به گزارش پايگاه اطلاع‌رساني سازمان فرهنگي هنري شهرداري تهران، دکتر محمد اسحاقی با اشاره به ضرورت وجود شاخص‌های کمی و کیفی برای ارزیابی وضعیت فعالیت‌ها و محصولات فرهنگی افزود: بر اساس شاخص‌ها می‌توان میزان پیشرفت، پسرفت یا کیفیت فعالیت‌ها و محصولات و میزان اثرگذاری، اثربخشی، کارآمدی، بهره‌وری و میزان تاثیری که در فرهنگ به وجود می‌آورند اندازه‌گیری و ارزیابی کرد.
عضو شورای سیاستگذاری دبیرخانه دائمی ارتقای کیفیت محصولات و فعالیت‌های فرهنگی با تاکید بر اینکه شاخص‌های ارزیابی فرهنگی باید همه ابعاد و مسائل و فعالیت‌های فرهنگی را مورد توجه قرار دهند، گفت: ذیل نقشه مهندسی فرهنگی، مجموعه‌ای از شاخص‌های کمی و کیفی توسط دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی تهیه شده که مبنای ارزیابی وضعیت فرهنگی و اجرای راهبردها و سیاست‌های فرهنگی و نقشه مهندسی فرهنگی است.
معاون برنامه‌ریزی و هماهنگی دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی با بیان اینکه این شاخص‌ها ناظر بر مسائل ماهوی و درونی فرهنگ می‌شود، افزود: مسائل درونی فرهنگ ناظر بر مسائل مربوط به پایبندی بر اصول، اعتقادها، ارزش‌ها و باورهاست و بخش بیرونی هم نمودها، رفتارها و محصولات و صنایع فرهنگی را شامل می‌شود.
اسحاقی در پاسخ به اینکه وجه تمایز فعالیت دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی در تدوین شاخص‌های ارزیابی فرهنگی با فعالیت دبیرخانه دائمی ارتقای کیفیت محصولات و فعالیت‌های فرهنگی چیست، گفت: دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی در بحث شاخص‌های تفصیلی فعال است و موضوع‌های کلان را مورد توجه قرار می دهد این درحالی است که وقتی بحث ارزیابی جزئی‌تر کیفیت در مورد یک محصول و کالای خاص به میان بیاید، باید گام‌هایی ریزتر در راستای تدوین شاخص‌های خرد برداشته شود.
معاون دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی با اشاره به تعدد و تنوع مجموعه روش‌های ارزیابی فرهنگی، گفت: برای ارزیابی کیفیت محصولات و فعالیت‌های فرهنگی از روش‌های آمیخته کمی و کیفی، پیمایشی، نظرخواهی و ارزیابی عملکرد دستگاه‌ها استفاده می‌شود اما غایت اصلی در ارزیابی کیفیت محصولات و تولیدات و فعالیت‌های فرهنگی، میزان اثربخشی آنها در تغییر اندیشه‌هاست.
وی شاخص‌های کیفیت را در دو دسته اجباری و اختیاری دسته‌بندی کرد و گفت: آنچه بیشتر موضوع کار همایش ملی و جشنواره ارتقای کیفیت آثار، محصولات و فعالیت‌های فرهنگی است، در رابطه با ارزیابی کیفیت محصولات و صنایع فرهنگی است و لازم است این شاخص‌های کیفیت به شاخص‌های اجباری و الزامی تبدیل شود.
اسحاقی افزود: شاخص‌های اجباری به آن شاخص‌هایی اطلاق می‌شود که رعایت آنها برای اعطای مجوز به سازمان‌ها، نهادها، دستگاه‌ها و شرکت‌ها برای تولید کالای فرهنگی ضروری است و متوجه تامین شرایطی حداقلی در کیفیت محصولات است که اگر رعایت نشده باشند، آن کالا مجوز توزیع در بازار را پیدا نمی‌کند.
عضو شورای سیاستگذاری دبیرخانه دائمی ارتقای کیفیت محصولات و فعالیت‌های فرهنگی خاطرنشان کرد: در حال حاضر نظام استاندارد در کشور در حوزه فرهنگ هیچ‌گونه شاخص و استاندارد اجباری را به صورت الزام‌آور یا توصیه مطرح نکرده است در حالی که باید شاخص‌های خرد صنایع و محصولات فرهنگی تعیین شوند و به صورت اجباری درآیند. برخی شاخص‌ها هم جنبه توصیه‌ای دارند که حالت تشویقی پیدا می‌کنند. البته تا رسیدن به این نقطه باید گام‌های زیادی برداشته شود.
وي افزود: این استانداردها شامل دو بخش کمی و ظاهری و همچنین محتوایی و درونی است که از یکسو باید با ارزش‌های بومی و ملی و دینی ما متناسب باشند و از سوی دیگر به شاخص‌هایی نظیر زیباشناسی، بهداشتی و زیست محیطی توجه کنند.
اسحاقی در پاسخ به اینکه آیا تدوین استانداردهای لازم برای واردات کالاهای فرهنگی غیر ایرانی هم در دستور کار قرار دارد، گفت: این استانداردها هم باید مشمول کالاهای تولید داخل شود هم کالاهای وارداتی. در حال حاضر خلأ جدی در زمینه الزام واردکنندگان به رعایت استانداردهای فرهنگی وجود دارد در حالی که باید از زمان سفارش خرید کالا تا ورود به کشور، این کنترل توسط نهادهای مسئول، نظارت‌کننده و جلوگیری‌کننده وجود داشته باشد.
سومین همایش ملی و دومین جشنواره ارتقای کیفیت آثار، محصولات و فعالیت‌های فرهنگی به همت سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران و مشارکت سازمان‌ها و نهادهایی چون آستان قدس رضوی، صدا و سیما، حوزه هنری سازمان تبليغات اسلامي، سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و ... اوایل خرداد ماه ۹۴ برگزار می‌شود.