بزرگي و اهميت اين خبر را البته نبايد در فراواني و بزرگي اعداد آن بلكه در عمق اين فاجعه دانست. بيش از اينكه تعداد اين افراد (88نفر) و مدت زنداني شدن آنها (در مواردي بيش از 3سال) اهميت داشته باشد، اصل ماجرا يعني به زندان رفتن حتي يك نفر و حتي براي يك روز بهدليل ناتواني يك شركت بيمه گر در عمل به تعهداتش مهم است.آنها اگر به جاي بيمه توسعه هر بيمه ديگري را انتخاب ميكردند، نه زندان ميرفتند و نه زندگيشان از هم ميپاشيد.آمار دقيقي در دسترس ما نيست كه در اين سالها چند نفر براي بيمه شخص ثالث بيمه توسعه را انتخاب كرده بودند اما 88نفر از همه اين افراد دچار سانحه شدهاند و در اين سانحه عدهاي مجروح يا كشته شدهاند.طبق قانون بايد بيمه، ديه خسارتها را تا سقف تعهد شده پرداخت ميكرد و اين افراد حتي يك شب هم به زندان نميافتادند.
گزارشهاي حيرت آوري در دست ماست از اينكه زندگي اين 88نفر در اين مدت تا چه اندازه به دشواري گذشته است؛از خانوادهاي كه مجبور به فروش همه زندگيشان شدهاند و حالا در مغازه مخروبهاي زندگي ميكنند تا خانم سرپرست خانواده ديگري كه نميداند كمكهاي كميته امداد را خرج 3سر عائلهاش كند يا براي قبض آب و برق كنار بگذارد.آسيبهاي زندان رفتن چه براي آنكه زندان ميرود و چه براي خانوادهاش بر كسي پوشيده نيست.
انتشار اين خبر در روزنامه همشهري، سرآغاز مجموعه مطالبي بود كه البته تا بسته شدن كامل اين پرونده ادامه خواهد داشت.موضوع را از مسئولان مختلف پيگيري كرديم، با خانوادههاي اين افراد حرف زديم و وقتي در مقابل بيمه توسعه تجمع كرده بودند درد دلشان را شنيديم.اين گزارشها راه خودشان را پيدا كردند و خيليها واكنش نشان دادند. حالا به لطف خدا خبرهاي خوبي رسيده است.آقاي وزير اقتصاد هم وارد ماجرا شده و وعده آزادي آنها تا شب عيد را داده است.هر چند اگر وزير اقتصاد با استفاده از تمام توانش مجال آزادي اين افراد را نه تا شب عيد بلكه همين امروز فراهم ميكرد، انتظار نابجايي نيست اما باز هم بايد خوشحال بود كه دستكم آنها شب عيد را در كنار خانوادهشان هستند.شايد اگر اين گزارشها زودتر از اين در هر رسانهاي منتشر و پيگيري ميشد، اين ماجرا هرگز به اينجا نميرسيد.ما متأسفيم براي اينكه 3سال در انتشار اين خبر تأخير داشتيم و عذرخواهي ميكنيم اگر گاهي ميان سوژهها درست انتخاب نميكنيم تا جايي گرهي از زندگيها باز شود كه اگر اين اتفاق فقط براي يك نفر بيفتد ما را بس....