به گزارش رويترز نيموي كه رابطه‌اي توام با عشق و نفرت با شخصيت اسپاك، يك تركيب انسان- موجود بيگانه با ذهني منطقي، داشت، صبح جمعه 27 فوريه 2015 درگذشت.
اليوت پولهام، مديرعامل بنياد فضا در بيانيه‌اي گفت: لئونارد نيموي سرمشقي مثبت را آفريد كه شماري ناگفتني از تماشاگران را براي دانستن بيشتر درباره كيهان الهام بخشيد. بسياري از آن افراد اكنون حاميان پروپاقرص طرح‌هاي فضايي و رهبران صنايع فضايي هستند.
سال گذشته نيموي روي توئيتر افشار كرد دچار بيماري پيشرونده ريوي تشخيص داده شده است.
او براي 810 هزار دنبال‌كننده‌اش توئيت كرد: من 30 سال پيش سيگار را ترك كردم. اما مثل اينكه دير شده بود. بابا بزرگ مي‌گويد: همين الآن ترك كنيد!
نيموي در طول دوران كاريش در تلويزيون، سينما و تئاتر نقش‌هاي ديگري را هم بازي كرد، فيلم‌هاي موفقي را كارگرداني كرد، چند كتاب نوشت، شعر سرود، عكس و موسيقي ضبط‌شده منتشر كرد. اما براي هميشه نامش به اسپاك نيمه‌وولكان، نيمه‌انسان در اولين سري مجموع تلويزيوني سفر ستاره‌اي در دهه 1960 و فيلم‌هاي پيامد آن پيوند خواهد خورد.
اسپاك كه با مهار عواطف واستفاده‌اش از منطق صرف براي هدايت اعمالش شناخته مي‌شد، به يكي از مشهورترين و محبوبترين شخصيت‌هاي علمي-تخيلي در انتهاي قرن بيستم بدل شد.
نيموي سال‌ها از اين كه اسپاك به مشخصه او بدل شده است، ناراضي بود، اما نهايتا پذيرفت كه زندگيش با اين موجود بيگانه كه طرفداران مشتاق پيگيري‌كننده سفر ستاره‌اي را دنبال مي‌كنند، درآميخته است.
احساسات او در عناوين دو كتاب خاطراتش يكي در سال 1975 با عنوان من اسپاك نيستم و ديگري در دو دهه بعد با عنوان من اسپاك هستم بازتاب يافته است.