براساس گزارش نیوساینتیست، اکنون به نظر می‌آید مارماهی‌ها از سد امواج الکترونیکی با فرکانس بالا برخوردارند که می‌تواند به سیستم عصبی شکار سیگنال‌های تقلبی ارسال کرده و به ماهیچه‌‌های بدن شکار دستور منقبض شدن دهد. به بیانی دیگر مارماهی‌ها با هک‌کردن ماهیچه‌‌های شکار خود، او را از راه دور کنترل کرده و شکارشان را به آستانه مرگ هدایت می‌کنند.
درصورتی که ماهی در پس صخره‌ای پنهان شده‌باشد نیز مارماهی‌ها از الگوی شوک الکتریکی دیگری برخوردارند که می‌تواند ماهیچه شکار بی‌نوا را دچار کشش‌های ناگهانی و غیر‌ارادی کند تا مکان خفایش آشکار شود، سپس با استفاده از شوک الکتریکی دیگر، شکار را به دام می اندازد.
محققان دانشگاه وندربیلت در تنسی با انجام آزمایش‌هایی متنوع به این مکانیزم پی برده‌اند. محققان این تحقیق را به واسطه اندازه‌گیری میزان بار الکتریکی تخلیه شده از جاندار در حین شکار که موجب فلج شدن قربانی می‌شد، انجام دادند. محققان در آزمایش‌های خود دریافتند حتی در نبود سیستم عصبی مرکزی مانند مغز و نخاع در ماهی‌ها، سیگنال‌های شوک الکتریکی که مارماهی‌ها ایجاد می‌کنند می‌تواند ماهیچه‌‌های بدن شکار را منقبض کند.
به نظر می‌آید این الگوهای شوک الکتریکی برای مارماهی در یافتن و به دام انداختن شکار در محیطی که گل‌آلودگی و صخره‌های فراوان میدان دید محدودی را ایجاد می‌کند، ابزاری حیاتی به شمار می‌رود. توانایی که به دلایلی ناشناخته در روند تکاملی این جاندار آبزی ایجاد شده‌است.