او در اوایل نوجوانی نزد هوشنگ مهرورزان که از شاگردان ممتاز حسین تهرانی بود شروع به فراگیری نواختن ضرب کرد و پس از چندی توفیق یافت که محضر حسین تهرانی را که شاخص ترین نوازنده ضرب زمان خود بود درک و دریافت کند.
این فراگیری به حدی بود که خود در مقام استادی قرار گرفت و شاگردان بزرگی چون محمد اسماعیلی ، آبتین اجلالی، امیر بابک رکنی، اصغری، بهزاد رضوی، محمود فرهمند بافی و بهمن رجبی را تربیت کرد که امروز هر کدام جایگاهی در نواختن این ساز دارند.
امیر ناصر فتتاح در سال 1334 به رادیو رفت و همکاری خود را با ارکسترهای دیگر آغاز کرد ولی اوج شکوفایی کار او، زمانی بود که به برنامه‌های گلها راه یافت و به همراه جهانگیر ملک به عنوان پای ثابت بسیاری از برنامه‌ها معرفی شد.
اين نوازنده ضرب (تمبک) با اکثر نوازندگان شناخته شده موسیقی همنوازی تمبک انجام داد و نامش در بسیاری از کنسرت‌ها و نیز اجراهای رادیویی و تلویزیونی ثبت ضبط شده و مخاطبان آن را بارها شنیده‌اند و می‌شنوند.
او در نتیجه سکته قلبی و در سن 52 سالگی در یازدهم بهمن‌ماه 1366 دار فانی را وداع گفت و پیکرش در امامزاده طاهر کرج به خاک سپرده شد.