محمدهادی صحرایی در روزنامه كيهان با تيتر «ارتش 20 میلیونی حسینی(ع)» نوشت:
اربعین آمد و رفت و سپاه غیرتمند سیدالشهدا با پاهایی پُرتاول که به یادگار می‌برند عازم شهرهاشان شدند آنان به راهی سر نهاده بودند که هر خاری از آن دارد نشانی از کف پایی. به وطن‌ها‌شان برگشتند با تن‌هایی خسته از راه و دلهایی پر از شعف و شور و شوقی که عاشقی به معشوقش رسیده دارد. گویی در اوج آسمان‌اند و از زیارت خدا بازمی‌گردند که فرمودند زیارت حسین مثل زیارت خدا در عرش است. آنان می‌آیند و بوی رسول مهربانمان را به سوغات می‌آورند و این‌بار ما مردمان، عطر محمدی را از اویس قرن‌هایمان می‌نیوشیم چرا که پیغمبر اعظم به مصافحه با زائر حسین می‌آید. آنها می‌آیند و همچون روزی که از مادر متولد شده‌اند پاکند و پاکیزه چون که زائر حسین به هر قدمی که در این راه برمی‌دارد گناهی از او محو می‌گردد و حسنه‌ای برایش ذخیره می‌گردد. پس ای برادران و خواهران بهشتی و با ایمان انظرونا نقتبس من نورکم 1 که دلهامان تنگ است و یک آسمان هوای حسین دارد خصوصا اکنون که شما می‌آیید و نسیمی جانفزا می‌آید و بوی کرب و بلا می‌آید.
لشکریان اربعینی حسین، حجکم مقبول و سعیکم مشکور که فرمودند زیارت کربلای حسین بیش از هزار حج می‌ارزد و این عجیب نیست که کربلا با کعبه قیاس شود وقتی که هر دو نماد عبودیتند و زیارتشان به دستور خداست و برای قرب به او. کعبه بنا شد برای عبادت خدا که ره گم نشود و حسین فدا شد که تا کعبه گم نشود و بندگان خدا از جهالت و حیرت گمراهی برهند و اسلام بماند که ماند و به غیر از اسلام تمام ادیان ابراهیمی مدیون حسین است چرا که اگر او نبود که به ناحق از دیارش دفع شد به جرم آنکه می‌گفت خدای من الله است دیرها و کلیساها و کنشت‌ها و مساجدی که نام خدا به فراوانی در آن برده می‌شود ویران می‌گردید. 2 و حسین حسین است چه ما از ابتدای نهضتش انقلابی‌گری بیاموزیم و انجام تکلیف را و چه از تداوم نهضتش حفظ نظام اسلام و انقلاب را بفهمیم و نیز نه تنها شیعه که اهل‌سنت هم و نه تنها مسلمانان که تمام ادیان ابراهیمی و بودا و بی‌دین همگی مدیون حسینند مگر ما در تاریخ نخوانده در عاشورا و اربعین ندیده‌ایم. اگر نیست پس آن سنی سر از پا نشناخته حسین که در اربعین کربلا خود را به رنج سفر انداخته و آنهایی از آنان که نام حسن و حسین بر فرزندانشان نهاده‌اند، و آن کلیمی ایستاده در صف غذای حسین یا آن مسیحی گریان دخیل بسته به عباس حسین از حسین چه می‌خواهد؟ چرا حاجاتشان را از ارباب کریم ما می‌گیرند؟ و شفای کودکانشان را از عباس و زینب. و برای رقیه اسباب بازی نذر می‌کنند؟ هر چند که می‌دانیم در خانه کریم گدا موج می‌زند. گاندی رهبر هند از حسین فاطمه چه آموخته که تنها راه نجات کشورش را در تبعیت از حسین می‌داند؟ و هزاران شاهد مثال دیگری که همگی ما را به حسین فرا می‌خوانند، تنها برای بشر عذر تقصیر است به پیشگاه حسین.
فاطمه ای مادر همه خوبیهای عالم چشمتان روشن. مباد که دیگر دل نگران عزاداران حسین باشی. ببین که بیست میلیون عاشق حسین تو در یک روز چه قیامتی برای فرزند غریبت به پا کرده‌اند و برای او چگونه عزاداری می‌کنند. گویی عزیزترین عزیزانشان را از دست داده‌اند. چه کسی برای پدر و مادرش صدها و هزاران کیلومتر را با پای پیاده طی می‌کند که اینها برای حسینت پیموده‌اند؟ چه کسی برای عزیزش در این سرما سختی سفر به تن خود و عزیزانش می‌خرد و شیرخواره و کودکش را پیاده به آغوش و دوش گرفته می‌برد که برای حسینت این گونه می‌کنند؟ روزگاری تن این خسته‌دلان پایی داشت که آن را در راه شما آزرده‌اند و دل به پاییز نسپرده‌اند و اگر داغ دل بود، دیده‌اند و اگر خون دل بود، خورده‌اند و اگر دل دلیل است آورده‌اند و کجایی قیصر که بگویی اگر پای پر آبله شرط عشق است آورده‌اند و این خون حسین است که بعد از 1375 سال هنوز می‌جوشد که شهادت تزریق خون است به پیکر اجتماع.
در این مجال و مقال نامی از وهابیت سعودی و تکفیری‌های داعشی و عثمانی نبردم چون که در بین بیست میلیون زن و مرد آماده به رزم و جهاد حسینی که فوج فوج در کربلا و نجف و کاظمین موج می‌زنند ده بیست هزار جیره‌خوار فریب خورده و تهی مغز و نادان که تنها زن و بچه و بی‌سلاح می‌کشند دیده نمی‌شوند و زیر دست و پا له شده‌اند و از ذلت و خفت در بیابانهای جهالت و سفاهت و ضلالت به دنبال جمع کردن عقرب و مار برای گزیدن زائرانند و این نهایت منطق و عقلانیت این حیوانات هاری است که آمریکا و انگلیس زاییده و پای درس مفتی‌های وهابی که مفت نمی‌ارزند بزرگ شده‌اند. آنها که کرند و کورند و کودن و به جز خون چیزی جنونشان را سیراب نمی‌کند و این را آمریکا و اسرائیل پاسخ دهند که اگر این بیست میلیون نفر هر کدام یک سطل آب به ارتجاع و تحجر بریزند چه بر سر این سرمایه‌های آنها خواهد آمد؟ این ضرب شست، تظاهرات یک روزه حسینیان است که از ترستان هیچ انعکاسی در شبکه‌های خبری‌ای که مدعی گردش آزاد اطلاعات و اخبار در آنها هستید نیست و به کلی آن را مسکوت گذاشته‌اید. به جهنم که نیست و چه خوب شد که نیست. اصلا رسانه و سازمانی که اسس علی الکذب و الافتراست و برای مطامع شیطانی استکبار برنامه‌ریزی شده و طبق میل آمریکا و اسرائیل دروغ در بوق می‌کند نمی‌تواند و نباید صفای بی‌نظیر عاشقان حسین را به تصویر و صدا بکشد. از این می‌گذریم که جهان سلطه و استکبار از این راهپیمایی بی‌نظیر حسینی در وحشت افتاده و اگر از آن عظمت نمی‌گویند و نمی‌نمایانند ولی به شدت پیگیر و رصدکننده آنند و آنها که با اعتراضات به حق چند صد نفری مردمشان به نفس نفس می‌افتند با این خیل میلیونی اربعین چه می‌کنند؟ تاسوعا و عاشورایمان بماند.
پیام‌های اجتماع تاریخی اربعین
محسن انصاری قائم مقام بنیاد شهید و امور ایثارگران در ستون سرمقاله روزنامه ايران نوشت:
بزرگترین اجتماع مذهبی جهان در ایام اربعین حسینی(ع) در سرزمین نینوا به یاد مظلومیت سالار شهیدان و اصحاب با وفایش با‌وجود تهدیدات امنیتی گروه‌های تروریستی، با شکوه بی‌سابقه‌ای برگزار شد. طولانی‌ترین پیاده روی و بزرگترین اجتماع انسانی در جهان باحضور نزدیک به 20 میلیون انسان معتقد، عاشورایی، انقلابی و مؤمن از کشورهای مختلف جهان در حالی شکل گرفت که خدمات سازمان‌های رسمی و دولتی در برابر عظمت پشتیبانی‌های مردمی از این حماسه بی‌نظیر تنها قطره‌ای در برابر دریا بود...
حرکات ایذایی و خمپاره‌ای گروهک‌های تکفیری نه تنها نتوانست در اراده میلیون‌ها جان شیفته اسلام و اهل بیت رسول‌الله(ص) خللی ایجاد کند بلکه آنان را مصمم‌تر کرد تا این حرکت ارزشمند را منسجم‌تر و با چاشنی «الموت‌للامریکا» ادامه دهند و در صحن اباعبدالله‌الحسین(ع) همزمان فریاد برآورند: «لبیک یا حسین(ع)»
شوک این حرکت بی‌مانند با‌وجود رسانه‌های نظام سلطه برای منعکس نکردن آن پا از جهان اسلام فراترگذاشت تا جایی که یکی از نشریات امریکایی آن را بزرگترین و با شکوه‌ترین تجمع دینی در جهان توصیف کرده و تعداد زائران این تجمع را پنج برابر بیشتر از مهم‌ترین تجمع دینی در هند اعلام کرده است. نشریه فوق‌اضافه می‌کند این تجمع بزرگ انسانی در شرایط امنیتی خطرناک و با وجود تروریسم و خطر انفجار در هر لحظه برگزار می‌شود وآنان با این حرکت به جهان پیام می‌فرستند. همچنین این نشریه امریکایی خواستار آن شده است که این تجمع بزرگ در کتاب رکوردها به‌عنوان بزرگترین جمع بشری ثبت شود.
پیام‌های این همایش میلیونی مسلمانان در اربعین امسال رامی‌توان چنین برشمرد:
نخستین پیامی که این حضور قدرتمندانه در پی دارد پاسخ به «هل‌من‌ناصر ینصرنی» امام حسین(ع) است که عصر و زمان نمی‌شناسد و همواره آزادگان جهان را به دفاع از حریم انسانیت و ظلم ستیزی فرا می‌خواند. آنها آمده‌اند که بگویند با وجود همه تهدیدات، بدون هراس در این صحنه با پای پیاده به میدان آمده‌ایم تا یکبار دیگر با امام خود تجدید عهد و پیمان کنیم و بگوییم ندای هل‌من‌ناصر ینصرنی تو پس از 1375 سال هنوز در جهان طنین افکن است. ای‌حسین(ع)، دین جد تو، راه تو، مکتب و نهضت عاشورایی تو همچنان زنده ونجات بخش همه ملت‌های مستضعف و الگوی همه کشورهای آزاد و رمز پیروزی مستضعفان در مقابل طاغوتیان و مستکبران همیشگی تاریخ است.
پیام دیگر این همایش را در شرایطی که غرب بار دیگر به بهانه مبارزه با تروریسم در حال برنامه‌ریزی برای حضور در منطقه است باید در قدرت نمایی مسلمانان برای مقابله با توطئه‌های اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و تفرقه افکنی استکبار جست‌وجو کرد. میلیون‌ها مسلمان معتقد آمدند که یکپارچه بگویند قدرتمندانه و متحد از دین خود دفاع می‌کنند و دنیا باید قدرت اثرگذار مسلمانان را در جهان امروز بپذیرد. همان طور که در خاورمیانه در مواجهه با اسرائیل غاصب این‌قدرت به اثبات رسیده است.
پیام دیگر این اجتماع بزرگ دینی، الهی و انسانی، نمایش قدرت جبهه ضد تکفیری- داعشی و پاسخ به تهدیدات گروه‌های منحرف است. آنها آمده‌اند که بگویند شیعیان جهان به همراه پیروان دیگر مذاهب اسلامی نخواهند گذاشت چهره رحمانی اسلام ناب و پیامبر رحمت(ص)، خدشه دار شده و به‌عنوان یک دین خشن، افراطی و غیر انسانی معرفی شود. آنها نخواهند گذاشت توطئه‌های تکفیری- صهیونیستی در سرزمین‌های اسلامی محقق شود و رژیم اشغالگر قدس در حاشیه امن قرار گیرد.
مسلمانان جهان برای اجرای این مانور بزرگ، سرزمین مقدس کربلا را که در آن به فرزندان پیامبر(ص) ظلم و ستم روا داشته شد انتخاب کرده‌اند و با حضور بیشمار خود اعلام کردند اگر آن روز حسین‌بن‌علی(ع) در این سرزمین تنها ماند امروز دین و آیین پیامبر اسلام(ص) و پرچمدار نهضت حسینی تنها نخواهد ماند. امید است که در سالیان آینده این حرکت پرشور حسینی و عاشورایی تداوم یابد که ان‌شاءالله این چنین خواهد بود.
ديپلماسي به سبک ايراني در کربلا
مهدي روزبهاني در روزنامه ابتكار نوشت:
گردهمايي شيعيان جهان امسال در کربلا شکل جديدي به خود گرفت. هرچند کربلا همانند سال هاي پيش ميزبان ميليون ها نفر از سراسر جهان بود ولي حضور گسترده مردم و مسئولين سطوح مختلف کشورمان در اين مراسم آييني، اهميت سياسي آن را عيان کرد. براي درک اهميت سياسي اين گردهمايي توجه به چند فاکتور ضروري است. مسئولين و مردم ايران درحالي عازم کربلا شدند که شمال و بخش هاي مهم عراق در تصرف تروريست هاي داعش است. تروريست هايي که در دنيا به شقاوت، بي رحمي و همچنين تهديدات جدي امنيتي شهرت پيدا کرده اند و البته که هر روزه تهديدات گسترده اي را براي بخش هاي جنوبي اين کشور تدارک مي‌بينند. اما بر خلاف اين تهديدات، مراسم اربعين در کربلا با امنيت کامل برگزار شد. نکته اين جاست که تأمين امنيت ميليون ها نفر در اين کشور ناامن، خود نشان از تمرکز براي افزايش ثبات در بخش جنوبي عراق است. بخشي که با توجه به وجود مضجع شريف امام حسين(ع) براي جهان تشيع از اهميت و تقدس خاصي برخوردار است. با توجه به اخبار و گزارشي هايي که حاکي از حضور مشاوران نظامي ايران در عراق است و همچنين نقشي که برخي از مسئولين در اجراي مراسم اربعين به عهده داشتند؛ اين تمرکز براي افزايش ضريب امنيت، به نام ايراني ها رقم خورد.اما از سوي ديگر وقتي حضور مسئولين کشورمان در عراق را در کنار حضور نظاميان و رفت و آمد سياسيون غربي به اين کشور مي‌گذاريم؛ اربعين امسال اهميت دو چنداني مي‌يابد. با پيدايش پديده تروريستي داعش در عراق برخي از کشورهاي قدرتمند از جمله آمريکا به بهانه تأمين امنيت شهروندان خود دوباره به اين کشور بازگشتند. اين در حالي است که شهروندان ايراني همواره به خاطر مسائل فرهنگي و مذهبي به مناطق جنوبي و غربي عراق رفت و آمد داشته اند. از اين رو ضروري بود که ايران براي مقابله با آنچه که شهروندانش را تهديد مي‌کرد دست به کار شود. ولي در عين حال بر خلاف آگاهي به نقش برجسته ايران، رقباي منطقه اي از جمله عربستان سعي کردند که مانع نقش آفريني ايران در ائتلاف جهاني مبارزه با داعش شوند. از طرف ديگر گسترش نفوذ ايران براي همين رقبا غير قابل تحمل است. ولي بهر حال مسئولين ايران هر چند لباس رسمي بر تن نداشتند و دستار بر سر ميان خيل عظيم عزاداران بودند اما توانستند پيام سياسي خود را به رياض و ديگر کشورهاي منطقه مخابره کنند.نکته ديگر اوضاع منطقه است که با طولاني شدن جنگ داخلي سوريه و موضع گيري هاي خاص ترکيه وارد مرحله نويني شده و ضروري است که ايران براي حفظ منافع منطقه اي ابتکار عمل را در دست بگيرد. قبل از آنکه عربستان با دلارهاي نفتي خود طرحي براي منطقه به ويژه عراق، سوريه و لبنان در نظر بگيرد؛ بهتر است ايران تدبيري براي توازن بينديشد. از اين رو بايد گفت که جداي از مشکلات عمومي در اجراي مراسم اربعين امسال به خاطر ازدياد جمعيت، هماهنگي ميان تهران و بغداد براي تسهيل تردد زائران تدبيري سياسي بود که حضور معنوي ايران را در عراق به رخ جهانيان کشيد. ديپلماسي به سبک ايراني مهمترين برداشتي بود که حضور گسترده مردم و مسئولين در مراسم امسال اربعين کربلا پديد آمد.اما اين کميت حضور براي ثبات، نيازمند سازوکار گسترده تري است که بايد در چشم انداز بلند مدت برنامه ريزي شود. برنامه اي که به دور از يک جانبه نگري و بر پايه واقعيت هاي منطقه باشد. چرا که مسلم است ديگر بازيگران موثر منطقه از جمله عربستان و ترکيه نسبت به اين سبک ديپلماسي بي تفاوت نخواهند بود و بي شک برنامه هايي براي جلوگيري از گسترش نفوذ ايران دارند و احتمالا در مناسبات منطقه اي و جهاني، از جمله مذاکرات هسته اي، سنگ اندازي خواهند کرد.بنابراين لازم است که تهران با طرح ريزي مناسبات خاص با بغداد به اين حرکت ديپلماسي امتداد داده و از اين رهگذر به منويات سياسي، فرهنگي و اجتماعي مورد نظر دو کشور شيعه، جامعه عمل بپوشاند.