مادر او دختر ادیب بیضائی کاشانی، از شاعران معروف دوره ناصری بود و برادرش نیز علیمحمد رشیدی از روزنامه‌نگاران شاخص حوزه موسیقی به شمار می‌رفت.
رشیدی در چهار ماهگی توسط خانواده به کاشان آمد و تحصیلات ابتدائی و متوسطه را در آنجا به پایان رساند و بلافاصله پس از پایان تحصیل در یکی از دفاتر اسناد رسمی کاشان مشغول کار شد.
او در ضمن تحصیل، نقاشی قالی ایرانی را نزد استادان آن زمان، آقایان محمد دبیرالصنایع و حسن نقش‌پور اراکی فرا گرفت و در زمانی کوتاه تا مرحله طراحی و ابتکار پیش رفت و در حین نقاشی نیز با مقدمات نوازندگی تار نزد نقش‌پور که تار را در نهایت شیرینی می‌نواخت، آشنا شد و در سال ۱۳۲۵ به تهران کوچ کرد.
رشیدی با موسیقی کلاسیک (ردیف آواز ایرانی) از راه شنیدن صفحات قدیم گرامافون و خوانندگان دهه ۱۳۲۰ رادیو ایران آشنا شد و در اوائل ورود به تهران چندگاهی در کلاس‌های شبانه هنرستان موسیقی، اصول نت‌خوانی را نزد موسی معروفی و یکی دو ماه نیز در کلاس موسیقی مسعود معارفی و تئوری آواز را نزد دکتر مهدی فروغ در هنرستان نامبرده آموخت و با یادگیری نت، تار را رها کرد و از آن پس نت آهنگ‌هایی را که می‌ساخت بدون استفاده از ساز بر روی کاغذ می‌آورد.
در سال ۱۳۲۸ رشیدی از طریق موسی معروفی به علیمحمد خادم میثاق، رهبر یکی از ارکسترهای رادیو ایران معرفی شد و از همان سال به عنوان خواننده و آهنگساز فعالیت خود را در رادیو آغاز نمود. اولین بار ترانه «رنج جدایی» از ساخته‌های موسی معروفی را در مایه افشاری با ارکستر نامبرده در رادیو اجرا کرد و همزمان، مدتی نیز در برنامه‌های موسیقی ارتش که شب‌های جمعه ساعت هفت و نیم بعد از ظهر از رادیو ایرا پخش می‌شد در ارکستری به سرپرستی علی تجویدی می‌خواند و در چند برنامه رادیویی محمد بهارلو نیز شرکت کرد.
رشیدی، خواننده و نواساز، در سال ۱۳۳۶ شمسی با دختری از کاشان ازدواج کرد که حاصل آن دو فرزند دختر و پسر (افسانه وصبا) است که آنان نیز از ذوق موسیقی بهره‌یی بسزا دارند.
رشیدی در سال ۱۳۴۴ بنا به مقتضیات شغلی از رادیو استعفا داد. او در مدت فعالیت در رادیو در حدود ۱۰۰ آهنگ ساخت که شعر بعضی از آنها را نیز خود می‌سرود (برای نمونه شعر ترانه‌ی دریا) اما بیشترین شعر آن آهنگ‌ها را شاعرانی چون تورج نگهبان، بیژن ترقی ، مهرداد اوستا، فریدون مشیری، رضا ثابتی، نظام فاطمی، ابوالقاسم حالت، نواب صفا، عبداله الفت، پرویز وکیلی و غیره سروده‌اند و اکثرا به وسیله ارکسترهای شماره یک و دو رادیو ایران با نوازندگی و همکاری هنرمندانی چون حبیب‌الله بدیعی، پرویز یاحقی، همایون خرم، عباس شاپوری، محمد میرنقیبی، انوشیروان روحانی، ولی‌الله البرز، یاوری، حدادی و با نظارت و سرپرستی مشیر همایون شهردار و حسینعلی ملاح ضبط و پخش شده است.
رشیدی در شاعری و نویسندگی و نقد نیز دستی دارد و مقالاتی از او در مطبوعات سال‌های قبل به چاپ رسیده که از جمله آنها نقدی بر کتاب «شعر نو از آغاز تا امروز، تالیف محمد حقوقی از انتشارات مؤسسه فرانکلین که در شماره ۱۰سال ۵۲ مجله وحید چاپ شده است.
در سال‌های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی برخی از ترانه‌های گذشته او در قالب آلبوم‌هایی مجزا منتشر شد و خود او نیز در برنامه‌های مختلف تلویزیونی و رادیویی حضور پیدا کرد و به اجرای برنامه پرداخت.
از جمله آلبوم‌های او که در دو دهه گذشته منتشر شده‌اند می‌توان به عطر گیسو، چشم شب، افسونگر، بخت گمشده، دلم تنگ است و من عشقم اشاره کرد.
برخی از قطعات و ترانه‌های رشیدی توسط آهنگسازان دیگری هم تنظیم و بازخوانی شده است که از جمله آنها ترانه "کیستم من" است که توسط جمال‌الدین منبری تنظیمی دوباره شد و ارکستر ملی ایران به رهبری فرهاد فخرالدینی آن را چندین بار اجرا کرده است.
او بخشی از خاطراتش را در قالب کتاب عطر گیسو از سوی انتشارات عطایی انتشار داد و کتابی هم حاصل سفرنامه او با عنوان از کاشان تا کاناری است که سال‌های اولیه دهه هفتاد منتشر شده است.
وی در ۲۲ مهر ۱۴۰۳ درگذشت.
آخرین به روزرسانی Oct ۱۴, ۲۰۲۴ - دوشنبه ۲۳ مهر ۱۴۰۳