براساس گزارش ساينس الرت، دانشمندان دريافته‌اند با پاشيدن آب حاوي نانولوله‌هاي كربني و ذرات گرافني روي عنكبوت مي‌توان تار عنكبوتي به شدت مقاوم به دست آورد، سخت ترين ماده طبيعي كه تاكنون مشاهده شده و استحكامي از خود به نمايش مي‌گذارد كه تاكنون در هيچ ماده‌اي مشاهده نشده‌است.
عنكبوت‌ها توانايي بافت فيبرهاي پروتئيني بسيار مستحكم و قابل انعطاف دارند، و دانشمندان دانشگاه ترنتو در ايتاليا تصميم گرفتند اين ويژگي‌هاي طبيعي را ارتقا داده و ماده‌اي با استقامت بيشتر توليد كنند.
براي انجام اين‌كار 15 عنكبوت پابلند از مناطق حاشيه‌اي ايتاليا جمع آوري شده و روي پنج عنكبوت آب حاوي ذرات گرافني و روي 10 عنكبوت ديگر مايعي حاوي نانولوله‌هاي كربني پاشيدند. تار عنكبوت‌ها پيش از قرار گيري حشرات در معرض اسپري و پس از آن جمع‌آوري شده و استحكام، سختي و انعطاف‌پذيري و مدول يانگ، واحدي كه سختي يك ماده انعطاف‌پذير را محاسبه مي‌كند، مورد بررسي قرار گرفتند.
براي انجام اين تست‌ها، هر تار عنكبوت در ميان دو تكه مقواي C شكل قرار گرفته و در دستگاهي گذاشته شد كه مي‌تواند ميزان وزن روي هر تار را با دقتي برابر 15 نانو نيوتن اندازه‌گيري كند. نتايج نشان دادند كه ميزان سختي تارهاي عنكبوت كه حاوي مواد كربني بودند، از استحكام فيبرهاي پليمري تركيبي و حتي از سخت‌ترين فيبرهاي درهم تنيده شده رايج نيز بيشتر است.
هنوز مشخص نيست كربني كه روي بدن عنكبوت پاشيده شده چكونه وارد تار عنكبوت مي‌شود، اما اين احتمال وجود دارد كه حشره آبي كه روي بدنش پاشيده شده را هضم كرده و كربن موجود در آن را در توليد تارهايي مقاوم‌تر استفاده كرده‌است.
درصورتي كه بتوان از اين تكنيك براي توليد انبوع تار عنكبوت‌هاي مقاوم استفاده كرد، كارايي آن در صنايع مختلف بي‌نهايت خواهد بود و مي‌توان از آنها در ساخت موادي مستحكم،قابل انعطاف و رسانا استفاده كرد.