دكتر محمد اميني، در گفت‌وگو با همشهري افزود: با تجربه تلخي كه جلوي چشم همه قرار دارد مي‌خواهند در يك جزيره كوچك طرحي را اجرا كنند كه نتيجه آن از قبل مشخص است. جزيره منحصربه‌فردي كه اگر صدمه‌اي ببيند جايگزيني ندارد. وقتي طبيعت شمال كشور ظرفيت دخالت و دستكاري جديدي را ندارد چگونه مي‌خواهند در پناهگاه حيات وحش و در منطقه‌اي كه به لحاظ زيست‌محيطي اهميت جهاني دارد طرح گردشگري اجرا كنند.
آشوراده را جولانگاه سرمايه‌گذاران نكنيد
اميني به ساخت و سازهاي بي‌رويه در طبيعت اشاره كرد و يادآورشد: طبيعت شمال مدت‌هاست جاذبه‌هاي طبيعي خود را از دست داده به‌طوري كه اكنون در بسياري از نقاط شمال نه دريا را مي‌توانيد ببينيد و نه جنگل را.
اين استاد دانشگاه با تأكيد براينكه طبيعت گردي تعاريف خاصي دارد گفت: در كشور ما ظرفيت‌هاي بسيار خوبي براي طبيعت گردي، طبيعت درماني و جذب توريسم علمي وجود دارد؛ اما متأسفانه برخي تصميم‌گيران به اشتباه فكر مي‌كنند با سرمايه‌گذاري مي‌توان جاذبه ايجاد كرد درحالي‌كه زيبايي طبيعت و جاذبه آن در حفظ طبيعت است. ساخت هتل و ويلا وسازه‌هاي بزرگ در قلب طبيعت بكر هيچ سنخيتي با روح طبيعت‌گردي ندارد.
اميني از تصميم‌گيران خواست تنها جزيره ايراني ساحل خزر را كه تاكنون از دخالت‌هاي غيرمسئولانه در امان مانده، قرباني طرح‌هاي مغاير با مصالح محيط‌زيست نكنند. وي تأكيد كرد: آشوراده نه‌تنها متعلق به مردم ايران كه از نظر جهاني هم حائزاهميت است به همين دليل شايسته نيست اين جزيره جولانگاه سرمايه‌گذاران شود.
از نگاه يك متخصص حيات‌وحش
مهندس هوشنگ ضيايي، استاد حيات وحش هم در واكنش به اجراي طرح گردشگري در آشوراده گفت: تنها ساحلي كه در آن ويلاسازي نشده و از اقدامات مخرب زيست‌محيطي در امان مانده، آشوراده است؛ محدوده‌اي كه محل تخم ريزي 70درصد ماهيان خاوياري و خاستگاه انار وحشي است.
اين استاد دانشگاه با تأكيد بر مخالفت خود با اجراي طرح گردشگري در آشوراده به ويژگي‌هاي ديگر اين منطقه اشاره كرد وافزود: در اين ذخيره گاه زيست‌كره كه محل تخم ريزي 70درصد ماهيان خاوياري است، 3نوع آب(آب شور دريا، لب شور و آب شيرين) وجود دارد و هر ساله هزاران هزار پرنده مهاجر در آنجا فرود مي‌آيند. در واقع پناهگاه حيات‌وحش ميانكاله كه جزيره آشوراده بخشي ازآن است تنها منطقه‌اي است كه پرندگان مهاجر مي‌توانند در آن استراحت كنند و براي ادامه راه طولاني خود انرژي بگيرند.
ضيايي كه طي سال‌هاي 55و 56مديركل حفاظت محيط‌زيست مازندران بوده و پناهگاه حيات وحش ميانكاله نيز تحت مديريت وي بوده است، گفت: در آن زمان در سراسر ميانكاله يك تكه زمين كوچك كشاورزي و 2واحد دامداري وجود داشت اما اكنون دامداري و كشاورزي به‌شدت توسعه پيدا كرده و برخي توانسته‌اند براي اراضي ميانكاله سند مالكيت بگيرند و مي‌خواهند درآنجا ويلا بسازند.
به گفته وي، در چنين شرايطي به جاي آنكه مسئولان محيط‌زيست براي پيشگيري از تخريب اين منطقه چاره‌اي بينديشند با امضاي تفاهمنامه، مجوز طرحي را صادر مي‌كنند كه جز نابودي ميانكاله ثمر ديگري ندارد. اين درحالي است كه درسال‌هاي 55و 56وقتي مي‌خواستند تحت عنوان شهرداري، جاده‌اي از بهشهر به ميانكاله احداث كنند مسئولان محلي و كاركنان محيط‌زيست جلوي بلدوزرها خوابيدند و مانع ساخت اين جاده شدند.
ضيايي خاطرنشان كرد:در حال حاضر تخريب‌هاي غيررسمي مثل خوره در حال نابود كردن طبيعت ميانكاله است اما طرح گردشگري در آشوراده يك تخريب رسمي است كه به بروز فاجعه زيست‌محيطي در منطقه منجرمي‌شود.
طرحي كه فقط مسئولان ارشد محيط‌زيست با آن موافقند
تاكنون 82تشكل زيست‌محيطي و 26انجمن دانشگاهي با صدور نامه و بيانيه نسبت به طرح واگذاري آشوراده اعتراض كرده و از مسئولان خواسته‌اند مانع اجراي طرحي شوند كه بنا به اعلام نخبگان محيط‌زيست جز نابودي ميانكاله ثمري ندارد. براساس تفاهمنامه‌اي كه 93/9/9به امضاي معاون طبيعي و تنوع زيستي سازمان حفاظت محيط‌زيست و معاون سرمايه‌گذاري سازمان ميراث فرهنگي رسيد قرار است طرح گردشگري در جزيره آشوراده در محدوده‌اي به وسعت 380هكتار اجرا شود. طرحي كه با وجود دفاع تمام قد رئيس سازمان حفاظت محيط‌زيست و معاونان وي، با مخالفت شديد جامعه دانشگاهي و نخبگان محيط‌زيست مواجه شده و بدنه كارشناسي سازمان حفاظت محيط‌زيست هم به‌شدت با آن مخالف است.