براساس گزارش لايو‌ساينس، محققان مي‌گويند آهن موجود در آب اين آبشارها كه موجب اكسيده‌شدن مواد درون آب و ايجاد رنگ سرخ در آن مي‌شوند، از فرسايش سنگ‌هاي زير صفحه يخي ايجاد مي‌شوند، فرايندي كه به واسطه فعاليت‌هاي ميكروبي افزايش پيدا مي‌كند.
محققان دانشگاه تنسي مي‌گويند اين رد سرخ در حقيقت نشانه‌اي از ناشناخته‌هايي است كه در زير لايه‌هاي يخي آنتراكتيكا پنهان شده‌اند.
وجود آب مايع و حيات در برخي از درياچه‌هاي پنهان در زير لايه‌هاي يخي قطب پديده‌اي شناخته شده‌است. اما آبشارهاي خونين نشان از پديده‌اي ديگر دارند، اينكه بافت زمين زير لايه‌هاي يخي نيز حاوي آب مايع است و به احتمال زياد حاوي فعاليت‌هاي شديد ميكروبي است. احتمال دارد اين آبشارها تنها نقاطي از آنتراكتيكا باشد كه آبهاي زيرزميني مجال خروج و سرازير شدن به سطح زمين را دارند. اين آبها هر ده سال چند بار و احتمالا به واسطه تغيير وزن صفحه‌يخي كه بالاي آنها قرار گرفته، بر سطح زمين جاري مي‌شوند.
اكنون محققان دانشگاه تنسي در مطالعه‌اي جديد دريافته‌اند آبهاي زيرزميني در اين منطقه بسيار وسيع و فراوانند. محققان با استفاده از حسگري الكترومغناطيسي كه به يك فروند هليكوپتر وصل شده‌بود، از مقاومت‌هاي الكتريكي در مناطق بدون يخ دره تيلور تا محدوده شرقي آبشارهاي خونين نقشه‌برداري كردند.
ميزان مقاومت الكتريكي زماني كه آب درون خاك منجمد مي‌شود، چندين درجه افزايش پيدا مي‌كند، از اين رو با جستجوي مناطقي كه از ميزان مقاومت الكتريكي پاييني برخوردار بودند، محققان توانستند ميزان گستردگي سفره‌هاي آب زيرزميني را در اين منطقه تخمين بزنند. نتايج اين نقشه‌برداري خبر از وجود پهنه‌هاي وسيعي از آب مايع در 185 متري از سطح زمين مي‌دهد كه سفره‌هاي آبي به وجود آورده‌اند كه تا پايين دره تيلور امتداد يافته و ظاهرا به درون درياي راس در اقيانوس جنوبي مي‌ريزند.
دانشمندان معتقدند اين سيستم آبي كشف شده، يكي از عجيب‌ترين سيستم‌هاي هيدرولوژيكي سياره زمين است، زيرا به طور قطع منشا آن بارش باران يا ذوب شدن منابع برفي زمين نيست و در زير لايه‌اي منجمد پنهان شده‌است. جاري شدن اين آبها از طريق آبشارها قطبي و رنگين شدن اين آب به واسطه تركيب آن با ساختارهاي ميكروبي نشان از آن دارند كه احتمال وجود ريزارگانيزم‌ها در اين سفره‌هاي آب زيرزميني بسيار زياد است، جانداراني كه زندگي در محيطي به شدت سرد و تاريك را به زندگي بر سطح زمين ترجيح داده‌اند.
محققان مي‌گويند درصورت وجود چنين ارگانيزم‌هايي، اين ميكروب‌ها با تجزيه سنگ‌هاي آهن‌دار سالانه بيش از 170 ميليون كيلوگرم آهن را راهي آبهاي اقيانوس مي‌كنند.