چندصباحی است که موضوع معماری و شهرسازی ایرانی-اسلامی به دغدغه‌ای ملی بدل شده و آنان که در جستجوی هویت اصیل معماری ایرانی و درونمایه‌های متعالی اسلامی آن هستند به نیکی می‌دانند این دو هرگز از یکدیگر جدا نیستند و نسبت آنها با همدیگر، همچون نسبت روح است که در کالبدی دمیده شده باشد.
هنگامی که از معماری اصیل و فاخر ایران‌زمین سخن می‌رانیم، دقیقا معماری برآمده از اسلام را می‌کاویم.
لذا معماری و شهرسازی ایرانی- اسلامی موضوعی است جدایی‌ناپذیر و همچنین درخور اعتنا، با روشی که مبتنی‌بر داشته‌های گذشته است و واجد فضاهایی با ارزش‌های ناب معماری!
معماری اسلامی این شماره در ابتدا نگاهی دارد به موضوع «شهر اسلامی» و چیستی و چگونگی آن را در گفت‌وگویی خواندنی با مهدی حجت مورد توجه قرار داده است.
سپس از آنجا که پرونده اصلی این شماره به موضوع باغ ایرانی و منظر در معماری ایران اختصاص دارد، حمیدرضا جیحانی به منظر میدان نقش جهان پرداخته و قصه افول آن را از میدانی به عنوان قلب تپنده شهر به یک منظر صرف، روایت می‌کند.
سیداحسان وحیدطاری همچنين در یادداشت خود به دسته‌بندی نگرش‌های معاصر برای بازجست هویت و فرهنگ اصیل اسلامی پرداخته و در نهایت، مهدی حمزه‌نژاد و محمدرضا عطایی الگوی روابط مساجد و زیارتگاه را در دوره تیموری تحلیل کرده‌اند.
منبع: همشهري‌معماري