براساس گزارش BBC، اين ستاره جوان در فاصله چهار هزار و 200 سال نوري از زمين قرار داشته و به نظر مي‌آيد توسط ابرهايي دونات مانند احاطه شده‌است.
ابرها حرارت را كنترل كرده و باد كيهاني را يونيزه مي‌كنند و ستاره‌اي را در ميان فضا ايجاد مي‌كنند و باعث مي‌شوند ستوني طولاني و عمودي از غبارهاي كيهاني در حلقه دوناتي شكل ايجاد شود. نتيجه رصد‌هاي جديد لحظاتي پيش و پس از تشكيل اين ستون را آشكار ساخته‌است.
اين لحظات كليدي توسط مجموعه تلسكوپ‌هاي راديويي VLA كه مجموعه‌اي از 27 آنتن در صحرايي در مكزيك است، رصد شده و نتايج آن در مجله ساينس منتشر شده‌است.
به گفته محققان دانشگاه مكزيك اين نتايج خارق‌العاده‌است؛ به گفته آنها اين پديده، بادهاي مدور در داده‌هاي تحقيقاتي كه در سال 1996 انجام شده‌بود رصد شده و 18 سال بعد، يعني در سال 2014 به فوران رو به بيرون مجزا و طولاني تبديل شد.
اين ستاره نوزاد 300 برابر درخشانتر از خورشيد است و W75N(B)-VLA2 نام دارد. دانشمندان مي‌گويند توانايي مشاهده رشد قابل توجه ستاره در زمان حقيقي پديده‌اي بي‌نظير است؛ زيرا اين جرم فرصتي منحصر‌به‌فرد را براي مشاهده فرايند رشد ستاره در سال‌هاي آينده فراهم خواهد‌آورد.
تكنيك VLBI يا تداخل‌سنجي پايه تكنيكي براي مقايسه سيگنال‌هاي ميان آنتن‌هاي راديويي وسيع است تا اين آنتن‌ها در كنار يكديگر نقش تلسكوپي بسيار بزرگ را بازي كنند. يكي از يافته‌هايي كه از مطالعه روي اين ستاره نوزاد به دست آمده‌است، به يافته ديگري ارتباط دارد كه در سال 2009 توسط دانشمندان پروژه JIVE به دست آمده‌است، اين دانشمندان در آن سال موفق به رديابي ميدان مغناطيسي بزرگي در منطقه تولد ستاره شدند و گزارش كردند منطقه‌اي كه ستاره را احاطه كرده هم‌راستا با اين ميدان مغناطيسي است.
اكنون به نظر مي‌آيد فوران بزرگ كه طي 18 سال براي چهارمين بار رخ داده‌است نيز با اين ميدان مغناطيسي هم‌راستا است، اين به آن معني است كه مغناطيس نقشي كليدي در تولد و شكل‌گيري ستاره‌ها به عهده دارد.