بودند این بار در پرده سینما ماجرایی متفاوت از آنها را دنبال می‌کنند.
نویسندگان و تهیه‌کنندگان اصلی این سریال انیمیشن پربیننده در تمام این سالها - مت گرونینگ، مایک اسکالی، ال جین و جیمز ال بروکس - اکنون این سفر افسانه ای سینمایی را پشت سر گذاشته‌اند، اما این باعث نشده تا تدابیر امنیتی برای حفظ داستان این فیلم را فراموش کنند. آنها حتی از اکران آزمایشی فیلم برای منتقدان دریغ کردند و هنوز کسی از جزئیات داستان فیلم خبری ندارد.
بروکس در مورد این سفر سینمایی منحصر به فرد می‌گوید: سخت است که باور کنیم پس از این همه سال به مقصد رسیده‌ایم .ما نمی‌خواستیم ناخدای کشتی‌ای باشیم که به یک کوه یخ برخورد می‌کند و این شاید تاخیر چند ساله در تولید این فیلم را تا حد زیادی توجیه کند.
شایعه ساخته شدن این فیلم مدتها در محافل سینمایی شنیده می‌شد. اولین بار شایعه ساخت این فیلم در سال 1992 به گوش رسید؛ زمانی که بروکس پیشنهاد داد اولین اپیزود مربوط به شخصیت «کمپ کراستی» بدل به یک فیلم سینمایی شود اما در آن زمان سریال روزهای اوج خود را می‌گذراند و طبیعی بود که نویسندگان این سریال بیشتر نگران سوژه تازه برای برنامه هفته‌های آینده باشند.
آنها فرصتی برای بال و پر دادن به داستان یک اپیزود به منظور ساخت یک فیلم سینمایی نداشتند. البته این تنها مشکل در تولید این فیلم نبود و استودیو فاکس هر چقدر دست تهیه‌کنندگان سریال را در تولیدات تلویزیونی باز گذاشته بود، در مورد فیلم سینمایی سختگیر بود و تاکید کرده بود ما باید در جریان تمامی نسخه‌های فیلمنامه باشیم و اگر آن را نپسندیدیم پروژه ساخت فیلم به کلی منتفی است!
بروکس در این زمینه می‌گوید: آنها نمی‌توانستند این موضوع را به سادگی قبول کنند و ما هم به اطمینان خاطر احتیاج داشتیم تا بتوانیم در این کار پیش برویم. شرایط کاملا ناامیدکننده بود و ما باید قبل از هر چیز به چراغ سبز استودیو برای حرکت بسوی اقدامات بعدی فکر می‌کردیم.
اما به‌جز این تهیه‌کنندگان، شخص دیگری در استودیو فاکس علاقه‌مند این سریال بود و بر صدور اجازه ساخت فیلم و تایید فیلمنامه اصرار داشت. او تام راتمن مدیر کنونی فیلم استودیو فاکس است که بلافاصله پس از رسیدن به این پست شرایط بروکس را پذیرفت. او در مورد این اقدام می‌گوید: بدون توجه به آنچه که روی کاغذ نوشته شده بود، اگر جیم بروکس و مت گرونینگ از فیلم رضایتی نداشتند این فیلم به نتیجه نمی‌رسید و اکران نمی‌شد و اصرار مدیران بر فیلمنامه‌ای که مورد تایید آنها نبود راه به جایی نداشت.
ال جین ادامه می‌دهد: رسیدن به پرده بزرگ سینما برای ما مثل کوهنوردی است که قله اورست نهایت آرزوهایش است. ما باید این کار را انجام می‌دادیم چون توانایی‌اش را داشتیم البته اکثر کسانی که در مقر تولید این سریال بودند اعتقاد داشتند که بهترین زمان برای ساخت این فیلم زمانی است که پخش تلویزیونی آن به پایان رسیده باشد اما ما مطمئن بودیم که این باور راه به جایی نمی‌برد، چون سریال همچنان با قدرت پخش می‌شد. نشانه‌ای هم از پایان آن نبود و ما به ناچار باید کار را از جایی آغاز می‌کردیم.
در سال 2001 تمامی صداپیشگان اصلی قراردادی برای سه فصل دیگر به امضا رساندند و در عین حال موافقتشان را برای صداپیشگی در یک فیلم اعلام کردند.
از طرفی بروکس تصمیم گرفت تا برای این فیلم از تمامی عوامل اولیه سریال استفاده کند و به همین دلیل از دیوید سیلورمن (از کارگردانان اولیه سریال) برای ساخت فیلم استفاده کرد. سیلورمن برای این کار از ادامه همکاری با استودیو پیکسار عذر خواست و استیو جابز به او گفته بود که اگر به هر دلیل دیگری این کار را کرده بود تا ابد با او صحبت نمی‌کرد!
جین نیز مسئول نظارت بر فعالیت نویسندگان بود و در کنار آن مسئولیت‌های قدیمی‌اش در تولید اپیزودیک سریال را ادامه می‌داد. تمامی نویسندگان و تهیه‌کنندگان اجرایی قبلی سریال هم به این تیم اضافه شدند که از آن جمله می‌توان به جورج مایر، جان ویتی، دیوید میرکین، مایک رایس و مت سلمن اشاره کرد.
اما در این میان برخورد خوبی با کونان اوبراین مجری مشهور تلویزیونی به عمل نیامد. او که در اوایل پخش این سریال به عنوان نویسنده با تیم تولید این سریال همکاری داشت در مورد بی‌مهری تهیه‌کنندگان فیلم می‌گوید: من برنامه‌ام را طوری تنظیم کرده بودم که بتوانم یک سال در برنامه هفتگی‌ام شرکت کنم و در کنار آن با تولید‌کنندگان فیلم همکاری کنم و تمام این کارها را با هزینه شخصی‌ام انجام می‌دادم و حتی آپارتمانی به این منظور اجاره کردم اما تهیه‌کنندگان فیلم پس از مدتی جواب تلفن‌های من را ندادند و من در نهایت عصبانیت و نا‌امیدی از این کار کنار کشیدم.
پس از اینکه بهترین عوامل این سریال در سال 2003 گرد هم جمع شدند آرا و عقایدی در مورد این پروژه مشترک به تدریج مطرح شد. مت گرونینگ در مورد این روزهای پرتنش می‌گوید: ایده ساخت فیلم بر اساس یک سریال موفق تلویزیونی همیشه با تردید بررسی می‌شود. فیلم ساوث پارک مدرکی بود که نشان می‌داد می‌توان کاری جذاب و متفاوت از سریال ارائه داد. اگر شما با این سریال آشنا نبودید، فیلم خوبی را تماشا می‌کردید اما اگر با شخصیت‌ها آشنا بودید در آن صورت فیلم عالی بود.
اما ایده اصلی فیلم مهمترین دغدغه سازندگان و عوامل بود: آیا بهتر نبود که هومر سیمپسون و خانواده‌اش درمی‌یافتند که از زندگی آنها به شکل مخفی فیلمبرداری می‌شود؟ یا اینکه مارج، هومر را ترک کند و پس از مدتی با او آشتی کند؟
تعداد زیادی از این گونه ایده‌ها مطرح شد تا اینکه گرونینگ مقاله‌ای در مورد آلودگی ناشی از انباشت زباله‌ها در حومه شهر را خواند و تصمیم گرفت تا آن را به عنوان محور اصلی داستان انتخاب کند.
هرکدام از فیلمنامه‌نویسان ماموریت یافتند تا 20 صفحه از فیلمنامه را بنویسند و پس از دو هفته در یک نشست همگانی در مورد جزییات داستان تصمیم گیری شد. بروکس ادامه می‌دهد: ما نمی‌خواستیم داستان 4 اپیزود را مخلوط کنیم و آن را فیلمنامه بنامیم بلکه همه چیز بایستی در خدمت یک داستان بلند و واحد قرار می‌گرفت.
این سختگیری‌ها باعث شد تا گرونینگ برای یکی از صحنه‌ها از جولیان کاونر(صداپیشه مارج سیمپسون) بخواهد تا 100 برداشت انجام دهد، هر چند که گرونینگ این سکانس را اکنون بهترین سکانس تاریخ این سریال می‌داند.
در ماه می 2005 صداپیشگان سریال– شامل دان کاستلانتا(هومر) جولی کاونر (مارج) ننسی کارت رایت (بارت)یردلی اسمیت(لیزا) هری شرر(آقای برنز)— خبر مهمی را دریافت کردند: فیلمنامه فیلم خانواده سیمپسون آماده است! کارت رایت در مورد این خبر تکان‌دهنده می‌گوید: من فیلمنامه را مقابلم می‌دیدم اما باز هم نمی‌توانستم آن را باور کنم .اما ظاهرا همه چیز جدی بود.اما فیلمنامه تنها عامل مهم در روند تولید فیلم به حساب نمی‌آمد و با توجه به قدرت روز افزون سارقان اینترنتی حفظ داستان فیلم مهمترین نکته در دوران پس از تولید بود.
در مارس 2006 تهیه‌کنندگان توانشان را در حفظ داستان فیلم به آزمون گذاشتند و تیزر فیلم را قبل از فیلم عصر یخ‌بندان 2 در سینماها به نمایش گذاشتند. بروکس در این زمینه می‌گوید: برای ما مهم بود که ببینیم تا چه حد می‌توانیم اسرار فیلم را حفظ کنیم و فکر می‌کنم در این کار موفق بودیم.
اقدام بعدی تهیه‌کنندگان فیلم اکران بخش‌های مختلف فیلم برای علاقه‌مندان جدی سریال در شهر‌های مختلف امریکا بود که موجب شد با اعمال نظر این علاقه‌مندان چند شوخی در فیلم تغییر کند و بخش‌هایی نیز به فیلم اضافه شود تا در نهایت مدت زمان فیلم به 86 دقیقه برسد.
در خلال فصل طلایی سریال سیمپسون (1989-1990) متوسط بینندگان سریال در هر هفته در آمریکا 27 میلیون نفر بود اما در فصل قبل این تعداد به 8 میلیون نفر کاهش یافته بود اما تهیه‌کنندگان سریال از این موضوع چندان نگران نیستند و جین تاکید می‌کند که تاخیر در ساخت این فیلم صرفا برای کسب درآمد نبوده است و ما مدتها قبل برای ساخت این فیلم برنامه‌ریزی کردیم و اصلا هم نگران نبودیم چون هومی در سال 2007 همان قدر محبوب است که در سال 1997 و یا 2010.
اما بروکس در نهایت پیرامون این تلاش چندین ساله می‌گوید: راضی کردن تمام علاقه‌مندان این سریال در فیلمی 86 دقیقه‌ای که طی این 18سال هر هفته پای تلویزیون‌ها می‌نشستند مثل این است که شما بخواهید هومر سیمپسون را راضی از یک مغازه شکلات فروشی بیرون بکشید، این کار غیرممکن است!
پره میر/ جولای 2007