به گزارش ایسنا، در مراسم بزرگداشت حسین شهیدی، محمد قائد (روزنامه‌نگار، نویسنده، پژوهشگر و مترجم)، حسن نمکدوست (استاد ارتباطات و مدیر مرکز آموزش موسسه همشهری)، هادی خانیکی (استاد ارتباطات)، کامبیز نوروزی (مدرس حقوق مطبوعات)، شکوفه شهیدی (استاد دانشگاه و خواهرحسین شهیدی) و چند تن دیگر از روزنامه‌نگاران و استادان این رشته حضور داشتند.
حسن نمکدوست، استاد ارتباطات و از دوستان دکتر شهیدی با ذکر خاطره‌ای از وی و بخشی از ویژگی‌های علمی، اخلاقی و حرفه‌ای شهیدی، نگاه او به حرفه روزنامه‌نگاری را منصفانه و متوازن توصیف و او را پدیده‌ای کمیاب در عرصه آموزش و حرفه‌ای‌گری در روزنامه‌نگاری ایران معرفی کرد.
در ادامه، هادی خانیکی، کارشناس رسانه و استاد ارتباطات با اشاره به نقش حسین شهیدی در پیوند میان روزنامه‌نگاری حرفه‌ای و آکادمیک در ایران گفت: میان روزنامه نگاری حرفه‌ای و آکادمیک کشور، شکاف‌هایی وجود دارد که او توانست به خوبی این شکاف‌ها را پر کند. روزنامه‌نگاران ایرانی اندکی وجود دارند که در جهان حرفی برای گفتن داشته باشند و حوزه مطالعاتی آن‌ها افغانستان، اردن، لبنان وفلسطین باشد. متاسفانه دانشجویان ما شهیدی را به خوبی نمی‌شناسند. تعهد اخلاقی ما ایجاب می‌کند که در رسانه‌ها و دانشگاه‌ها به این موضوع بپردازیم.
وی برخوردار نبودن از سنت و سرمایه روزنامه‌نگاری ایرانی، فهم نادرست و دوقطبی از دو مفهوم روزنامه‌نگاری حرفه‌ای و علمی، عقب‌ماندگی حرفه و دانش روزنامه‌نگاری از سطح بین‌المللی، جایگاه و موقعیت نامناسب شغلی و صنفی روزنامه‌نگاران را از دلایل مهم ضرورت پرداختن به دیدگاه‌های حسین شهیدی برشمرد.
کامبیز نوروزی، مدرس حقوق مطبوعات نیز درباره این روزنامه‌نگار بین‌المللی گفت: آدم‌های کم صدای زیادی هستند که یک روزنامه‌نگار باید آن‌ها را کشف کند. شهیدی ذخیره‌ای بود که روزنامه‌نگاری ایران، زمانی که می‌توانست صحبت کند و آثارش را تولید کند، باید او را پیدا می کرد.
نوروزی همچنین با اشاره به لزوم پیوند و ارتقای روزنامه‌نگاری ایرانی با مراکز بین المللی، افزود: روزنامه‌نگار ایرانی با آلام فراوانی درگیر است؛ به ندرت می‌شود روزنامه‌نگاری را پیدا کرد که با حقوق روزنامه‌نگاری بتواند زندگی کند. مراکز آموزشی ما از این آلام فاصله دارند. برای رفع آن، روزنامه‌نگاری حرفه‌ای و مراکز دانشگاهی باید به یکدیگر نزدیک شوند.
حسین شهیدی روزنامه‌نگار بین‌المللی، صاحب نظر در حوزه خاورمیانه و مدرس نهادها و آکادمی های بین‌المللی در زمینه ژورنالیسم بود. وی مدتی در یونیفم، سازمان حمایت از زنان سازمان ملل در افغانستان، برای تربیت خبرنگاران زن افغانستان فعالیت کرد. تدریس در دانشگاه آمریکایی بیروت و نیز دانشگاه اردن و فلسطین از دیگر فعالیت‌های دانشگاهی او بود.
وی مترجم کتاب ایرانیان نوشته همایون کاتوزیان و صاحب اثر «روزنامه‌نگاری در ایران، از رسالت تا حرفه» است.