بسیاری از مردم روزانه تعدادی از آنها را مورد استفاده قرار می‌دهند و بنابراین می‌بایست شناخت کاملی از آنها داشته باشند.
در واقع همان جریانی که تا چندی پیش برای سی‌دی‌ها شکل گرفت، اکنون در حال وقوع برای دی‌وی‌دی‌ها است. دی‌وی‌دی به دلیل ظرفیت بالاتر و کیفیت بهتر و امکان ضبط اطلاعات و امکانات بیشتر در مورد فایل‌های صوتی و تصویری، بیشتر مورد توجه کاربران قرار گرفته است. کاهش روزانه قیمت آن نیز به حدی سریع بوده که در حال برابری با سی‌دی‌ها بوده و پیش بینی می‌شود به زودی سی‌دی را از صحنه رقابت خارج کند. اما این پایان ماجرا نیست چرا که در ابتدا، سازندگان دی‌وی‌دی با تولید دو فرمت مختلف برای فیلم و صدا، باعث شدند کاربران با سردرگمی روبرو شده و برای خرید دی‌وی‌دی و دستگاه پخش آن با مشکلات عدیده روبرو شوند.
دو فرمت Blue- ray و HD DVD
این دو فرمت که عبارتند از بلو - ری و HD DVD هر دو قابلیت ضبظ و پخش فیلم و صدا را با کیفیت بالا دارند(البته به شرطی که از تجهیزات پخش با کیفیت بالا (High Definition) مانند تلویزیون‌های دیجیتال و بلندگوهای دالبی دیجیتال استفاده کنید) و همچنین نسبت به دی‌وی‌دی‌های استاندارد (که هر روزه از آنها استفاده می‌کنیم و دارای ظرفیت 4.7 گیگابایت هستند)، ظرفیت بیشتری دارند و با آنها می‌توان فایل‌های بیشتر، امکانات و انتخاب‌های افزون‌تر و باز‌ی‌های کامپیوتری حجیم‌تر را استفاده کرد.
این دو فرمت هرکدام دستگاه پخش مخصوص خود را دارا هستند و توانایی کار با فرمت مخالف را ندارند ولی هر دو توانایی پخش دی‌وی‌دی استاندارد را دارند. به همین منظور شرکت‌های سازنده دستگاههای پخش یا همان DVD Player ها نیز در ابتدا با سردرگمی خاصی روبرو شدند و برخی از آنها مانند سامسونگ و ال‌جی نیز مجبور شدند دستگاههای پخش دو منظوره برای هر دو بسازند که این دستگاهها قیمت بیشتری نسبت به دستگاههای معمولی را دارند (حدود 1000 دلار).
یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های آنها در سایز آنها است. بلو-ری دارای 50 گیگابایت و HD DVD دارای 30 گیگابایت ظرفیت است. همچنین HD DVD ها قابلیت تصویر در تصویر را نیز ساپورت کرده و امکان اتصال بی‌سیم به اینرتنت و دانلود قسمت‌های آزمایشی فیلم‌ها و بازی‌ها را نیز دارا هستند.
در بلو-ری این امکانات به صورت انتخابی بوده و برای اضافه شدن آنها، کاربر می‌بایست هزینه اضافه بپردازد. در واقع بزرگترین اختلاف دو نوع دی‌وی‌دی، محتویات داخل آنها است که باعث می‌شود امکانات بیشتر و متنوع‌تری در اختیار کاربران قرار گیرد.
استودیوهای فیلم‌سازی نیز در این راستا به رقابت پرداخته‌اند. سونی و والت‌دیسنی محصولات خود را صرفا بر روی بلو-ری ارائه می‌کنند در حالیکه شرکت یونیورسال پیکچرز در واکنشی مشابه، محصولات خود را تنها بر روی HD DVD روانه بازار می‌کند.
برخی از استودیوها مانند وارنر بروس و پرماننت نیز محصولات خود را بر روی هر دو نوع دی‌وی‌دی ارائه کرده‌اند تا عملا از میدان رقابت جان سالم بدر ببرند و مشتریان خود را نیز از دست ندهند.
به نظر می‌رسد دستیابی به یک فرمت مشترک و قابل استفاده برای عموم، بهتر از جنگ کنونی باشد که ماحصل آن سردرگمی و هزینه‌های اضافه برای کابران است. ظاهرا شرکت‌های فوق فراموش کرده‌اند که تعداد زیادی از استفاده‌کنندگان دی‌وی‌دی، مردم عادی هستند و متخصص کامپیوتر نبوده و فراگیری جزئیات فرمت‌ها و مهمتر از آن، تصمیم‌گیری برای خرید یکی از این دو فرمت، برای آنها امری بسیار سخت و خسته‌کننده خواهد بود. چه بسا در بسیاری از موارد کاربران با اکتفا به سخنان دوستان و نزدیکان اقدام به خرید کرده و یا با توجه به مشکلات موجود از خرید خود صرفنظر می‌کنند.
باید منتظر ماند و دید چه زمان این دو شرکت (سونی و توشیبا) از رقابت بر سر دی‌وی‌دی‌ها دست کشیده و فرمت استانداردی را روانه بازار می‌کنند؟