در واقع ۱۶ آوریل ۱۹۲۴ تاریخ تاسیس این شرکت سینمایی و تلویزیونی است. یک کمپانی بزرگ با استودیوهای متعدد که برای بازیگران آن دوره با بازی در چنین استودیوهایی افتخار به حساب می‌آمد. این شرکت در آستانه سال ۲۰۰۰ چیزی حدود ۱۵۰۰ کارمند ثابت اداری داشت، اما این پایان ماجرا نیست. سال ۲۰۰۵ سونی تمام مجموعه مترو گلدوین مایر را خرید و از این پس این شرکت دیگر مستقل به حساب نمی‌آید.
از ابتدای دهه ۳۰ با ساخت و اکران چندین فیلم سینمایی که بسیار با استقبال روبه رو شد نظیر «جادوگر شهر اوز» و «گذرگاه شمالی» و نهایتا با ساخت «بربادرفته» در سال ۱۹۳۹، آن هم با روش و سیستم تکنی کالر؛ مترو گلدوین مایر در ابرها سیر می‌کرد. چند دوجین ستاره و بازیگر بین المللی نظیر کلارک گیبل، ویوین لی، همفری بوگات، گرتا گاربو و جین هارلو با این کمپانی قرارداد داشتند و کم کم «مترو» به کارهای انیمیشن و همچنین پروژه های تلویزیونی علاقه مند شد.
کارهای انیمیشن در اواخر دهه ۳۰ و کارهای تلویزیونی در اواخر دهه ۴۰، تولیداتشان مدام بیشتر و بیشتر می‌شد و در همین هنگام بود که به همت "ویلیام هانا" و "جوزف باربرا" و با سختکوشی های فرد کوثیبی در ژانر انیمیشن «تام و جری» خلق شدند. ستارگان دنیای فانتزی که واقعا کولاک کردند و هنوز هم که هنوز است «تام و جری» محبوب همگان است. در ابتدای دهه ۴۰ بازیگر سرشناسی را نمی شد سراغ گرفت که در پروژه ای برای مترو گلدوین کار نکرده باشد؛ این روند برای کارگردانان بزرگ نظیر دیوید اوسلزنیک نیز صدق می‌کرد.
«لورل و هاردی» نیز با همان «هال روچ» کارگردان محبوبشان، پروژه‌هایی را برای مترو گلدوین مایر انجام دادند و حسابی کار و بار این شرکت گرفته بود. در ابتدای دهه ۵۰ البته «مترو» دعواهایی بر اثر آرم مـعروفش (همان شیر گردن کلفت) با کمپانی پارامونت داشت.دعواهایی که بعضی از شرکای تلویزیونی ساز ازAbc یاCbs به وجود می آوردند، اگر چه سودی برای آنها نداشت، اما ثابت کرد که هیچ شرکت فیلمسازی نمی تواند به تنهایی کار کند و همیشه هم در اوج باشد. بویژه این که در دهه ۵۰ موج نوی سینمای فرانسه عــالـمـگـیــر شـده بـود و عـمـده اسـتـودیـوهـا بـه سـمـت وسـوی ساخت وسازهای جدید می‌رفتند.
با اکران «یک اودیسه فضایی» ساخته جاودان استنلی کوبریک فقید ۶ آوریل ۱۹۶۸ مترو گلدوین مایر دوباره مطرح شد. هم به سبب فروش بی‌نظیر فیلم که بالغ بر ۱۹۰ میلیون دلار بود و هم این که کارگردان قدری مثل کوبریک این فیلم را برای «مترو» ساخته بود. اوضاع دوباره روبه راه شده بود و مترو این بار کالای توزیع بعضی شرکت های مهم نظیر «یونایتد آرتیستز» را به عهده گرفت و در اواخر دهه ۷۰ اصلاآمد و کار را یکسره کرد و کل این شرکت ها را خرید.
در ابتدای دهه ۸۰ بحث تغییر لوگوی مترو پیش آمد. کریک گریگوریان ۳۰۰ میلیون دلار برای لوگو پرداخت و ۴۸۰ میلیون دلار برای یونایتدآرتیستز و در کل «مترو» را دوباره در اختیار گرفت؛ با این تغییر که به جای نام استودیوی مترو گلدوین مایر عبارتMGM-UA درج می شد که آن، معنای الحاق یونایتد آرتیستز بود و در واقع این خریدی دوباره بود، چرا که پیش از این «تد ترنر» از خود وی این شرکت را خریده بود. «ترنر» پس از این به تاسیس شرکت های خبری و تلویزیونی پرداخته بود که مهمترین شرکتش همانCNN معروف بود.
به هر روی «مترو» در دهه ۸۰ و ۹۰ با فیلم هایی مثل «تلما و لوئیز» و انیمیشن‌هایی همچون سری جدید «پلنگ صورتی» به کارهای سینمایی‌اش پرداخت. کار سخت شده بود. کمپانی جدید ساخته شده بود و اصلادیگر مترو گلدوین مایر به حساب نمی‌آمد.
کار به آنجا رسید که در بخش توزیع فیلم نیز «مترو» عقب افتاد. این گونه بود که بحث فروش شرکت به سونی قوت گرفت و سرانجام در سال ۲۰۰۵ این قضیه حتمی شد و سونی مالکیت تمامی متروگلدوین مایر و شرکایش مانند یونایتد آرتیستز را به عهده گرفت. اتفاقی که بسیار خوشایند بود، هم برای مترو که حداقل نامش برقرار ماند و کارهای جدید و پرفروش بعد از سال ۲۰۰۵ به نام آنها هم بود و هم این که سونی سودهای خالص خود را افزایش داد.