براساس گزارش ديسكاوري، خوشه پاندورا يا آبل 2744 متشكل از 500 كهكشان در فاصله چهار ميليارد سالي از زمين است. تمامي اين مجموعه كهكشاني در تصويري كه توسط هابل به‌ثبت رسيده ديده مي‌شوند، اما دانشمندان تمركز اصلي خود را بر درخشش آبي ستاره‌هايي قرار داده‌اند كه سال‌ها پيش در فضاي ميان‌كهكشاني سرگردان شده و مانند جرقه‌هايي كوچك از انفجاري كيهاني كه ميلياردها سال پيش رخ داده، در فضا پخش شده‌اند.
درخشش آبي رصد شده توسط تجهيزات نوري حساس هابل درحقيقت ردپايي از جنايتي كيهاني و خشونت‌بار است كه به واسطه حضور بي‌نهايت ستاره ايجاد شده كه هيچ وابستگي گرانشي به كهكشان‌هاي خود نداشته و براي هميشه در ميان فضا شناور شده‌اند.
به گفته محققان موسسه فيزيك اخترشناسي Canarias در اسپانيا، اطلاعات هابل نشان مي‌دهد هاله نور، قدمي مهم در درك روند تكامل كهكشان‌ها و خوشه‌هاي كهكشاني است.
زماني كه خوشه پاندورا درحال شكل‌گيري بود، تعداد زيادي از كهكشان‌ها تحت ديوار گرانشي يكساني با هم درآميخته شدند. با گرايش يافتن يك كهكشان به سوي ديگري نيروهاي كششي شديد تعدادي از كهكشان‌ها را از هم مي‌دريد. مدل‌هاي رايانه‌اي نشان مي‌دهند اين مكانيزم در خوشه‌هاي كهكشاني بزرگي رخ‌داده‌اند و در نتيجه آن بيش از 200 ميليارد ستاره كه تامين 10 درصد از نور خوشه را به عهده داشتند، در ميان خوشه سرگردان شده‌اند.
هابل در اصل براي مطالعه روي اين شبح كيهاني انتخاب نشده‌بود، بلكه به عنوان بخشي از پروژه Frontier Fields تجهيزات نوري حساس هابل از خوشه‌هاي كيهاني بزرگي مانند آبل 2744 براي مطالعه پديده‌اي به‌نام بزرگنمايي گرانشي استفاده كرد. كمان‌هاي نوري در اين تصوير نمونه‌هاي بزرگنمايي گرانشي هستند، جايي كه نور كهكشان‌ها در پس خوشه‌هاي كيهاني تحت تاثير نيروي گرانش شديد خوشه، بزرگنمايي مي شوند.
اما براي دانشمندان درخشش ستاره‌هاي باستاني درون خوشه جالب توجه بود، درخششي در طيف نزديك به فروسرخ كه تجهيزات هابل نسبت به آْن از حساسيت شديدي برخوردارند. با پيشرفت بيشتر پروژه Frontier Fields و ادامه استفاده از خوشه‌هاي كهكشاني به عنوان لنزهاي كيهاني طبيعي براي ديدن فواصل دوردست‌تر، محققان به مطالعه روي اين خوشه‌هاي درخشان ادامه خواهند‌داد و ديدگاهي بهتر از نحوه شكل‌گيري اين غول‌پيكرهاي پرانرژي و سرنوشت كهكشان‌هايي كه سال‌ها پيش مرده‌اند، به دست خواهند‌آورد.