هم در عرصه‌هاي فردي و هم در عرصه‌هاي اجتماعي و هم در ساحت حاكميت و حكومت‌داري چاره‌اي جز نصب‌العين قرار گرفتن قانون نيست. در عين حال گاه حوادثي اتفاق مي‌افتد كه علاوه بر اطراف درگير با يك موضوع افكار عمومي هم مي‌پرسند كه مسئله چيست؟ حق با كيست؟ و راه‌حل كدام است. شايد موضوع وزارت علوم هم يكي از همين موارد باشد. برابر اصل89 قانون اساسي مجلس وزير مربوطه را استيضاح كرده است و برابر اصل 133 رئيس‌جمهور حق تعيين وزير و معرفي به خانه ملت را دارد و برابر همان اصل و اصول ديگر مجلس هم حق رأي اعتماد دارد. اعتماد يك عمل قلبي و دروني است؛ يعني بايد براي يك نماينده طمأنينه خاطر حاصل شود كه اين فرد تحمل بار گران وزارت را بر شانه‌هاي فكر و همت و اراده و تدبير خود دارد. به تعبير قرآن كريم در شأن يوسف پيامبر(ص) كه فرمود: «اجعلني علي خزائن الارض اني حفيظ عليم.» معلوم مي‌شود حفيظ و امين بودن و داشتن دانش و تخصص در موضوع بسيار مهم است. به‌قدري‌پر‌اهميت است كه باز مي‌فرمايد: «ان الله يأمركم أن تؤدوا الامانات الي اهلها» يعني بدون احراز صفت امانتداري نبايد امانت‌ها (در اينجا سرنوشت آموزشي، پژوهشي، فرهنگي و ديني 4/5 ميليون جوان دانشجو) را به كسي سپرد.
جامعه دانشگاهي عزيز بدانند از منظر مجلسيان وزير علوم بايد ويژگي‌هايي داشته باشد، ازجمله:
- شخصيت علمي شناخته‌شده در داخل و خارج كشور (حتي‌المقدور)
- سلامت اخلاقي، مالي، سياسي و ديني
- اشراف به رسالت‌هاي دانشگاه براساس اساسنامه وزارت علوم، ازجمله آموزش، پژوهش، دين و فرهنگ. چراكه ما فكر مي‌كنيم خروجي دانشگاه در جمهوري اسلامي بايد انسان، عالم، متخصص و متخلق به اخلاق الهي و فضائل انساني باشد و كسي كه خود بهره‌مند و جرعه‌نوش اين باديه نباشد مصداق همان شعر است كه گفت: ذات نايافته از هستي‌بخش كي تواند كه شود هستي‌بخش.
سكاندار اين جايگاه عظيم در بزنگاه‌هاي اساسي بايد ثابت كرده باشد كه با نظام است و نه بر نظام. ازجمله اين بزنگاه‌ها فتنه78 و 1388 است. گويا عده‌اي هنوز نمي‌دانند آن فتنه‌ها يك دعواي خصوصي نبود كه با صلواتي ختم شود. هيچ مي‌دانند كه حب رياست‌طلبي عده‌اي چه خسارات معنوي، اخلاقي، مادي، اجتماعي، سياسي و بين‌المللي بر اين كشور وارد كرد.
وزير بايد مدير باشد و نه مدار؛ يعني اين نشود كه حلقه‌اي برايش تصميم‌سازي و تصميم‌گيري كنند و او عنصر مجري روي صحنه باشد.
در عمل ثابت كرده باشد كه انديشه ناب مكتب اهل بيت(ع)، امام راحل(ره) و ولي زمانش را فهميده است و همين معنا در رفتار و گفتارش متجلي باشد. مثلا وقتي امام(ره) به صراحت فرموده است بسيج، طلبه و دانشجو در اين مراكز بايد تأسيس شود براي تأمين خواسته‌هاي سياسي و جناحي نبايد نص گفتار ايشان دچار تفسير و تأويل شود .
وزير علوم بايد با اشراف كارشناسانه به اسناد بالادستي نظير چشم‌انداز 20ساله، نقشه جامع علمي كشور، سند آمايش آموزش عالي كشور و استان‌ها و با بهره‌گيري از همكاران و مشاوران قوي و امين و دلسوز نقشه راه اجرايي را براي تحقق عملي اهداف دانشگاه، حفظ فرايند رشد علمي كشور، تجاري‌سازي يافته‌هاي علمي، عملي كردن اقتصاد دانش‌بنيان تدبير و تدوين كند.
پس اميدواريم آقاي رئيس‌جمهور با اين نگاه و اعتماد به اينكه مجلس كمك به دولت و همكاري و هم‌افزايي با او را واقعا مصداق بارز «تعاونوا علي‌البر والتقوي» مي‌داند در جلسه رأي اعتماد حاضر شود و سخنان مخالف و موافق و واكنش‌هاي خيرخواهانه مجلس را از روي حكمت و اعتبار و دلسوزي مشفقانه بنگرد و بابت نتيجه احتمالي برخلاف انتظار دچار قبض‌روحي و دلتنگي از خادمان مردم در خانه ملت نشود. گرچه ما اميدواريم گزينه معرفي‌شده شرايط احراز سكانداري اين عرصه مهم را داشته باشد.
*سخنگوي كميسيون آموزش مجلس