داستان نوجواني كه معلول است، اما شناگر خوبي است. داستان فوتبال و دختران جوان. داستان كانون اصلاح و تربيت و... گاهي اين لحظه‌ها را، اين داستان‌ها را عكاس‌ها برايمان ثبت و روايت مي‌كنند؛ در قاب يك عكس يا مجموعه‌ي عكس.
گاهي عكس‌ها بي آن‌كه صدايي داشته باشند، بي آن‌كه واژه‌اي را به‌كار بگيرند، رساتر از واژه‌ها با ما حرف مي‌زنند و بهتر از هر صدايي ماجراها را به ما مي‌رسانند.
شايد اين‌روزها، عكاسي كار آساني به نظر بيايد؛ گوشي‌هاي همراهي كه هر كدام امكانات وسيعي براي عكاسي دارند، به نظر كار عكاسي را آسان كرده‌اند. اما عكاسي يك هنر پيچيده است و گونه‌هاي مختلفي دارد. يكي از گونه‌هاي عكاسي، عكاسي مستند اجتماعي است. شايد دوست داشته باشي روزي عكاس شوي، اما بايد بداني چه رشته‌ي عكاسي را دوست داري؟ «خبري»، «مستند اجتماعي»، «انتزاعي»، «طبيعت»، «مدلينگ» و...
در عكاسي مستند اجتماعي، عكاس، از يك اتفاق واقعي عكاسي مي‌كند. در اين نوع عكاسي بر خلاف عكاسي خبري، عكس مدت مصرف طولاني‌تري دارد. در عكاسي خبري بُعد زمان بسيار مهم است. عكاس مستند اجتماعي به مسائل مختلف پيرامونش توجه دارد. لباس‌ها، خانه‌ها، رسوم سنتی آن‌ها و... شامل موضوعاتي است كه اين عكاس بايد به آن توجه كند.
شيوه‌ي كار هم معلوم است؛ اول بايد يك موضوع را انتخاب كند. راجع به آن اطلاعات مفصل به دست آورد و بعد بايد در بزنگاه‌هايي از موضوع عكاسي كند.
حالاچرا رفته‌ايم سراغ عكاسي «مستندِ‌اجتماعي»؟ اين روزها پنجمين نمايشگاه عكس شيد در خانه‌ي هنرمندان برپا شده است.
نگارخانه‌ي ممیزِ خانه‌ي هنرمندان ایران از سه شنبه 25 فروردین، میزبان نمایشگاه آثار برگزیده‌ي پنجمین دوره‌ي جایزه‌ي عکس شید (جایزه‌ي مستقل عکاسی مستند اجتماعی) بوده است و امروزسوم ارديبهشت روز آخر نمايشگاه است.
در پنجمین دوره‌ی جایزه‌ي عکس شید، مجموعه‌ای از کارگاه‌های تخصصی، نشست و سخنرانی نیز در کنار نمایشگاه آثار برگزار مي‌شد.
شوراي سياست‌گذاري جايزه‌ي عکاس «شيد» يعني پيمان هوشمندزاده، بهروز مهري و روشن نوروزي، پنج داور ايراني را براي بررسي آثار پنجمين دوره‌ي جايزه عکس شيد (SheedAward 2014) برگزيدند. مهران مهاجر، پیمان هوشمندزاده، جلال شمس‌آذران، مهدی وثوق‌نیا و آرش خاموشی پنجمین دوره‌ي جایزه‌ي شید را داوری کرده‌اند.
در فراخوان پنجمين جشنواره تأكيد شده بود تنها مجموعه عكس‌هايي پذيرفته مي‌شوند كه در محدوده‌ي جغرافيايي ايران عكاسي شده باشند. در مورد مجموعه عكس‌هاي مستندي كه درخارج از كشور عكاسي شده‌اند تنها آثاري پذيرفته مي‌شوند كه موضوع آن‌ها به طور مستقيم با «ايران» يا «ايرانيان» در ارتباط باشد.
روي نيمكت چوبي نشسته‌ايم و تصويرها روي ديوار مي‌آيند و مي‌روند و بعد تصويرآدم هايي كه جلو تصويرها مي‌ايستند تصويرهايي كه گم مي‌شوند... بعد پيدا مي‌شوند، درست مثل خود زندگي!