براساس گزارش NBC، محققان در اين مطالعه جديد تلاش كردند تعداد وال‌هايي كه طي دوران تحول شكار نهنگ در اواخر قرن نوزدهم و اوايل قرن بيستم كشته شده‌اند را محاسبه كنند. در اين دوران شكار وال به سرعت پيشرفت كرد به حدي كه در دهه 1920 برسر توقف و محدود‌سازي صنعت شكار وال جنجال‌هاي بين‌المللي به‌پا شد.
به گفته هوارد روزنبام مدير انجمن حفظ حيات وحش در برنامه غول‌پيكرهاي اقيانوس، تعداد برآورده شده احتمالا بسيار كمتر از رقم حقيقي است. به گفته وي پرسش اصلي اين است كه آيا با توجه به وضعيت امروزي اقيانوس‌ها و گونه‌هاي وال‌ها، جمعيت رو به اتمام اين آبزيان غول‌پيكر توان بازيابي خود را خواهند‌داشت؟
در اين مطالعه با عنوان خالي‌كردن اقيانوس‌ها: چكيده‌اي از شكار وال‌ها در قرن بيستم، از اطلاعات كميسيون صيد بين‌المللي وال و همچنين اطلاعات مربوط به تصحيح شمارش تعداد وال‌هاي كشته شده توسط شوروي سابق كه براي سال‌ها مخفي باقي مانده بودند، استفاده شده‌است. محققان برآورد كرده‌اند در بين سال‌هاي 1900 تا 1999 بيش از 2.9 ميليون وال كشته شده‌اند.
نقطه اوج شكار وال در اين يك قرن به دهه 1950 اختصاص دارد، در اين دوران در نيم كره جنوبي بيش از 469 هزار وال با مقاصد تجاري شكار شدند. وال‌هاي فين و عنبر گونه‌‌هايي هستند كه نسبت به ديگر وال‌ها بيشتر شكار شده‌اند و طي دوره اي 100 ساله 57 درصد از كل وال‌هاي كشته شده بوده‌اند. الگوي كلي صنعت شكار وال‌ها خبر از آن دارد كه شكارچيان روي يك گونه خاص متمركز مي‌شوند و تا زماني كه تعداد آنها به حداقل برسد به شكار خود ادامه مي‌دهند، پس از آن به سراغ گونه‌اي ديگر مي‌روند.
پس از سال 1986 منع بين‌المللي شكار بين‌المللي وال‌ها را متوقف ساخت، به استثناي كشور ژاپن كه تحت لواي تحقيقات علمي به شكار و كشتن وال‌ها ادامه داد. پس از اين منع قانوني، آمار مرگ وال‌ها كاهشي چشمگير داشت، با اين همه در دهه 90 درحدود هفت هزار و 170 وال كشته شدند.
اگرچه ميزان شكار عمده وال‌ها طي 30 سال گذشته كاهش قابل توجهي يافته‌است، اما تهديد‌هايي از قبيل آلودگي صوتي اقيانوس‌ها، برخورد با كشتي‌ها، و تغييرات جوي، محيط‌زيست و منابع غذايي وال‌ها را با تهديد‌هايي جدي مواجه مي‌سازد.