براساس گزارش گيزمگ، يكي از كليدي‌ترين مواد مورد نياز براي ايجاد چنين محيطي اكسيژن است؛ و ناسا نيز در همين راستا با شركتي به نام تك‌شات براي ايجاد منبعي قابل اتكا از اكسيژن همكاري مي‌كند تا بتواند در سطح مريخ حجمي قابل توجه اكسيژن توليد كند.
محققان اين پروژه در تلاشند امكان استفاده از ارگانيزم‌هاي اكوسيستم‌ساز از قبيل باكتري‌ها يا جلبك‌ها را به عنوان كارخانه‌هاي اكسيژن ساز مورد بررسي قرار دهند. اين ارگانيزم‌ها از مخاذن بي‌نهايت ريگوليت در مريخ به عنوان سوخت استفاده خواهند‌كرد، و حتي ممكن است بتوان از آنها به صورت همزمان براي استخراج نيتروژن از خاك مريخ استفاده كرد.
چنين تحقيقاتي براي هر پروژه‌اي در راستاي ايجاد اقامتگاهي در مريخ ضروري به شمار مي‌رود. هر كلوني كه روي مريخ ايجاد شود،225.3 ميليون كيلومتر از زمين فاصله خواهد‌داشت، و همچنين بايد در نظر داشت كه هر ماموريت تامين ملزومات و تجهيزات مورد نياز 500 روز يكبار امكان‌پذير خواهد‌بود. علاوه بر اين حجم محموله‌هاي باري ارسال شده براي مريخ از اهميت بالايي برخوردار است و ناسا در تلاش است با حذف اكسيژن و ديگر گازهاي مورد نياز از اين محموله، وزن آنها را تا حد امكان كاهش دهد.
از اين رو محققان اميدوارند استفاده از ارگانيزم‌هاي سازنده اكسيژن راهي عملي براي پشتيباني از ماموريت‌هاي انساني به مريخ باشد، زيرا مي‌توان با اين شيوه بدون نياز به مخازن بزرگ اكسيژن،اين گاز را در محيط مريخ توليد كرد.
محققان به عنوان اولين آزمايش اميدوارند به زودي بتوانند مجموعه آزمايشي خود را به همراه كاوشگري به مريخ ارسال كنند، در اين واحد آزمايشگاهي ارگانيزم‌هايي از قبيل سيانوباكتري قرار خواهد داشت. مخزن حاوي ارگانيزم‌ها درون سطح مريخ دفن خواهد شد به شكلي كه بخشي از خاك سياره نيز وارد مخزن شده و باكتري‌ها با اين خاك تماس داشته باشند. همزمان با اينكه باكتري‌ها تلاش مي‌كنند خود را با خاك مريخ تطبيق دهند، كپسول محيط اطراف را بررسي كرده و به دنبال نشانه‌هايي از اكسيژن يا ديگر مواد متابوليك خواهد بود و يافته‌هاي خود را از طريق يك مدارگرد مريخي به زمين ارسال خواهد‌كرد.