براساس گزارش BBC، زنبورها يكي از كوشا‌ترين موجودات سياره زمين به شمار مي‌روند، اما بيماري مي‌تواند به راحتي آنها را از پا درآورد. زماني كه يك بيماري درون كندو رواج مي‌يابد، زنبورها از كار‌افتاده و نامنظم مي‌شوند و بسياري از آنها مي‌ميرند.
اكنون آشكار شده‌است كه زنبورهاي عسل راهكاري دارند تا با كمك آن از نيروهاي كاري خود محافظت كنند: زنبورهايي در هر كندو وظيفه خوراندن عسل دارويي به ديگر زنبورها را به عهده دارند.
به گفته دانشمندان دانشگاه مارتين لوتر در آلمان، گروهي از زنبورهاي كارگر كه به زنبورهاي پرستار مشهورند، زماني كه به انگل يا بيماري آلوده مي‌شوند،نوعي خاص از عسل را كه از ميزان بالايي آنتي‌بيوتيك برخوردار است،مصرف مي‌كنند. اين زنبورها همچنين مسئوليت تغذيه لاروها و توزيع عسل دارويي به ديگر ساكنان كندو را به عهده دارند.
از اين رو دانشمندان گمان مي‌برند اين زنبورها پزشكان كندو هستند كه متناسب با نوع بيماري زنبورهاي كارگر، عسل‌هاي دارويي براي آنها تجويز مي‌كنند. درصورتي كه اين فرضيه درست باشد، دانشمندان قدمي بزرگ به سوي درك چگونگي مقابله اين حشرات هوشمند در برابر بيماري‌ها برداشته‌اند.
در مطالعات اوليه، زنبورهاي پرستار به نوعي انگل روده آلوده شدند و در برابر آنها چند نمونه عسل قرار گرفت. سه نوع از عسل‌ها از شهد سه گياه مختلف، آفتابگردان، اقاقياي سياه و درخت ليندن و يك نوع عسل كه از ترشحات حشره عسلك به دست آمده‌بود در برابر زنبورهاي بيمار قرار گرفت. هريك از اين عسل‌ها داراي قابليت‌هاي آنتي‌بيوتيكي متفاوتي هستند.
زنبورهايي كه درجه آلودگي آنها نسبت به ديگران بسيار بالاتر بود از عسل آفتابگردان استفاده كردند كه از بالاترين اثر آنتي‌بيوتيكي برخوردار است. اين عسل توانست نسبت به عسل ليندن 7 درصد بيشتر عفونت را در زنبورها كاهش دهد.
به گفته دانشمندان، زنبورهاي كارگر درون كندو در توزيع عسل‌هاي دارويي مختلف در ميان زنبورهاي كارگر از اهميت بسيار ويژه‌اي برخوردارند كه روي سلامت خود آنها نيز تاثير‌گذار است اما در عين حال بر سلامت ديگر زنبورها نيز اثرگذار است.
زنبورهاي عسل علاوه بر عسل، از ديگر مواد نيز براي محافظت از خود استفاده مي‌كنند. اين حشرات رزين گياهان را جمع‌آوري كرده و از آنها در ساخت لانه‌هاي خود استفاده مي‌كنند تا به اين شكل در برابر بيماري‌هاي انگلي از خود محافظت كنند. همچنين زنبورها مانند مورچه ها رفتارهاي بهداشتي از خود به نمايش مي‌گذارند و اجساد خود را به فواصل دور از كندو مي‌برند تا از انتشار عفونت جلوگيري كنند.