او پس از ۸ سال، در سال ۱۳۴۹ به محضر استاد آواز جلال تاج اصفهاني راه يافت و به مدت يازده سال به طور مستمر از وي تعليم گرفت. حضور مستمر در کلاس‌های تاج و بهره‌گیری از دقایق و ظرایف آوازی این استاد سبب شد تا او به معنی دقیق کلمه به عنوان خلیفه استاد تاج شناخته شود.
شاهزیدی خواننده و مدرس آواز و ردیف دان البته در کنار استاد تاج از سه ضلع دیگر این مربع هم بهره‌های فراوان برد، همنشینی با استادان گرانقدر حسن کسايي، جليل شهناز و علي تجويدي فهم و درکی عمیق را از شیوه آوازی اصفهان به او داد. در کنار آن او شيوه سيد عبدالرحيم اصفهاني و رهنمودهاي سيد محمد طاهرپور را نیز در آوازش به کار برد. کسب رتبه نخست در رشته آواز در دومين آزمون سراسري باربد به سال ۱۳۵۷، تدريس آواز قريب به يک دهه در هنرستان موسيقي اصفهان و واحد موسيقي صدا و سيماي اصفهان، و تدريس خصوصي آواز از سال ۱۳۶۴ تاکنون از فعاليت‌هاي گسترده آموزشي او حکايت دارد. شاه‌زيدي علاوه بر تسلطي که به آواز ايراني دارد با نواختن ني آشنايي بسيار دارد.
اجراي ماهرانه آوازهاي آلبوم‌های سروش آسمانی و چرخ گردون با همراهي ساز استاد جليل شهناز به خوبي مؤيد توانمندي وي در هنر آواز ايراني است. همچنین باید از همنوای او با ساخته‌هاي ارکسترال استاد علي تجويدي و خصوصا ترانه‌هاي "جام مدهوشي" و "سروش آسماني" یاد کرد که چهره‌ای متفاوت از موسیقی آوازی شیوه اصفهان را برای علاقه‌مندان به این خطه هنرپرور به تماشا گذاشت.
شاه زیدی تا قبل از انتشار آلبوم مشترکش به آهنگسازی استاد زنده یاد علی تجویدی بیشتر در بین خواص شهره بود و اعتبار داشت، اما انتشار آلبوم سروش آسمانی و چرخ گردون از وي صدایی متفاوت را به افکار عمومی شناساند.