عده‌ای دیگر که بیشتر آشنایی دارند موضوع داوطلبی یا عضویت در کانون‌های جوانان، دانشجویی و ... را به میان می‌کشند. عده‌ای دیگر اگر درگیر مسائل دارو و درمان بوده باشند فورا داروخانه‌های هلال‌احمر یا مراکز توانبخشی آن را به خاطر می‌آورند.
باید گفت همه این دانسته‌ها درباره هلال‌احمر درست است اما نباید هلال‌احمر را مانند نوشدارویی دانست که بعد از حادثه ظهور و بروز دارد یا فقط برای سرگرمی جوانان و داوطلبان فعالیت می‌کند. هلال‌احمر اهدافی دارد که همه به یک نقطه ختم می‌شوند و آن نقطه آرامش انسان‌هاست. «تلاش برای تسکین آلام بشری»،« تامین احترام انسان‌ها»،«کوشش در برقراری دوستی و صلح» و «حمایت از زندگی و سلامت انسان‌ها» چه کاربرد بهتری می‌توانند داشته باشند جز این که بشر را به آرامش قلبی و روانی برسانند.
مسلما حرکت در مسیر این اهداف، یک شبه به مقصد نخواهد رسید. در بالا به بخش‌هایی از این مسیر اشاره کردیم. امدادرسانی در حوادث، داوطلبان، جوانان، دارو، درمان و ... اما هنوز گردنه‌های این مسیر ادامه دارد، جایی که باید گفت علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد. امروز هلال‌احمر را مترادف با فرشته نجات مردم گرفتار در حوادث خطاب می‌کنیم اما آیا بهتر نیست کاری کرد که همین مردم که شاید روزی در حوادث گرفتار خواهند شد بهترین امدادگران هلال‌احمر باشند و خودشان بتوانند مانند یک امدادگر به خود کمک کنند و اصطلاحا خودامدادی کنند. باید پرسید امروز چه تعداد از مردم داوطلبانه اشتیاق آموختن مباحث کمک‌های اولیه و امدادرسانی را دارند، متاسفانه آخرین تحقیق در تهران نشان داده است که بیش از 86 درصد مردم پایتخت در مقابل زمین‌لرزه احتمالی تهران آمادگی ندارند. این یک تحقیق ساده است که در محله های پایتخت از مردم برداشت شده است. به رغم تلاش تمام مسئولین هلال‌احمر در سال‌های چرا باید امروز چنین آماری را داشته باشیم. در این جا نقش برنامه‌ها بسیار موثر است.
آنانی که سال‌ها خاک هلال‌احمر را در حوادث بزرگ و کوچک خورده‌اند و پله پله بالا آمده‌اند با دست اندازها و پیچ های این راه بهتر آشنایی دارند. خدمت در هلال‌احمر از بالاترین تا پایین‌ترین سطوح مرد روزهای سخت می‌خواهد. خو گرفتن با خدمت در هلال‌احمر به یک زمان 4 ساله محدود نمی‌شود و تجربه ثابت کرده است که فقط با بهره بردن از تجربه‌های امدادی در بحران‌ها می‌توان در جاهایی مثل هلال‌احمر خدمت کرد، حال چه در سطح اجرایی، چه ر سطح مدیران میانی یا عملیاتی.
مضاف بر این، وقتی که هر 4 سال یک بار از داوطلبان فعال هلال‌احمر خواسته می‌شود در انتخابات هلال‌احمر شرکت کنند، آنان به این امید در صف انتخابات می ایستند که در روزهای حساس بتوانند مطالبات خود را از جمعیت هلال‌احمر اخذ کنند. مطالباتی که نه تنها هیچ کدامشان مادی نیست بلکه تماما انسانی و داوطلبانه است. نمونه آن به انتخاب رئیس هلال‌احمر مربوط می شود. وقتی به داوطلب هلال‌احمر می‌گوییم با انتخاب نمایندگان شما در مجمع هلال‌احمر شهرستان، تا آخر این راه قرار است با مسیر اصولی و مبتنی بر اصول داوطلبانه پیش برود، دیگر در روزهای حساس انتخاب رئیس جمعیت هلال‌احمر نمی‌توانیم به او بگوییم کسی که از جنس هلال‌احمر نیست می خواهد برای تو تصمیم بگیرد. با کمال احترام به همه آنانی که خود را شایسته نشستن بر صندلی ریاست هلال‌احمر می‌دانند باید گفت جنس کار در هلال‌احمر با تمامی دستگاهها فرق دارد.
نکته دیگر در خصوص انتخاب رئیس جمعیت هلال‌احمر این است که توقع مسئولین عالی رتبه فدراسیون بین‌المللی جمعیت‌های صلیب‌سرخ و هلال‌احمر از هلال‌احمر ایران که جزو 10 جمعیت برتر دنیاست این است که این جمعیت نیز مانند فدراسیون نفر اول خود را از میان مدیران مجرب خود انتخاب کند. همان طور که امروز آقای تاداترو کونوئه رئیس ژاپنی فدراسیون عمری به درازای 42 سال را در نهضت بین‌المللی صلیب سرخ و هلال احمر صرف کرده است، آیا بهتر نیست ما که همواره هلال‌احمر را بری از سیاسی کاری می‌دانیم بر مبنای خدمت افراد و سوابق آنان در هلال احمر جمهوری اسلامی ایران، رئیس آن را انتخاب کنیم؟
امروز در حالی از مرحومان دکتر امیراعلم، دکتر وحیددستجردی، مهندس دفتری و امثالهم صحبت می‌کنیم و خاطره آنان را گرامی می‌داریم که این شخصیت‌های ماندگار سال های متمادی را در جمعیت هلال احمر خدمت کردند و علاوه بر برخورداری از دانش، عنصر «بودن از جنس هلال‌احمر را همراه داشتند که باعث شد هنوز ریشه خدمات آن عزیزان در هلال احمر دیده شود. امید است این سنت فراموش شده، بار دیگر در جمعیت هلال‌احمر احیا شود و رئیس جمهوری محترم نیز با عنایت به حساسیت‌های خدمت در جمعیت هلال‌احمر، در خصوص انتخاب رئیس آینده جمعیت هلال‌احمر چاره‌ای نیک بیندیشند.
* رئیس سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران