معاون سیاسی وزارت کشور، مهم‌ترین معاونت وزیر کشور به عنوان سیاسی‌ترین وزارتخانه در جمهوری اسلامی است که دفترهای امور سیاسی، انتخابات و تقسیمات کشوری زیر نظر آن اداره می‌شود و برگزاری انتخابات و نظارت بر استانداری‌ها و فرمانداری‌ها و ریاست ستاد انتخابات کشور از مهم‌ترین وظایف اجرایی آن است.
نگاهی به همین چند سطر توصیف درباره معاونت سیاسی وزارت کشور کافی است تا چرایی طولانی شدن فرآیند انتخاب این معاونت از سوی وزیر اصولگرای دولت یازدهم و انتشار خبرهای متعدد درباره گزینه‌های احتمالی تصدی آن، درک شود.
گزاف نیست اگر عنوان شود که کارکرد و نوع عملکرد این معاونت تا اندازه بسیاری در گرو خصوصیت‌ها و رویکردهایی است که متصدی آن بر عهده می‌گیرد و تصمیمات آن تاثیری مستقیم بر فرآیند‌ها و تحرکات سیاست داخلی کشور دارد.
آنچنان که حضور کامران دانشجو و مصطفی تاج‌زاده در این معاونت، دو مقطع متفاوت از حساس‌ترین مقاطع تاریخی جمهوری اسلامی را رقم زد!
سید کاظم میرولد، آخرین معاون سیاسی وزارت کشور بود که از شهریور ۹۲ تا اردیبهشت ۹۳ در خیابان فاطمی استقرار داشت و به شکلی ناگهانی پس از اتمام انتخاب استانداران جدید، اعلام کرد که با توجه به اتمام ماموریتش برای کمک به تیم جدید برای استقرار در ساختمان خیابان فاطمی، از معاونت سیاسی استعفا داده و در امور مربوط به توسعه استانی مشغول به خدمت خواهد بود.
توضیحاتی که اگرچه به همین سادگی از سوی میرولد ابراز شد اما آنچه رسانه‌ها درباره اختلافات میان او و رحمانی‌فضلی از یکسو و از سوی دیگر انتقادات اصلاح‌طلبان از رویکردهای وزیر کشور ابراز می‌کردند، نشان می‌داد که خداحافظی میرولد با معاونت سیاسی وزارت کشور، بیش از آنچه او به سادگی توصیفش کرده بود، پیچیده می‌نماید.
به نوعی عدم انتخاب گزینه جایگزینی وی که حالا به آستانه ۸ماهگی رسیده، خود گواه دیگری مبنی بر چالش‌انگیز شدن انتخاب این معاونت و تبدیل شدن آن به چیزی شبیه به معضل انتخاب استاندار خراسان رضوی در ابتدای آغاز به کار دولت روحانی است!
دامنه گزینه‌هایی که برای انتخاب معاونت سیاسی هر از چندی در رسانه‌ها رونمایی می‌شود از چهره‌های اصلاح‌طلبی چون حق‌شناس، میرلوحی و محقر تا حسینعلی امیری، سخنگوی کنونی وزارت کشور را در بر می‌گیرد، اما آنچه بیش از همه در تحلیل‌های رسانه‌های اصولگرا خودنمایی می‌کند.
تاکید بر این نکته است که سطح رایزنی‌ها برای انتخاب معاونت سیاسی، تا رئیس‌جمهور هم پیش رفته و در این بین اصلاح‌طلبان متنفذ در دولت، به منظور حفظ «بالانس سیاسی» در وزارت کشور، اصرار بر انتخاب چهره‌ای اصلاح‌طلب و معتدل برای تصدی این معاونت دارند.
رحمانی‌فضلی در هفته‌های اخیر خبر از نزدیکی انتخاب معاونت سیاسی وزارتخانه مطبوعش داده است اما فارغ از میزان احتمال تحقق این خبر، نکته‌ای که نباید از آن غافل شد، سبک انتخاب فرسایشی وزیر کشور در انتخاب مدیران پست‌هایی از این وزارتخانه است که تبدیل به محل کشمکش گروه‌های رقیب در دولت می‌شود.
آنچنان که درباره انتخاب استاندار خراسان‌رضوی هم مشاهده شد، طولانی شدن فرآیند انتخاب استاندار، اگرچه موجبات انتقادات نسبت به تعلل دولت و شخص وزیر برای مدیریت این استان مهم را فراهم ساخت اما از سوی دیگر، فرسایشی شدن رقابت‌ها میان طیف‌های سیاسی رقیب در درون دولت، موجبات تن دادن آنها به گزینه‌ای مرضی‌الطرفین و انتخاب علیرضا رشیدیان را فراهم ساخت.
شاید بتوان راز ۸ماهه شدن انتظار برای اعلام جانشین میرولد را در این راهبرد رحمانی‌فضلی جست‌وجو کرد که البته شاید آنچنان هم «خواسته» و برنامه‌ریزی شده نباشد!
منبع:همشهري‌ماه