به گزارش ايسنا؛ ساخت دنباله‌های سینمایی متعدد چون «مرد عنکبوتی شگفت‌انگیز 2»، «مردان ایکس؛ روزهای گذشته آینده»، «طلوع سیاره میمون‌ها» و «ترانسفورمرها: عصر انقراض» در سال 2014 توسط کمپانی‌های بزرگ فیلمسازی هالیوود در نهایت جلوی کاهش اقبال تماشاگران از سینما را نگرفت و در مجموع تعداد گردشگران سینماهای آمریکا با کاهش 5 درصدی در مقایسه با سال گذشته میلادی روبه رو شد.
در زیر نگاهی خواهیم داشت به ناامیدکننده‌ترین فیلم‌های سال 2014 سینمای جهان که نه تنها عملکرد تجاری چندان خوبی نداشتند، بلکه از لحاظ هنری نیز انتظار هواداران سینما را برآورده نکردند.
چهل و نهمین ساخته «وودی آلن» با عنوان «جادو زیر نور ماه» یکی از کسل‌کننده‌ترین ساخته‌های این کارگردان صاحب نام سینمای جهان از سال 2001 و فیلم «نفرین عقرب یشمی» را رقم زد.
داستان این فیلم که در جنوب فرانسه و در دهه‌ی 1920 میلادی رخ می‌دهد، روایتگر زندگی کارآگاهی (با بازی کالین فرث) است که به جنوب فرانسه سفر می‌کند تا جلوی یک کلاهبرداری قریب‌الوقوع را بگیرد که در این راه، عاشق مظنون شماره‌ی اولش، دختری جوان (با بازی اما استون) می‌شود. فیلم «آلن» در نهایت به فروش 10/5 میلیون دلاری در گیشه دست یافت.
بسیاری از منتقدان سینمایی گمان می‌کردند، «تیم برتون» با فیلم جدیدش «چشمان بزرگ» دوباره به دوران اوج فیلمسازی خود در دهه 90 بازمی‌گردد و «امی آدامز» بالاخره با این فیلم موفق به کسب جایزه اسکار بهترین بازیگری خواهد شد اما این فیلم در نهایت بسیار بی‌مزه از کار درآمد و شباهت زیادی به فیلم‌های «تیم برتون» نداشت.
این فیلم با بازی «کریستوفر والتز» و «امی آدامز» روایتگر داستان واقعی دو هنرمند به نام «والتر کین» و «مارگارت کین» است که در دهه 1960 با به تصویر کشیدن چهره زنان و کودکان با «چشمان درشت» به شهرت رسیدند.
در حالی که هالیوود دهه‌ها در انتظار ساخت فیلم موزیکال «پسران جرسی» بر اساس زندگی گروه معروف موسیقی «The Four Season» بود، اما ساخته «کلینت ایستوود» در نهایت فیلمی نه چندان دلچسب بود. به عقیده منتقدان سینمایی وی می‌بایست به جای استفاده از بازیگران نه چندان آشنایی تئاتری از بازیگران سرشناس سینمایی در نقش اصلی بهره می‌برد.
این فیلم روایتگر داستان زندگی اعضای این گروه و درگیریهای آشنای آنان با محیط اطرافشان است و تصمیم «کلینت ایستوود» 84 برای ساخت این فیلم از ابتدا کمی عجیب بنظر می‌رسید چرا که «پسران جرسی» مشخصاً شبیه هیچ یک از آثاری نیست که کلینت ایستوود در طول سالهای فعالیتش به عنوان فیلمساز علاقه‌ای به ساخت آنها داشته است.
جشنواره کن امسال با فیلم «گریس از موناکو» با بازی «نیکل کیدمن» در نقش «کریس کلی» آغاز شد و از همان ابتدای نمایش آغازین در جشنواره کن نتوانست نظرات مثبت را بخود جلب کند و بسیاری آن را فیلمی در حد افتتاحیه معتبرترین رویداد سینمایی جهان نمی‌دانستند.
پیش از آغاز نمایش فیلم نیز جنگ و جدال تمام عیاری میان «الیور داهان» کارگردان فیلم و «هروی وینستون» توزیع کننده فیلم درباره چگونگی پایان‌بندی داستان وجود داشت. خانواده سلطنتی موناکو با انتشار بیانیه‌ای پیش از نمایش این فیلم در جشنواره کن ضمن اشاره به ارجاعات تاریخی اشتباه در این فیلم اعلام کرد که این خانواده دوست ندارد هیچ ارتباطی با این فیلم داشته باشد و تریلر منتشر شده از فیلم مؤید ماهیت تخیلی و مضحک فیلم «گریس از موناکو» است و مشخصا این فیلم براساس ارجاعات تاریخی مشکوک و اشتباه ساخته شده است. «زیبایی موناکو» هنوز در آمریکا اکران نشده است و این احتمال وجود دارد که این اتفاق اصلا روی ندهد.
«پل توماس اندرسون» چون «جی.دی سلینجر» در اواخر دوران نویسندگی‌اش کمتر به روایت می‌پردازد و در فیلم «فساد ذاتی»جدیدترین ساخته این کارگردان بیشتر با ارائه تصاویر از مناظر زیبا روبه‌رو هستیم و داستان در مسیر داستانی با آغاز و پایان مشخصی همراه نیست و بیشتر شبیه به سیر و ساحت در تاریکی و ابهام می‌ماند. فضای فیلم آنقدر در حال و هوای مواد مخدر غرق است که تشخیص واقعیت از توهم و فانتزی تقریبا غیرممکن به نظر می‌رسد. در این فیلم «یواخین فونیکس» که در فیلم «استاد» نیز با «اندرسون» همکاری داشت در نقش اصلی ایفای نقش کرده است.
فیلم «برتری» اولین تجربه کارگردانی «والی فیشر» فیلمبردار قدیمی هالیوود با بازی ستارگانی چون «جانی دپ» و «مورگان فریمن» و «کیت مارا» و «جانی دپ» در آن در نقش یک دانشمند علم کامپیوتر بازی می‌کند. فیلمنامه غیر منسجم این فیلم در دستان «والی فیشر» کم‌تجربه در فیلمسازی (فیلمبردار فیلم‌های کیرستوفر نولان) به نتیجه نه چندان مطلوب و دلنشینی ختم شده است، اما به لطف بازیگرانش 23 میلیون دلار در گیشه فروخت.
فیلم نئونوآر «رودخانه گمشده» اولین تجربه کارگردانی «رایان گاسلینگ» بازیگر معروف هالیوودی که آن به عنوان پدیده جشنواره کن امسال پیش بینی می‌کردند در نهایت با بازخوردهای منفی از سوی منتقدین سینمایی رو به رو شد.
این فیلم در پایگاه اینترنتی «راتن تومتوز» از 100 تنها 35 امتیاز گزفت و «پیتر بردشاو» منتقد سینمایی گاردین درباره آن نوشت: این فیلم بسیار بی‌قواره، بدون شکل و زننده است.