براساس گزارش ديسكاوري، آتش اين كوهستان پنج هزار و 500 سال است كه درحال سوختن است و قديمي‌ترين آتش سياره زمين محسوب مي‌شود.
مردمان در دوره‌هاي باستاني از حرارت دهانه سنگي اين كوه براي پختن غذا و ساخت ابزار استفاده مي‌كردند. زماني كه اين كوه در سال 1828 توسط يك مهاجر استراليايي كشف شد، ابتدا آن را يك آتشفشان تصور كردند.
امروزه اين كوهستاني دودي باستاني و مناظر عجيب اطرافش به يك جاذبه توريستي تبديل شده كه عوارض زيست‌محيطي فراواني را نيز به دنبال داشته، زيرا بافت گياهي اين منطقه به‌كلي آسيب ديده و ردي از سنگ خشك و بي‌جان از خود به جا گذاشته‌است.
در سرتاسر سياره زمين نمونه مشابه چنين آتش‌هاي زيرزميني فراوانند و انواع مختلفي دارند: آتش‌هاي كم حرارت و بدون شعله كه آتش بدون شعله ناميده مي‌شود. اين آتش‌ها به واسطه رويداد‌هاي طبيعي از قبيل رعد و برق رخ مي‌دهند، اگرچه ممكن است انسان‌ها نيز موجب مشتعل شدن آن شده باشند. اين آتش‌ها همچنين مي‌توانند منبع انتشار گازهاي گلخانه‌اي باشند و سالانه ميلياردها تن دي اكسيد كربن را وارد اتمسفر زمين سازند.