این گفته‌های "مریم- د" است که قرار بود تولد پسرش را جشن بگیرد اما در یکی از خیابان‌های اصفهان قربانی جنایت اسیدپاشی شد. مریم در نخستین گفت‌وگو با ایسنا از ترسش گفت و درخواست کرد که هیچ اسمی از او و نوع خودرو و محل حادثه‌اش ذکر نشود.
امروز بار دیگر جویای مراحل درمان این قربانی جنایت اسیدپاشی در اصفهان که از ناحیه چشم بسیار آسیب دیده شدیم و گفت: دیشب لنز چشمم را بیرون آوردم و به حدی چشم‌هایم درد دارد که طاقت فرسا شده است. پزشکان گفته‌اند برای پیوند قرنیه باید منتظر باشم تا التهاب چشم‌هایم بخوابد.
مریم گفت: صورت من تنها سوخته اما پا، دست، گردن، دست چپ تا مچ توسط اسید خورده شده است.
او ادامه داد: درد زخم‌ها یک طرف و درد روح و روانم به یک طرف. غروب که می‌شود هر چه به لحظه حادثه‌ای که برایم رخ داد نزدیک می‌شوم دوباره آن اتفاق مقابل چشمم زنده می‌شود. لحظه‌ای که اسید از شیشه ماشین به روی من پاشیده شد و وسط خیابان فریاد می‌زدم و لباس‌هایم در تنم پودر شده بود؛ با یادآوری همه این لحظات وجودم را ترس فرا می‌گیرد و خانواده‌ام به من آرامش می‌دهند.
مریم با اشاره به هزینه‌های درمانش اظهار کرد: تا کنون نزدیک به 4 میلیون تومان هزینه کرده‌ایم، هر جعبه پماد ساختنی که برای سوختگی‌ها و زخم‌هایم استفاده می‌کنم 200 هزار تومان است و الان نزدیک به یک ماه است که این مراحل درمانی و هزینه‌ها ادامه دارد.
او افزود: حس ترس بدترین حس است هر روز خبرنگاران زیادی با من تماس می‌گیرند، اما نمی‌توانم به هیچ کس اعتماد کنم غروب‌ها از ترس و شب‌ها از درد جیغ و فریاد می‌کنم و از طرف دیگر هر روز نگران مراحل درمان سهیلا و دختری که چهارشنبه هفته پیش مورد اسیدپاشی قرار گرفت هستم و دلم برای بقیه زنان شهر که شاید طعمه شوند می‌سوزد.
این قربانی جنایت اسیدپاشی در اصفهان گفت: در آگاهی هم گفته‌ام و باز هم می‌گویم اعدام برای کسی که به صورت ما اسیدپاشید مجازات اندکی است. او که از فریادهای ما لذت می‌برد را باید به چشم ببینم و شاهد قصاصش باشم.