براساس گزارش CNN، برخي از متخصصان معتقدند پاسخ اين پرسش مثبت است، زيرا تكنولوژي انجام چنين پروازهايي وجود دارد، حتي اگر شركت‌هاي هواپيمايي از آن بهره‌اي نبرند.
به گفته ماري كامينگز خلبان سابق نيروي هوايي آمريكا، استاد مهندسي و مدير لابراتوار انسان و اتونومي دانشگاه داك، هواپيماها درحال‌حاضر از توانايي پرواز خودكار برخوردارند. به گفته وي خلبان‌ها تنها سه دقيقه از كل مدت پرواز را صرف به پرواز درآوردن هواپيما مي‌كنند كه البته نيازي به صرف اين سه دقيقه نيز ندارند. كامينگز مي‌گويد عامل حدود 80 درصد از سوانح هوايي، خطاي انسان است.
ارتش آمريكا تاكنون موفق شده تا پهپاد‌هاي گلوبال‌هاوك خود را كه ابعاد آنها تقريبا با ابعاد بوئينگ‌هاي 737 مسافربري برابري مي‌كند، به پرواز درآورد و همچنين اطلاعات ارتش ثابت مي‌كنند ميزان سوانح در پروازهاي پهپاد بسيار كمتر از پروازهايي است كه هدايت آنها به دست خلبان‌ها است.
با اين همه شركت‌ها همواره تمركز خود را بر پهپاد‌هايي قرار داده‌اند كه كاربردي غير مسافربري دارند و براي حمل‌و‌نقل كالا يا تصويربرداري هوايي استفاده مي‌شوند.
كامينگز با تاكيد بر وجود تكنولوژي پرواز بدون خلبان،مي‌گويد مسافران آمادگي پرواز بدون خلبان را ندارند. به گفته وي مسافران مي‌خواهند فردي در قالب خلبان در طول پرواز سرنوشتي مشابه با آنها داشته باشد، و همچنين افرادي حضور داشته‌باشند تا بر پرواز نظارت داشته باشند و مسئولين مسافران ناآرام را به عهده بگيرند.
جان هانسمن استاد هوانوردي و فضانوردي دانشگاه MIT اما معتقد است ايده پروازهاي بدون خلبان براي به حقيقت‌پيوستن به ده‌ها سال زمان نياز دارد زيرا اين موضوع تنها يك بحث تكنيكي نيست، بلكه موضوع اعتماد اجتماع است.
با اين‌همه، كاسته شدن از هزينه‌هاي سفر در پروازهاي بدون خلبان به اين معني است كه اين ايده براي هميشه به دست فراموشي سپرده نخواهد‌شد، شركت‌هاي هواپيمايي تنها با تغيير دادن تعداد خلبان‌ها از دو نفر به يك‌نفر مي‌توانند تريليارد‌ها دلار را در طول فعاليت يك هواپيما پس‌انداز كنند. و زماني كه هواپيمايي تنها با يك خلبان به پرواز درآيد، پس توانايي آن را نيز خواهد‌داشت كه در زمان بروز سانحه براي خلبان،خود به تنهايي به پروازش ادامه دهد.
به گفته كامينگز،هواپيماها به توانايي جايگزيني نياز دارند تا درصورتي كه گزينه فرود آوردن هواپيما با كنترل زميني از بين رفت،گزينه فرود خودكار وجود داشته‌باشد و درصورت ايجاد چنين توانايي، توليد هواپيماهاي بدون خلبان، ابتدا براي حمل كالا و سپس براي حمل مسافران،قدم بعدي خواهد‌بود.
هواپيماهاي بدون خلبان در معرض خطر هك‌شدن نيز قرار دارند، اما متخصصان معتقدند خطر هك‌شدن را مي‌توان تحت كنترل قرار داد از اين رو ارزش ريسك كردن را خواهد‌داشت. تاد هامفريز استاد مهندسي هوانوردي دانشگاه تگزاس مي‌گويد هواپيماها را نمي‌توان ضد‌هك ساخت،اما مي‌توان آنها را دربرابر هك‌شدن مقاوم كرد. به گفته وي فرايند هك شدن نسبت به هواپيما‌ربايي يا ياغي‌گري خلبان‌ها، خطر كمتري را متوجه مسافران خواهد‌ساخت.
كامينگز معتقد است شركت‌هاي هواپيمايي به تدريج و با پايين آوردن هزينه بليط‌ها مسافران را متقاعد مي‌كنند تا به پروازهاي بدون خلبان روآورند، به گفته وي اگر افراد حس كنند اين پروازها براي آنها صرفه اقتصادي قابل توجهي دارد، نسبت به آن متمايل خواهند‌شد. همچنين با افزايش گرايش افراد به خودروهاي بدون‌راننده، رويكردها نسبت به هواپيماهاي بدون خلبان نيز تغيير خواهد كرد.