طولانی شدن مذاکرات هسته‌ای بین ایران و گروه 1+5 به‌خصوص پس از تمدید مذاکرات نهایی در ژنو، امری است که در بین تحلیلگران مختلف داخلی و بین‌المللی واکنش‌های متفاوتی را برانگیخته است.
در بررسی روند مذاکرات و طولانی شدن این روند، باید به این نکته توجه کنیم هنگامی که ایران عزم خود را برای ورود به پروسه مذاکرات جزم کرد و مذاکره بر سر برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای ایران بین تهران و گروه 1+5 آغاز شد، در واقع به معنای آن است که ایران می‌خواهد در سریع‌ترین زمان ممکن این مذاکرات به نتیجه برسد.
اما در همین حال باید متذکر شویم که بیش از آنکه نتیجه این مذاکرات برای ما از اهمیت برخوردار باشد، رعایت خط قرمزهای مشخص شده نظام در این زمینه است که برای ما مهم است و انتظار داریم این خطوط حتما در نتیجه مذاکرات متحقق شود.
یکی از مهم‌ترین خط قرمزهای جمهوری اسلامی ایران حق غنی‌سازی است که البته در نهایت غربی‌ها مجبور به اعتراف در مورد آن شدند؛ اگرچه هنوز در مورد میزان و چگونگی آن، مواردی از اختلاف بین ایران و گروه 1+5 به چشم می‌خورد. بنابراین نکته‌ای که اهمیت دارد، این است که ما هرگز از خطوط قرمز خود به نفع کاهش زمان مذاکرات عبور نخواهیم کرد.
به این دلیل است که تدوین نگارش متن توافق نهایی اقدامي بسیار حساس، مهم و ظریف است که باید با دقت کامل به انجام برسد، در واقع اهمیت زمان در نتیجه گرفتن از آن به اندازه اهمیت محتوا و چگونگی به نتیجه رسیدن این مذاکرات نیست.
نکته‌ای دیگری که در رابطه با بررسی این موضوع که طولانی شدن مذاکرات به نفع چه کسی است، اهمیت دارد، آن است که ایالات‌متحده نیازمند راضی کردن مقامات رژیم صهیونیستی است.
در واقع آنها به دنبال این موضوع هستند که تل‌آویو را قانع کنند که نه‌تنها ایران اذعان داشته که هیچ تلاشی برای دستیابی غیرصلح‌آمیز به فناوری هسته‌ای نخواهد داشت، بلکه اقدامات راستی‌آزمایی آژانس انرژی اتمی هم نشان‌دهنده همین واقعیت است.
نکته بعدی که باید به آن توجه کرد، آن است که تحریم‌های ظالمانه‌ای که بدون هیچ پایه و اساس حقوقی با فشار ایالات‌متحده در شورای امنیت سازمان‌ملل متحد علیه ایران به تصویب رسید، بیش از همه به ضرر خود غربی‌ها و به‌ویژه آمریکاست.
بنابراین باید گفت، اگرچه یکی از محورهای مورد توجه ما در مذاکرات چگونگی ملغی کردن این تحریم‌های ظالمانه است و طولانی شدن این ظلم هم مورد پسند ما نیست، اما باید گفت به درازا کشیده شدن آنها باعث خواهد شد منافع و مصالح ملی واشنگتن به خطر بیفتد، چنانکه جان کری هم به صراحت و به طور رسمی بر این موضوع تاکید کرده است.
در پایان به نظر می‌رسد توجه به این نکته از اهمیت برخوردار است که اگرچه طولانی شدن روند به نتیجه رسیدن مذاکرات برای ایران هم چندان مطلوب نیست و می‌تواند منشای برخی آسیب‌ها باشد، اما به درازا کشیده شدن مذاکرات بیش از همه به ضرر غرب خواهد بود.
منبع:همشهري ديپلماتيك