براساس گزارش ميل‌آنلاين، دانشمندان آمريكايي توانسته‌اند در اين روند جديد، طول تلومرها، پوشش محافظ انتهاي كروموزوم‌ها كه بر سالخوردگي و بيماري اثرگذار است را افزايش دهند.
به گفته دانشمندان،اين تكنيك مي‌تواند طول عمر انسان را افزايش داده و اميد به درمان بيماري‌هاي ناشي از سالخوردگي را احيا كند. تلومرها كه معمولا به شكل درپوشي پلاستيكي در انتهاي كروموزوم توصيف مي‌شوند، به حفظ سلامت DNA كمك مي‌كند.
اين پايانه‌هاي محافظتي با هربار رونويسي DNA كوتاهتر مي‌شوند و به تدريج توانايي خود را در محافظت از DNA در برابر آسيب‌ها و جهش‌ها از دست مي‌دهند و به اين ترتيب افراد به تدريج پير مي‌شوند.
در افراد جوان، تلومرها طولي برابر هشت هزار تا 10 هزار مولكول دارند. اكنون محققان دانشگاه استنفورد شيوه‌اي را براي افزايش طول 1000 مولكولي تلومرها يافته‌اند كه مي‌تواند ساعت دروني بدن را به اندازه چندين سال از زندگي انسان، به عقب بكشاند.
دانشمندان در اين تحقيق از RNA بهبود داده شده براي افزايش طول تلومرها استفاده كردند. RNA حاوي دستورالعمل‌هايي از ژن‌ها در DNA است كه آنها را به كارخانه‌هاي پروتئين‌سازي سلولي انتقال مي‌دهد. RNA مورد استفاده در اين حاوي توالي كدنويسي TERT، جزء فعال آنزيم تلومراز بوده‌است.
زماني كه سلول‌ها دستورالعمل خود را از اين RNA دريافت كردند، رفتاري مشابه سلول‌هاي جوانتر از خود بروز دادند. به گفته محققان روزي مي‌توان از اين تكنيك براي ترميم سلول‌هاي بنيادين مبتلايان به ديستروفي ماهيچه‌اي دوشن استفاده كرد؛ بيماري كه منجر به نابودي و تحليل ماهيچه‌هاي ارادي بدن مي‌شود.
همچنين امكان استفاده از اين تكنيك در درمان بيماري‌هاي مرتبط با سالخوردگي از قبيل ديابت و بيماري‌هاي قلبي نيز وجود دارد. محققان همچنين اميدوارند با كمك اين تكنيك بتوانند به توليد مقادير زيادي سلول كه در توليد داروهاي ضد پيري مصرف خواهند‌داشت، اقدام كنند.