عليرضا جزيني روز گذشته يكبار ديگر درباره اعتياد دانشآموزي و دانشجويي حرف زد و گفت: «سن اعتياد به 15سال رسيده است و يك درصد دانشآموزان مقطع دوم متوسطه كشور مصرفكننده موادمخدر هستند. آمارهاي ما نشانگر حركت پيشرونده اعتياد در جامعه است و ما وظيفه داريم مانند سرطان اول جلوي پيشروي آن را بگيريم.»
اما چرا دانشجويان و دانشآموزان معتاد ميشوند؟ قائممقام دبيركل ستاد مبارزه با موادمخدر پاسخ اين پرسش را چنين ميدهد: «مطابق گفته خود دانشجويان دوستان نقش اصلي را در اعتياد دانشجويان ايفا ميكنند و سپس عدمآگاهي آنها از موادمخدر و همچنين فرض اشتباه عدماعتيادآوري شيشه موجب ميشود كه دانشجويان به سمت موادمخدر سوق داده شوند. وجود پايپ و فندك اتمي در كيف دانشجويان نشانه خطرناكي است و خانوادهها درصورت مشاهده اين اقلام در كيف فرزند خود بايد نسبت به آنها حساس شوند.»
او توصيههايي هم براي چگونگي حدس زدن در مورد احتمال مصرف موادمخدر صنعتي دارد و ميگويد: «شكاكي و پرخاشگري زوجين نسبت به يكديگر، منزويشدن يا وسواس شديد ميتواند از نشانههاي اعتياد به مواد مخدر صنعتي باشد.»
هشدارهاي جزيني وقتي به اندازه كافي جدي گرفته خواهند شد كه بدانيم قرصهاي ريتالين و لاغري كه در آرايشگاههاي زنانه توزيع ميشود حاوي آمفتامينها و متاآمفتامينها هستند. مطالعات نشان ميدهد كه 50درصد فروش ريتالين در شبهاي امتحان بدون مجوز و نسخه پزشك بوده است. حالا شايد وسواس بيشتري درباره ديدن يك فندك اتمي ساده در دست فرزند دانشآموز يا دانشجويتان داشته باشيد.