به گزارش مهر، آیت‌الله قرهی در درس اخلاق خود مطالبی درباره ماه رجب بیان کرده که در ادامه آمده است:
خدا باز هم برای برگشتن، بهانه قرار می‌دهد. شب جمعه یک شب بود امّا بعد ایّامی را قرار می‌دهد، شب و روز ماه رجب‌المرجّب، ماهی که اگر انسان یک عمر گناه کرده باشد با گفتن «اَستَغفِرُاللّه رَبّی وَ اَتوبُ اِلَیه» ذوالجلال والاکرام می‌فرماید: به عزّت و جلالم گناهانش را می‌آمرزم. ماهی که پروردگار عالم به عنوان أصب؛ یعنی ریختن رحمت ذوالجلال والاکرام بر بندگانش قرار داد. ذوالجلال والاکرام بندگانش را دوست دارد و به آنها عشق می‌ورزد. لذا ماه رجب ماه خدا می‌شود، که هر کس در این ماه رجب‌المرجّب بیشتر از همه ایّام استغفار کند، ذوالجلال والاکرام به او علاقه دارد. استغفار یعنی برگشت به سوی خدا، آشتی‌کنان بین انسان و خدا.
لذا ماه رجب، ماه شستشوی گناهان است و ماه شعبان، ماه پوشیدن لباس تقواست، برای اینکه می‌خواهیم در ماه مبارک رمضان، به ضیافت الله، به مهمانی خدا برویم. اگر شما را در مهمانی خصوصی و مهم دعوت کردند، رسمش این است انسان بهترین لباسش را بر تن می‌کند، طبیعی است قبلش آن لباس‌های کثیف را می‌کَنَد و استحمام می‌کند، لباس نو می‌پوشد، بهترین لباس‌هایش را در بهترین مجالس می‌پوشد و وارد آن مجلس می‌شود.
ماه ضیافت‌الله در پیش است، ماه مهمانی خدا. ماهی که یک عدّه از اولیاء مثل مقدّس اردبیلی که بالحقّ مقدّس بود، دعوتنامه کتبی را به دست می‌گرفت. «کُتِبَ عَلَیٛکُمُ الٛصّیام کَما کُتِبَ عَلَی الَذینَ مِنٛ قَبٛلِکُم» [۱] منتها قبلش در ماه رجب باید شستشو کنیم. ماه رجب باید روح‌مان را پاک کنیم. چرک‌های روح و این گناهان را با استغفار، روزه و مراقبه بشوییم.
می‌دانید در ماه رجب‌المرجّب که ماه حرام است گناه را دو برابر حساب می‌کنند. دلیل چیست؟ خدا می‌گوید: من این ماه را ماه غفران قرار دادم، آن وقت تو گناه می‌کنی؟ می‌دانید اگر قتلی انجام شود، اگر ضرب و جرحی باشد، دیه‌اش دو برابر است. همین طور رحمت هم دو برابر است. اگر کار ثوابی انجام دهی ذوالجلال و الاکرام لطف می‌کند و آن را دو برابر می‌کند، گرچه همیشه رحمت ذوالجلال و الاکرام شامل حال بندگان است امّا خدا دوست دارد بندگانش در این ماه جلو بیایند.
حضرت حق یک شبی مثل شب لیلة‌الرغائب را قرار داد. چه شبی است که یک عدّه از اولیاء در این شب به جایی رسیده‌اند، به آرزوهای‌شان رسیده‌اند. چه شبی است که خدا همین طور نقل و نبات بر سر بندگانش می‌ریزد و رحمتش را نازل می‌کند، چه شبی است که انسان از این همه لطف خدا، خجل می‌شود. شب عجیبی است.
ذوالجلال و الاکرام چون دید خود بندگان نمی‌آیند؛ بهانه درست کرد، ماه رجب را درست کرد و این ماه را، ماه غفران و ماه بازگشت بندگان به طهارت روح قرار داد. ما باید به سمت آشتی کردن با خدا بیاییم. طوری که پاک شویم، ماه شعبان لباس تقوا بپوشیم و بعد خدا بگوید: عزیز دلم! بنده‌ام! حالا به مهمانی خصوصی بیا. اوّل پاکمان می‌کند؛ بعد لباس تقوا به تن‌مان می‌کند، بعد ما را در مهمانی خصوصی می‌برد.
برای همین است دعای اولیاء فقط این بود: «خدایا! ماه مبارک رمضان را دوباره دریابیم.» طول عمر می‌خواستند برای درک آن ضیافت‌الله که عجب ضیافتی برای اولیاء است. عزیزان بوی ماه مبارک رمضان به مشام می‌رسد. فقط مع‌الاسف این بو هنوز به مشام ما گناهکاران نمی‌رسد. خدا این ماه رجب را قرار داد که خودمان را پاک کنیم.