به گزارش ایسنا، سامانه‌های ابداعی، آب شیرینی تولید می‌کنند که نه تنها پاکیزه‌تر از آب تولیدشده توسط فناوری‌های معمول دیگر است، بلکه تولید آن، انرژی کم‌تری را می‌طلبد.
گفته می‌شود 0.8 درصد انرژی مصرفی در ایالات متحده صرف پردازش فاضلاب می‌شود و بخش اعظم این انرژی، برای هوا دادن به تانک‌هایی به کار می‌رود که در آن‌ها، فاضلاب پردازش می‌شود.
این انرژی در واقع، برای ارائه اکسیژن به میکروارگانیسم‌هایی به کار می‌رود که ماده اتلافی فاضلاب را مصرف می‌کند. به طور معمول، کارخانه‌های پردازش فاضلاب، اکسیژنی با تراکم دو میلی‌گرم در لیتر را برای تغذیه این میکروارگانیسم‌ها به تانک‌ها اعمال می‌کند.
تفکر حاضر بر این مبناست که ارائه میزان کمتر از دو میلی‌گرم در هر لیتر اکسیژن، کارآیی این میکروارگانیسم‌ها را پایین می‌آورد. با این حال سامانه جدید دانشگاه میسوری نشان می‌دهد چنان چه به میکروارگانیسم‌ها مقدار اکسیژن کمتر (مانند 0.5 میلی‌گرم در لیتر) تزریق شود، آن‌ها مدت طولانی‌تری زنده می‌مانند، کارایی‌شان در طول تزریق اکسیژن بیش‌تر و همچنین بازدهی شیوه‌های پیشین حاصل خواهد شد.
یکی از سامانه‌های ارائه شده دیگر در این زمینه به نام Alternating Anaerobic-Anoxic-Oxic می‌تواند آلاینده‌های ارگانیک به همراه نیتروژن و مواد فسفری را از فاضلاب حذف کند. در این روش، نسبت به شیوه‌های معمول، 10 درصد انرژی بیش‌تری صرفه‌جویی می‌شود. سامانه جدید همچنین، این عمل را بدون استفاده از مواد شیمیایی انجام می‌دهد.
این فناری دارای عملکرد و کارآیی انرژی بالا و هزینه عملیاتی پایین است و می‌تواند در مقیاس وسیعی به محدودکردن انباشت فاضلاب سطحی سراسر جهان کمک کند.
دانشمندان دانشگاه میسوری همچنین نوعی سیستم هضم‌کننده ارائه داده‌اند که می‌تواند لجن و دیگر مواد ارگانیک فاضلاب را به انرژی گاز زیستی تبدیل کند. این فناوری با حذف کردن لجن، کیفیت محیط زیست را افزایش می‌دهد و بدون اتکا به هیچ گونه منبع خارجی عمل می‌کند.