به گزارش ايسنا؛ «آنجلو پاداتیکو» تاریخ‌دان و رمان‌نویسی است که پس از دو سال پژوهش به این نتیجه رسیده که لئوناردو داوینچی ارتباط نزدیکی با شرق آسیا داشته و به احتمال زیاد، مادرش یک کنیز چینی بوده است.
پاداتیکوی ایتالیایی که 20 سال از عمرش را به زندگی و کار در هنگ‌کنگ پرداخته، در نیم قرن گذشته روی ارتباط بین سرزمین مادری‌اش و چین تحقیق کرده است. او سال آینده، کتابی را با عنوان «لئوناردو داوینچی: دانشمند چینی گمشده در رنسانس ایتالیا» روانه‌ی بازار می‌کند که در آن درباره‌ی رابطه‌ی این مخترع و هنرمند نابغه‌ی ایتالیایی و کشور چین نوشته است.
پاراتیکو درباره نظریه جدیدش توضیح داد: من تا این لحظه مطمئنم که مادر داوینچی شرقی بوده است، اما برای این‌که او را یک چینی بدانیم، نیاز داریم از روش قیاسی بهره ببریم. یکی از مشتریان ثروتمند پدر داوینچی، کنیزی داشت به اسم «کاترینا» که به گفته برخی منابع، رعیتی بومی بود. پس از سال 1452 که داوینچی در آن سال متولد شد، اثری از این خدمتکار در مدارک موجود نیست. پس از آن، او دیگر در آن خانه کار نمی‌کرد. پدرش سردفتر اسناد رسمی بود و گمان می‌رود نام مادر او هم «کاترینا» بوده است.
وی در حمایت از نظریه‌اش افزود: در دوره‌ی رنسانس، کشورهایی مانند ایتالیا و اسپانیا پر بودند از برده‌های شرقی.
به گزارش دیلی‌میل، پاراتیکو تنها راه رسیدن به جواب قطعی را نبش قبر خویشاوندان خالق «لبخند ژکوند» که در فلورانس مدفون هستند و انجام آزمایشات DNA می‌داند.
این نویسنده ایتالیایی همچنین رمانی به نام «بن» منتشر کرده که در آن «جیمز باند» جوان مأمور کشتن «بنیتو موسولینی» می‌شود و طی این جریان از نامه‌های مخفیانه‌ای که بین دیکتاتور ایتالیایی و «وینستون چرچیل» نخست‌وزیر انگلیسی رد و بدل می‌شد، خبردار می‌شود. جدیدترین اثر پاراتیکو، ترجمه انگلیسی‌زبان اثری لاتینی درباره‌ی امپراطور «نرو» است.
این پژوهشگر ایتالیایی همچنین در کتاب «داوینچی» مدعی شده، موسیقی‌دان، هنرمند، معمار، مخترع، ریاضی‌دان مهندس، آناتومیست، جغرافی‌دان و نویسنده ایتالیایی اولین کسی بوده که الگوی چرخان آب‌وهوا را در زمان گردآب و گردباد کشف کرده است.
لئوناردو داوینچی متولد سال 1452 میلادی در فلورانس ایتالیا بود و در طول 67 سال عمر خود، صدها اثر هنری را که مشهورترین آن‌ها تابلوی «مونالیزا» یا «لبخد ژکوند» است، خلق کرد. هرچند بیشتر شهرت داوینچی به‌دلیل خلق دو شاهکار نقاشی جهان، یعنی «شام آخر» و «مونالیزا» است. او علاوه بر تبحر در نقاشی، در مجسمه‌سازی، طراحی و مهندسی بناهای تاریخی نیز یک استاد بود.