براساس گزارش ميل‌آنلاين، مجموع بدنه غول‌پيكر ستارگان، سياره‌ها و سيارك‌ها كه وسعتي برابر 500 ميليون سال نوري را به خود اختصاص داده و جرمي برابر صدها تريليارد خورشيد دارند، ابرخوشه لانياكا ناميده مي‌شوند، به زبان هاوايي به معني آسمان لايتناهي.
براساس اين نقشه جديد، كهكشان راه شيري كه منزلگاه سياره زمين و منظومه خورشيدي است، در حاشيه شبكه كيهاني قرار گرفته‌است.
شايد اين نقشه بيش از اندازه متراكم به نظر بيايد، اما در ميان در ميان مسيرهاي مشخص شده پهنه‌هاي وسيعي از تاريكي نيز وجود دارند، فضاهايي به وسعت هزاران سال نوري كه هيچ در آنها نمي‌توان يافت. ابرخوشه كهكشان راه‌شيري اولين بخشي است كه نقشه آن تهيه شده‌است و ديگر كهكشان‌ها در مسيرهايي درخشان به آن متصل شده‌اند، كهكشان‌هايي كه با نيروي گرانش در كنار يكديگر حفظ شده‌اند.
دانشمندان از گذشته مي‌دانستند كه كهكشان‌ها به صورت تصادفي توزيع نشده‌اند، اما به صورت خوشه‌اي در كنار يكديگر قرار دارند. زماني كه اين خوشه‌ها در فضا به يكديگر مي‌رسند، ابرخوشه‌هايي مانند لانياكا ايجاد مي‌شوند.
براي درك بهتر مقياس ابرخوشه‌ها شايد بهتر باشد بدانيد كه زمين سومين سياره منظومه خورشيدي از مبدا خورشيد است، خورشيد يكي از ميليارد‌ها ستاره‌اي است كه در كهكشان راه شيري وجود دارد، و كهكشان راه شيري به جز اينكه سكونتگاه انسان‌ها است، هيچ نكته قابل توجه ديگري ندارد، تنها يكي از كهكشانهاي 100 هزار كهكشان موجود در ابرخوشه لانياكا است.
همچنين اگرچه اين مجموعه درخشان از كهكشان‌ها به اندازه‌اي باورنكردني بزرگ هستند، تنها بخشي كوچك از جهان مرئي را تشكيل مي‌دهند. در داخل لانيكا، كهكشان‌ها حركتي رو به درون به سوي منطقه‌اي به نام جاذب بزرگ دارد، منطقه‌اي كه به دره بزرگ گرانشي نيز شهرت دارد.
در اطراف ابرخوشه ما، چهار ابرخوشه ديگر به نام‌هاي شيپلي، هركول، كوما و پرسئوس وجود دارند، اگرچه تشخيص دادن اينكه يك ابرخوشه از كجا آغاز و به كجا ختم مي‌شود كار بسيار دشواري است.
دانشمندان دانشگاه هاوايي به مديريت برنت تولي پس از 10 سال مطالعه توانسته‌اند مرزها و مسيرهاي موجود در ابرخوشه لانياكا را به كمك انجام محاسبه شتاب كهكشانهاي اين خوشه تعيين كنند.