به گزارش روزنامه نیویورک‌تایمز، لوین که سناتور دمکرات ایالت میشیگان است به همراه جان وارنر، سناتور جمهور ویرجینیا به عراق رفته بود. این دو پس از بازگشت از عراق با صدور بیانیه‌ای مشترک از عملکرد دولت مالکی انتقاد کردند.
این دو تأکید دارند از نقطه نظر محافل سیاسی واشنگتن و افکار عمومی آمریکایی‌ها ،فرصت دستیابی به همگرایی سیاسی در بغداد از دست رفته است. لوین در اظهاراتش به صراحت اعلام کرد از نقطه نظر او بن‌بست سیاسی عراق ناشی از عملکرد ضعیف مالکی و سایر مقامات ارشد عراقی است که نمی‌توانند فارغ از گرایش‌های سیاسی و مذهبی عمل کنند.
او از پارلمان عراق خواست با دادن رأی عدم اعتماد به دولت مالکی راه را برای روی کارآمدن گروهی جدید و توانمند که بتواند وحدت ملی را به عراق بازگرداند، هموار کند.
نکته جالب توجه این که لوین و وارنر تا آنجا که به سیاست خارجی و مسایل امنیتی باز می‌گردد از معتبرترین اعضای 2 حزب پیشروی ایالات متحده هستند. قرار است ژنرال دیوید پترائوس، فرمانده ارتش نظامیان آمریکایی در عراق و رایان کروکر، سفیر ایالات متحده در بغداد ماه آینده میلادی گزارش مشترک خود را به کمیته‌ای که لوین دمکرات ریاستش را برعهده دارد، ارائه کنند.
گمان می‌رود نشست مشترک برای بررسی گزارش پترائوس و کروکر روزهای یازدهم و دوازدهم سپتامبر برگزار شود. وارنر اگرچه با احتیاط بیشتری در مورد لزوم تغییر دولت مالکی سخن گفته ولی در مورد ناکارآمدی نخست‌وزیر عراق با لوین هم عقیده است.
آژانس‌های اطلاعاتی آمریکا گزارش ارزیابی خود از خشونت‌های عراق و دورنمای آشتی ملی در این کشور را تقدیم کنگره کردند.
در این ارزیابی اطلاعاتی جدید که نسخه به روز شده گزارش قبلی در ماه فوریه است هم بر ناتوانی سیاستمداران برجسته عراقی برای رفع اختلافات گروه‌های قومی و مذهبی مختلف عراق تأکید شده است.
اعضای کنگره به احتمال زیاد در تصمیم‌گیری‌های آینده خود پیرامون وضعیت نیروهای آمریکایی در عراق گزارش دستگاه‌های اطلاعاتی ایالات متحده را به عنوان ارزشیابی مستقل‌تری در قیاس با گزارش پترائوس و کروکر مورد استناد قرار خواهند داد.
براساس گزارش دستگاه‌های اطلاعاتی ایالات متحده چنانچه نیازهای سخت‌افزاری ارتش عراق تأمین شود نیروهای عراقی طی 12 تا 18 ماه آینده آمادگی لازم را برای تأمین امنیت کشور بدون حمایت نیروهای خارجی کسب می‌کنند.
این اولین باری است که قانونگذاران آمریکایی به وضوح از لزوم حذف دولت مالکی و روی کار آمدن دولتی جدید حمایت به عمل می‌آورند. این دیدگاه در حالی مطرح شده که دولت بوش لااقل در ظاهر حامی مالکی است.