به گزارش ایسنا، این جمله آغازین گزارشی است که « CNN » با محوریت معرفی پنج مقصد گردشگری کم‌وبیش گمنام در ایران منتشر کرده است.
این شبکه آمریکایی در گزارش خود از تخت جمشید و عالی‌قاپو و کاخ گلستان گذر کرده و دست روی پنج جاذبه تاریخی کشورمان گذاشته که شاید کمتر میان گردشگران خارجی شناخته شده باشند.
قلعه رودخان
این قلعه قدیمی که در میان جنگل‌های انبوه و مرطوب شمال گیلان پنهان شده، «قلعه رودخان» نام دارد که قدمت آن به دوره‌ی پیش از اسلام در ایران بازمی‌گردد. در حالیکه این مکان از نواحی پرطرفدار میان ایرانیان است، توریست‌های خارجی کمتر از آن اطلاع دارند. برخی از کارشناسان، ساخت قلعه را در دوران ساسانیان و مقارن با حمله اعراب به ایران دانسته‌اند. در دوره سلجوقیان این قلعه تجدید بنا شد.
مسیر سربالایی جنگل تا رسیدن به قلعه که بین دو قله‌ی سرسبر واقع است، بیش از یک ساعت پیاده‌روی دارد. به همین دلیل است که محلیان «رودخان» را «قلعه هزار پله» می‌خوانند. پس از بازدید از این بنای تاریخی و پایین آمدن می‌توانید در رستوران و غذاخوری‌های جاده فومن از خوردن غذاهای ایرانی از جمله «ترش کباب» لذت ببرید.
دیوار قلعه ۱۵۰۰ متر طول دارد و در آن ۶۵ برج و بارو قرار دارد. این قلعه در ارتفاع حدود 700 متری از سطح دریا واقع شده و در کنار آن رودخانه‌ای به همین نام جاری است.
عمارت بخردی
کاروانسرایی 400 ساله از عهد صفویان در اصفهان وجود دارد که با اتاق‌های متعددش میزبان مسافران دوره قاجار هم بوده است. عمارت بخردی اکنون عنوان قدیمی‌ترین اقامتگاه در دست بازسازی در ایران را یدک می‌کشد. پنجره‌هایی با شیشه‌های رنگارنگ که از دوره‌های صفوی و قاچار باقی مانده، با مبلمانی از جنس چوب چنار جلوه‌ای دوچندان به این خانه بخشیده است.
مهمانسرا در میان باغ‌هایی پر از میوه و گل‌های وحشی واقع شده و از پنج سال پیش توسط «مرتضی بخردی» طراح داخلی و کارشناس بازسازی در دست نوسازی است. این طراح معتقد است این خانه متعلق به منجمی از عهد صفویان بوده و حتی درهای ساختمان اصلی که به سمت اتاق‌های طبقه بالا باز می‌شوند، درهای سنگین و چوبی اصل هستند که با چوب درخت چنار بازسازی شده‌اند. این مهمانسرا حتی میان اصفهانی‌ها نیز چندان شناخته شده نیست و شهرت آن دهان به دهان چرخیده است.
گنبد سلطانیه
در شمال‌غرب استان زنجان، یکی از جاذبه‌های گردشگری ایران که به‌عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شده واقع است. آرامگاه «اولجایتو» در سلطانیه یکی از بزرگترین گنبدهای جهان را داراست. این گنبد بین سال‌های 1302 تا 1312 میلادی در شهر سلطانیه، پایتخت حکومت ایلخانیان روی قبر هشتمین حاکم ایلخانی واقع شده است.
گرچه بیشتر کاشی‌ها و نمای بیرونی ساختمان، رنگ و لعاب‌شان را به گذر سالیان باخته‌اند، آجرکاری ظریف، کاشی‌های رنگی و طراحی داخل آرامگاه تا حد زیادی از چنگ زمان جان سلام به در برده‌اند.
گفته می‌شود ساختار دولایه این گنبد، الهام‌بخش ساخت «تاج‌محل» که از مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری هند به حساب می‌آید، شده است. «اولجایتو» که مادری مسیحی داشت و بعدها به دین اسلام گروید، گنبد سلطانیه را برای گردآوری و نشانه‌های مذهبی بنا کرد، اما وقتی با مخالفت‌هایی مواجه شد، این مکان را به عنوان آرامگاه خود برگزید. در مسیر بازگشت به زنجان هم می‌شود از غذاهای سنتی ایرانی از جمله دیزی، کباب بره یا سوپ نخود لذت برد.
هتل صخره‌ای کندوان
حدوداً 30 مایل که از سمت شمال‌غربی تبریز فاصله بگیرید، به روستایی صخره‌ای می‌رسید که کندوان نام دارد. مردم این منطقه در غارهایی زندگی می‌کنند که در دل سنگ‌های آتشفشانی کوه سهند تراشیده شده‌اند.
هتل لوکس کندوان در دل روستایی 800 ساله واقع است، اما اتاق‌های غارگونه‌اش کاملاً به امکانات مدرن مجهز است. طبق افسانه‌های محلی، آب معدنی که از کوه سهند سرچشمه می‌گیرد و خاصیتی پزشکی دارد، از بهشت عدن نشأت گرفته است.
مسافران می‌توانند برای به‌دست آوردن آرامش و جذب خاصیت شفابخشی در این آب‌ها غوطه‌ور شوند. همچنین در برخی اتاق‌ها وانی وجود دارد که آب معدنی مستقیماً از طریق لوله‌کشی به آن هدایت می‌شود.
برج طغرل
برج طغرل، بنایی متعلق به دوره سلجوقیان در شهر ری است. ری در حاشیه‌ی جنوبی تهران، پایتخت ایران واقع است. ری که همیشه زیر سایه‌ی دید مسافران مشتاق به نواحی شمالی شهر تهران قرار دارد، قدیمی‌ترین منطقه‌ی استان است که خانه‌ی بناهای تاریخی ارزشمندی از جمله بازار 500 ساله‌ی صفوی است.
برج طغرل در واقع آرامگاه «طغرل بیگ» پادشاه سلجوقی است که پیش از حمله مغول‌ها در اوایل قرن سیزدهم ری را مرکز حکومت خود قرار داد.
پس از تماشای این میراث معماری تاریخی، می‌توانید از ری (جاذبه تمدن اسلامی) به منطقه ارامنه‌نشین تهران بروید و از قهوه‌ها و شیرینی‌های «کافه نادری» بچشید؛ قهوه‌خانه‌ای که همچنان ظاهر سنتی‌اش را حفظ کرده و از قدیم پاتوق نویسندگان بزرگ ایرانی بوده است.