به گزارش خبرگزاری فرانسه یک مقام مسئول رسیدگی به حادثه گفت حدود ۶۰۰۰ نفر در زمین‌لرزه ۷.۸ ریشتری روز شنبه زخمی شدهاند، و پزشکان در این کشور محروم منطقه هیمالایا بیان کردند که چگونه نمی‌توانند جان اغلب افرادی را به شدت مجروح شدهاند، نجات دهند.
تلاش‌های این پزشکان با پس‌لرزه‌های جدید که در بیشتر ساعات صبح یکشنبه احساس شدند و باعث شدند بیماران از ترس از ساختمان بیمارستان خارج شوند، با مانع روبرو شده است.
سمیر آچاریا، پزشکی در بیمارستان مغز و اعصاب اناپورنا توصیف کرد که چگونه کارکنان پزشکی در مواجهه با شمار فراوان مجروحان در چادری که در یک محل پارک ماشین‌ها به درمان آنها می‌پردازند.
آچاریا که از هنگام وقوع زمین‌لرزه در هنگام ظهر در روز شنبه با همکارانش بی‌وقفه در حال کار بوده است، گفت حتی اگر اتاقی موجود باشد، برخی از بیماران از ماندن درون ساختمان به شدت هراس دارند.
آچاریا گفت: «ما از دیروز بسیاری از مجروحان را که اکثریت‌شان کودک بودهاند، درمان کرده‌ایم.»
مردم در بیرون بیمارستان می‌گریستند و منتظر رسیدن خبر از حال عزیزان‌شان در درون بودند.
به گفته آچاریا اغلب بیماران دچار ضربه سر یا شکستگی شدهاند و دو بیمار مرده و دو بیمار دیگر در وضعیت بحرانی قرار دارند.
در حالیکه شمار تلفات این فاجعه به بالای ۲۲۰۰ نفر رسیده است، بیمارستانها هم در تلاش هستند که جایی برای نگهداری اجساد پیدا کنند.
در قدیمی‌ترین بیمارستان شهر، بیمارستان بیر، یک دو جین از اجساد روی زمین افتاده‌اند و بستگان‌شان مگس‌ها را از روی‌شان می‌پرانند.
یک گارد امنیتی گفت از صبح یکشنبه حدود ۱۰۰ جنازه برای سوزاندن برده شدهاند.
او گفت: «در برخی موارد، تاخیر به وجود می‌آید که به علت این است که بستگان نزدیک متوفی خودشان در زمین‌لرزه مجروح شدهاند یا امکان رسیدن به شهر را ندارند.»
هلن سزوک، مدیر عامل اوکسفام استرالیا گفت زیربناهای فرسوده نپال در مواجهه با مقیاس بزرگ این فاجعه دچار مشکل شدهاند.
او گفت: «برق قطع شده است، سیستم‌های ارتباطی تحت فشار قرار گرفته‌اند و بیمارستان با ازدحام بیماران مواجه شدهاند و جایی برای نگهداری اجساد ندارند.»
- داوطلبان خارجی
در مرکز ملی تروما در کاتماندو، جراح ارشد سانتوش پودیل گفت که گروه او از هنگام رخ دادن زمین‌لرزه هنوز نخوابیده‌اند، چرا که در حال درمان دست کم ۱۰۰۰ نفر از افراد دارای جراحت‌های گوناگون بودهاند.
او گفت: «حدود ۲۵ درصد از بیمارانی که من دیدم جراحات ناشی از ترومای شدید داشتند- در پشت، پاها، دست‌ها و سر و اغلب به
طور همزمان در چند نقظه بدن. ما بیماران را از لحاظ نیاز به درمان فوری با جراحی یا اعمال دیگر اولویت‌بندی کرده‌ایم.»
کارکنان پزشکی را شمار فراوانی از داوطلیان از جمله توریست‌های خارجی یاری می‌کنند که هنگام وقوع زمین‌لرزه در این کشور منطقه هیمالایا بودهاند.
هلی کارمین‌راها، توریست ۲۸ ساله اهل پرتغال، به درخواست کمک در تلویزیون محلی پاسخ داده است.
هلی گفت:«من واقعا خوش‌شانس بدم که در زمین‌لرزه دیروز زخمی نشدم. امروز صبح هنگامی که اخبار محلی درباره نیاز بیمارستانها به داوطلب را دیدم، تصمیم گرفتم به اینجا بیایم و کمک کنم.»
«من پروانه کمک‌های اولیه و مقداری تجربه در مددکاری اجتماعی در کشورم دارم. من هر کاری بتوانم، دارم انجام می‌دهم، از پاک کردن بخش‌های بیماران گرفته تا کمک به انتقال آنها به طبقات متفاوت بیمارستان با تخت چرخدار؛ در واقع به هر طریق ممکن کمک می‌کنم.»
یکی از افرادی که در این مرکز تروما درمان می‌شود، سورش پاریار ۲۵ ساله است که به علت فروریختن ناگهانی ساختمانی که از کنارش می‌گذشت، دچار آسیب‌دیدگی ستون فقرات شده است.
او گفت: «من برای گرفتن پول از یک دوست به بازار رفته بودم. یک خانه چند ثانیه پس از زمین‌لرزه فرو ریخت و ابری از غبار منطقه را پوشاند.»
«زمین داشت می‌لرزید و چند لحظه بعد دیدم زیر آوار هستم و درد شدیدی دارم و شروع به فریاد زدن برای کمک کردم.»
«من کمک می‌خواستم، اما همه داشتند با وحشت می‌دویدند تا خودشان را نجات دهند. من از زیر آوار خودم را بیرون کشیدم. پسر ۱۳ ساله دوستم درست چند متر آن طرفتر از من فورا مرد.»
«یک ماشین پلیس من را سوار کرد و به بیمارستان آورد.»
دیبش گوتام، راننده ریکشاو گفت که از صبح زود قربانیان را به بیمارستان‌های گوناگون می‌برده است.
گوتام گفت: «دیروز ۳۵ نفر را به بیمارستان بردم.»
«من از ساعت ۵:۳۰ صبح دارم کارم می‌کنم. من هم ترسیده‌آم، اما مجبورم که هر کاری که می‌‌توانم برای کمک به دیگران انجام دهم.»
سانتوش شارما، هماهنگ‌کننده واکنش اضطراری در سازمان خیریه پزشکی بین‌المللی CARE گفت نیاز فوری به تجهیزات بیشتر وجود دارد.
شارما گفت: »بیش از ۴۰ هزار نفر در بیمارستانها تحت درمان هستند، و دیگر اتاق خالی درون بیمارستانها باقی نمانده است. بسیاری افراد در محل‌های دیگر در مجموعه بیمارستانی درمان می‌شوند.»
«همه افراد به طور خاص آسیب‌پذیر- کودکان، مادران شیرده، افراد درای بیماری‌های مزمن- سختی زیادی را متحمل شدهاند. ضروری است که به این افراد با حداکثر سرعت ممکن یاری رساند.»